1 Todo aquele que recusa entrar no estábulo pela porta e que prefere esgueirar-se por cima do muro é certamente ladrão.

2 Porque o pastor, esse entra pela porta;

3 o guarda abre-lha, as ovelhas ouvem a sua voz e aproximam-se dele; ele chama as ovelhas pelo seu nome e leva-as para fora.

4 Depois de as ajuntar, ele caminha à sua frente e elas seguem-no, porque reconhecem a sua voz.

5 Se fosse um estranho, não o seguiriam; antes fugiriam dele por não lhe conhecerem a voz.

6 Aqueles que ouviram este exemplo não compreenderam o que queria dizer, e assim Jesus explicou: Eu sou a porta das ovelhas. Todos os que vieram antes de mim eram ladrões e salteadores, mas as ovelhas não os escutaram.

9 Eu sou a porta. Quem entrar por mim salvar-se-á. E entrará, sairá e encontrará pastagens.

10 O ladrão só quer roubar, matar e destruir. Mas eu vim para dar vida, e com abundância.

11 Eu sou o bom pastor. O bom pastor sacrifica a vida pelas ovelhas. Quem é assalariado para guardar o rebanho foge quando vê vir um lobo. Ele abandona o rebanho porque não lhe pertencem e ele não é verdadeiramente o seu pastor. Assim o lobo salta sobre elas e espalha o rebanho. Tal homem foge porque é contratado e não se preocupa a sério com as ovelhas.

14 Eu sou o bom pastor e conheço as minhas ovelhas, e elas conhecem-me também, assim como meu Pai me conhece e eu conheço o meu Pai. E sacrifico a minha vida pelas ovelhas. Tenho ainda mais ovelhas que não estão neste curral. Preciso de as trazer também, e ouvirão a minha voz; e haverá um só rebanho e um só pastor.

17 O Pai ama-me porque dou a minha vida para poder tornar a recebê-la. Ninguém me pode matar sem o meu consentimento, é de livre vontade que dou a vida. Porque tenho o direito e o poder de a sacrificar quando quiser, e também o direito e o poder de a tornar a receber. Porque esse direito foi o Pai quem mo deu.

19 Quando disse estas coisas, os judeus ficaram novamente divididos nas suas opiniões acerca dele.

20 Alguns comentavam: Ou tem demónio ou está doido. Para que serve dar-lhe ouvidos?

21 Outros, porém, diziam: Estas palavras não são de um homem dominado pelo demónio. Poderá um demónio abrir os olhos aos cegos?

22 Era agora Inverno e Jesus encontrava-se em Jerusalém na altura das cerimónias da dedicação . Quando atravessava a parte do templo a que chamavam o alpendre de Salomão, os judeus rodearam-no e perguntaram-lhe: Durante quanto tempo mais nos vais manter nesta incerteza? Se és o Messias, o enviado de Deus, di-lo claramente.

25 Jesus respondeu: Já vos disse e não acreditaram. A prova está nos milagres que faço em nome de meu Pai, mas vocês não crêem em mim porque não pertencem ao meu rebanho.

27 As minhas ovelhas conhecem a minha voz, e eu conheço-as a elas, e elas seguem-me. Dou-lhes a vida eterna e jamais perecerão. Ninguém mas arrancará, porque meu Pai é quem mas deu. E sendo ele mais poderoso do que ninguém, pessoa alguma mas pode roubar.

30 Eu e o Pai somos um.

31 Então os dirigentes judaicos tornaram a pegar em pedras para o apedrejar. Jesus perguntou: Por ordem de Deus fiz muitas obras boas. Por qual dessas obras querem agora matar-me?

33 E responderam: Não por qualquer obra boa, mas por ofensa a Deus; pois tu, um simples homem, afirmas ser Deus.

34 Jesus replicou: Mas na vossa lei está escrito que Deus disse: 'Vocês são deuses' . Então, se as Escrituras, que não podem ser anuladas, dizem serem deuses aqueles a quem foi enviada a mensagem de Deus, como é que vocês agora afirmam que aquele que foi santificado e enviado ao mundo pelo Pai está a ofender Deus ao declarar: 'Sou o Filho de Deus'? Compreende-se que não acreditem em mim a não ser que faça as obras do meu Pai. Mas, já que as realizo, acreditem nelas, mesmo que não creiam em mim. Então ficarão convencidos de que o Pai está em mim, e eu no Pai.

39 Uma vez mais procuravam prendê-lo. Ele, porém, afastou-se e deixou-os.

40 Atravessou o rio Jordão até ao local onde João andara primeiro a baptizar, e muitos o seguiam. João não fez milagres, diziam entre si, mas realizaram-se todas as suas predições acerca deste homem. E ali muitos creram nele.

2 Mutta joka menee ovesta sisälle, se on lammasten paimen.

3 Hänelle ovenvartija avaa, ja lampaat kuulevat hänen ääntänsä; ja hän kutsuu omat lampaansa nimeltä ja vie heidät ulos.

4 Ja laskettuaan kaikki omansa ulos hän kulkee niiden edellä, ja lampaat seuraavat häntä, sillä ne tuntevat hänen äänensä.

6 Tämän kuvauksen Jeesus puhui heille; mutta he eivät ymmärtäneet, mitä hänen puheensa tarkoitti.

8 Kaikki, jotka ovat tulleet ennen minua, ovat varkaita ja ryöväreitä; mutta lampaat eivät ole heitä kuulleet.

9 Minä olen ovi; jos joku minun kauttani menee sisälle, niin hän pelastuu, ja hän on käyvä sisälle ja käyvä ulos ja löytävä laitumen.

10 Varas ei tule muuta kuin varastamaan ja tappamaan ja tuhoamaan. Minä olen tullut, että heillä olisi elämä ja olisi yltäkylläisyys.

11 Minä olen se hyvä paimen. Hyvä paimen antaa henkensä lammasten edestä.

12 Mutta palkkalainen, joka ei ole paimen ja jonka omia lampaat eivät ole, kun hän näkee suden tulevan, niin hän jättää lampaat ja pakenee; ja susi ryöstää ja hajottaa ne.

13 Hän pakenee, sillä hän on palkattu eikä välitä lampaista.

14 Minä olen se hyvä paimen, ja minä tunnen omani, ja minun omani tuntevat minut,

15 niinkuin Isä tuntee minut ja minä tunnen Isän; ja minä annan henkeni lammasten edestä.

16 Minulla on myös muita lampaita, jotka eivät ole tästä lammastarhasta; myös niitä tulee minun johdattaa, ja ne saavat kuulla minun ääneni, ja on oleva yksi lauma ja yksi paimen.

17 Sentähden Isä minua rakastaa, koska minä annan henkeni, että minä sen jälleen ottaisin.

19 Niin syntyi taas erimielisyys juutalaisten kesken näiden sanain tähden.

22 Sitten oli temppelin vihkimisen muistojuhla Jerusalemissa, ja oli talvi.

23 Ja Jeesus käyskeli pyhäkössä, Salomon pylväskäytävässä.

26 Mutta te ette usko, sillä te ette ole minun lampaitani.

27 Minun lampaani kuulevat minun ääntäni, ja minä tunnen ne, ja ne seuraavat minua.

28 Ja minä annan heille iankaikkisen elämän, ja he eivät ikinä huku, eikä kukaan ryöstä heitä minun kädestäni.

29 Minun Isäni, joka on heidät minulle antanut, on suurempi kaikkia, eikä kukaan voi ryöstää heitä minun Isäni kädestä.

31 Niin juutalaiset ottivat taas kiviä maasta kivittääksensä hänet.

35 Jos hän sanoo jumaliksi niitä, joille Jumalan sana tuli-ja Raamattu ei voi raueta tyhjiin-

36 niin kuinka te sanotte sille, jonka Isä on pyhittänyt ja lähettänyt maailmaan: 'Sinä pilkkaat Jumalaa', sentähden että minä sanoin: 'Minä olen Jumalan Poika'?

37 Jos minä en tee Isäni tekoja, älkää uskoko minua.

39 Niin he taas tahtoivat ottaa hänet kiinni, mutta hän lähti pois heidän käsistänsä.

40 Ja hän meni taas Jordanin tuolle puolelle siihen paikkaan, missä Johannes ensin kastoi, ja viipyi siellä.

42 Ja monet siellä uskoivat häneen.