1 Toquem as trombetas em sinal de alarme em Jerusalém! Que se ouçam o seu som sobre a minha santa montanha! Que toda a gente trema de medo, porque o dia do julgamento do Senhor se aproxima.

2 Será um dia de escuridão e de tristeza, de espessas nuvens e de escuridão. Que poderoso exército! Cobre os montes, tal como a noite! Que grande e que poderoso é este povo! A aparência dessas gentes nunca foi vista anteriormente, e nunca será vista de novo por todas as gerações que passarem na Terra!

3 Corre fogo diante deles, e segue-os também por todos os lados. Têm na frente uma bela terra, tal como o jardim de Éden, em toda a sua beleza. Depois de passarem, apenas ficou uma terra inteiramente destruída; nada lhes escapou.

4 Parecem-se com ligeiros cavalos correndo com muita rapidez.

5 Vejam-nos saltando sobre o cimo dos montes! Ouçam o barulho que fazem, semelhante ao ruído de carros de guerra, e ao do fogo queimando tudo através de um campo, e também ao de um poderoso exército correndo para a batalha.

6 O terror apodera-se dos povos que os esperam; empalidecem de medo.

7 Estes soldados atacam como comandos de infantaria. Escalam muros como tropa bem treinada. Avançam sem nada os deter. Não há nenhum a tolher os movimentos do companheiro. Cada um conhece bem aquilo que deve executar. Não há arma que possa detê-los.

9 Carregam sobre a cidade; sobem às muralhas; trepam às casas, entrando como ladrões pelas janelas.

10 A terra treme perante eles, e os céus também. O Sol e a Lua escureceram e as estrelas esconderam-se.

11 O Senhor conduz este exército com a sua voz. Este é o seu poderoso exército, que segue as suas ordens. O dia do julgamento do Senhor é algo de terrível, de tremendo. Quem poderá suportá-lo?

12 É por isso que o Senhor diz, Voltem-se agora para mim, enquanto é tempo. Dêem-me todo o vosso coração. Aproximem-se com jejum, com choro e lamentações.

13 Que o vosso remorso vos leve a dilacerar-vos o coração e não a rasgar a roupa. Convertam-se ao Senhor vosso Deus, porque é compassivo e misericordioso. Não é facilmente que se acende a sua ira; está cheio de mansidão e ancioso por não ter que castigar.

14 Quem sabe se não desistirá das suas intenções a vosso respeito, e se não acabará por vos abençoar em vez de vos punir severamente. Talvez vos abençoe de tal maneira que venham a ter novamente abundância de cereais e de vinho para oferecerem ao Senhor como dantes!

15 Toquem a trombeta em Sião! Convoquem um jejum e reúnam todo o povo para uma assembleia solene. Tragam todos - os anciãos, as crianças e até os bebés. Tragam o noivo para fora dos seus aposentos, acompanhado da sua noiva.

17 Os sacerdotes, os ministros do Senhor, pôr-se-ão entre o povo e o altar, chorando. Orarão desta forma! Poupa, Senhor, o teu povo; não permitas que os pagãos os dominem, pois que te pertencem. Não deixes que sejam alvo de desprezo dos pagãos que dizem, 'Onde está esse Deus?'

18 Então o Senhor terá piedade de vocês, o seu povo, e terá zelo pela honra da sua terra.

19 Responderá assim: Vejam, estou a mandar-vos muito trigo, vinho e azeite, para satisfazer plenamente as vossas necessidades. Nunca mais deixarei que se tornem objecto da mofa entre as nações.

20 Farei partir esses exércitos que vêm do norte; mandá-los-ei para longe; irão para as terras desoladas donde vieram e lá morrerão; metade dirigir-se-á para o Mar Morto e o resto para o Mediterrâneo; o seu mau cheiro subirá da terra.O Senhor fez um poderoso milagre a vosso favor.

21 Não tenham receio, meu povo; alegrem-se e regozijem-se, porque fez coisas maravilhosas a vosso favor.

22 Que os rebanhos e o gado esqueçam a fome por que passaram; as pastagens tornar-se-ão verdes de novo. As árvores darão o seu fruto; as figueiras e as vinhas florescerão uma vez mais.

23 Alegra-te, ó povo de Jerusalém, alegra-te no Senhor teu Deus. As chuvas que ele mandar são penhores do seu perdão. Uma vez mais cairão as chuvas do Outono, assim como as da Primavera.

24 As eiras terão novamente trigo empilhado e os lagares transbordarão de azeite e de vinho.

25 Devolver-vos-ei aquilo que os gafanhotos comeram - esse grande exército destruidor que enviei contra vocês.

26 De novo terão toda a comida de que necessitarem. Louvem o Senhor, que faz estes milagres para vocês. Nunca mais o meu povo experimentará desastres semelhantes a este.

27 E saberão que estou aqui, entre o meu povo de Israel, e que só eu sou o Senhor vosso Deus. O meu povo nunca mais será ferido com um golpe desta natureza.

28 Depois de ter derramado chuvas novamente, derramarei o meu Espírito sobre vocês todos! Os vossos filhos e filhas profetizarão; os vossos velhos terão sonhos reveladores e os vossos jovens, visões.

29 Derramarei o meu Espírito mesmo sobre os que são escravos, tanto homens como mulheres;

30 porei estranhos sinais no céu e na terra - sangue, fogo e colunas de fumo.

31 O Sol escurecerá e a Lua ficará vermelha como o sangue, perante o grande e terrível dia do Senhor que há-de vir.

32 Todo aquele que invocar o nome do Senhor será salvo. Mesmo em Jerusalém alguns escaparão, tal como o Senhor prometeu, porque escolheu alguns para sobreviverem.

1 Puhaltakaa pasunaan Siionissa, toitottakaa torvia minun pyhällä vuorellani. Jokainen maan asukas on vapiseva, sillä Herran päivä tulee. Niin, se on lähellä:

2 pimeyden ja synkeyden päivä, pilvien ja pilkkopimeän päivä. Vuorille levinneenä niinkuin aamurusko on lukuisa ja väkevä kansa, jonka vertaista ei ole ollut ikiajoista asti eikä tämän jälkeen enää tule, tulevaisten polvien vuosiin saakka.

3 Sen edellä käy kuluttava tuli, sen jäljissä polttava liekki. Niinkuin Eedenin puutarha on maa sen edessä, sen jäljissä on autio erämaa, eikä jää ketään, joka olisi siltä pelastunut.

4 Ne ovat näöltänsä kuin hevoset, ja niinkuin ratsut ne juoksevat.

5 Ryskyen kuin sotavaunut ne hyppivät vuorten huipuilla, räiskyen kuin tulen liekki, joka kuluttaa oljet; ne ovat kuin väkevä kansa, sotarintaan asettunut.

6 Niitten edessä kansat vapisevat, kaikki kasvot kalpenevat.

7 Ne juoksevat kuin sankarit, kuin soturit ne nousevat muurille. Jokainen kulkee tietänsä suoraan, ei mutkittele polullansa.

8 Toinen ei sysi toistansa: jokainen kulkee omaa suuntaansa. Heittoaseitten välitse ne syöksyvät pysähtymättä.

9 Kaupunkiin ne hyökkäävät, ryntäävät muurille, nousevat taloihin, tulevat ikkunoista sisään kuin varas.

10 Niitten edessä maa vapisee, ja taivaat järkkyvät; aurinko ja kuu käyvät mustiksi, ja tähdet kadottavat valonsa.

11 Ja Herra antaa äänensä jylistä sotajoukkonsa edellä, sillä ylen lukuisa on hänen väkensä, sillä väkevä on hänen käskynsä täyttäjä, sillä suuri on Herran päivä ja sangen peljättävä; kuka voi sitä kestää?

12 Mutta vielä nytkin, sanoo Herra, kääntykää minun tyköni kaikesta sydämestänne, paastoten, itkien ja valittaen.

13 Reväiskää rikki sydämenne, älkää vaatteitanne, ja kääntykää Herran, teidän Jumalanne, tykö; sillä hän on armahtavainen ja laupias, pitkämielinen ja armosta rikas, ja hän katuu pahaa.

14 Ehkä hän vielä katuu ja jättää jälkeensä siunauksen: ruokauhrin ja juomauhrin Herralle, teidän Jumalallenne.

15 Puhaltakaa pasunaan Siionissa, kuuluttakaa pyhä paasto, kutsukaa koolle juhlakokous.

16 Kootkaa kansa, pitäkää pyhä seurakuntakokous, kerätkää vanhukset, kootkaa lapset ja rintoja imeväiset; lähteköön ylkä huoneestansa ja morsian kammiostansa.

18 Niin Herra kiivaili maansa puolesta ja sääli kansaansa.

19 Ja Herra vastasi ja sanoi kansalleen: Katso, minä lähetän teille viljaa, viiniä ja öljyä, niin että te tulette niistä ravituiksi. Enkä minä anna enää häväistä teitä pakanain seassa.

20 Ja mikä pohjoisesta tulee, sen minä karkoitan teistä kauas ja syöksen sen kuivaan ja autioon maahan, sen alkupään Idänmereen ja sen loppupään Länsimereen. Ja siitä nousee löyhkä, nousee katku. Sillä suuria se on yrittänyt.

21 Älä pelkää, maa. Iloitse ja riemuitse, sillä Herra on tehnyt suuria.

22 Älkää peljätkö, metsän eläimet, sillä erämaan laitumet viheriöivät, sillä puu kantaa hedelmänsä, viikunapuu ja viiniköynnös antavat voimansa.

23 Ja te, Siionin lapset, iloitkaa ja riemuitkaa Herrassa, teidän Jumalassanne, sillä hän antaa teille syyssateen, vanhurskauden mukaan, vuodattaa teille sateen, syyssateen ja kevätsateen, niinkuin entisaikaan.

24 Ja puimatantereet tulevat jyviä täyteen, ja kuurna-altaat pursuvat viiniä ja öljyä.

25 Ja minä korvaan teille ne vuodentulot, jotka heinäsirkka, syöjäsirkka, tuhosirkka ja kalvajasirkka söivät, minun suuri sotajoukkoni, jonka minä lähetin teitä vastaan.

26 Ja te syötte kyllälti ja tulette ravituiksi ja kiitätte Herran, teidän Jumalanne, nimeä, hänen, joka on tehnyt ihmeitä teitä kohtaan. Eikä minun kansani joudu häpeään, iankaikkisesti.

27 Ja te tulette tietämään, että Israelin keskellä olen minä. Ja minä olen Herra, teidän Jumalanne, eikä toista ole. Eikä minun kansani joudu häpeään, iankaikkisesti.

28 Näitten jälkeen minä olen vuodattava Henkeni kaiken lihan päälle, ja teidän poikanne ja tyttärenne ennustavat, vanhuksenne unia uneksuvat, nuorukaisenne näkyjä näkevät.

29 Ja myös palvelijain ja palvelijattarien päälle minä niinä päivinä vuodatan Henkeni.

30 Minä annan näkyä ihmeitä taivaalla ja maassa: verta ja tulta ja savupatsaita;

31 aurinko muuttuu pimeydeksi ja kuu vereksi, ennenkuin Herran päivä tulee, se suuri ja peljättävä.

32 Ja jokainen, joka huutaa avuksi Herran nimeä, pelastuu. Sillä Siionin vuorella ja Jerusalemissa ovat pelastuneet, niinkuin Herra on sanonut; ja pakoonpäässeitten joukossa ovat ne, jotka Herra kutsuu.