1 Os fariseus ouviram dizer que Jesus estava a baptizar e a ganhar mais discípulos que João (embora de facto não era Jesus que baptizava, mas os seus discípulos).
3 Quando o Senhor constatou isso, deixou a Judeia e voltou para a província da Galileia.
4 Para isso, tinha de atravessar Samaria. Cerca do meio-dia, ao aproximar-se da localidade de Sicar, chegou ao poço de Jacob, no terreno que este dera a seu filho José. Cansado da longa caminhada, Jesus sentou-se junto ao poço.
7 Apareceu uma samaritana para tirar água, e Jesus pediu-lhe: Dá-me de beber.
8 (Os discípulos tinham ido à aldeia comprar comida.)
9 A mulher estava admirada, pois os judeus não comunicam com os samaritanos, e disse: Como, sendo tu judeu, me pedes de beber a mim, que sou samaritana?
10 Jesus respondeu: Se ao menos compreendesses o dom maravilhoso que Deus tem para ti e quem eu sou, serias tu a pedir-me que te desse água viva.
11 Mas tu não tens com que a tirar, tornou ela, e o poço é fundo. Onde ias buscar essa água viva? Além disso, serás maior que o nosso antepassado Jacob? Como poderás tu oferecer água melhor do que esta, que ele, os seus filhos e o seu gado beberam?
13 Jesus respondeu: As pessoas que bebem desta água depressa ficam outra vez com sede. Mas a água que eu lhes der torna-se numa fonte sem fim dentro delas, dando-lhes vida eterna.
15 Senhor, dá-me dessa água, para não sentir mais sede e não ter de vir aqui tirar água!
16 Vai chamar o teu marido, disse-lhe Jesus.
17 Não tenho marido.Jesus disse: É verdade, não tens marido.
18 Porque tiveste cinco maridos e nem sequer estás casada com o homem com quem vives agora.
19 Senhor, exclamou a mulher, deves ser profeta! Mas diz-me: porque é que vocês, judeus, teimam que Jerusalém é o único sítio de adoração? Para nós, samaritanos, esse sítio é aqui no monte Gerizim, onde os nossos antepassados adoravam.
21 Jesus esclareceu-a: Vem o tempo em que já não teremos que nos preocupar se o Pai deve ser adorado aqui ou em Jerusalém, mas sim, se a nossa adoração é espiritual e autêntica. Deus é Espírito; os que o adoram devem adorá-lo em espírito e em verdade. É assim que o Pai quer que o adoremos. Mas vocês samaritanos sabem bem pouco acerca dele, adorando-o às cegas, enquanto que nós, judeus, temos dele um conhecimento perfeito, pois é através dos judeus que a salvação vem ao mundo.
25 A mulher disse: Eu sei que há-de vir o Messias, chamado Cristo, e que quando vier nos explicará tudo.Então Jesus disse-lhe: Sou eu o Cristo.
27 Nesse momento chegaram os discípulos, que ficaram espantados ao encontrá-lo a falar com aquela mulher, mas ninguém lhe perguntou porquê.
28 A mulher deixou o balde junto ao poço e, voltando para a aldeia, disse a toda a gente: Venham ver um homem que me disse tudo o que eu fiz! Não será ele o Messias? Então o povo veio a correr da localidade para o ver.
31 Entretanto, os discípulos insistiam com Jesus para que comesse.
32 Não, disse-lhes. Eu tenho um alimento que vocês não conhecem.
33 E puseram-se a perguntar uns aos outros quem lhe teria trazido comida.
34 Jesus explicou: O meu alimento é fazer a vontade de Deus, que me enviou, e terminar a sua obra.
35 Pensam, porventura, que a ceifa só começará quando o Verão acabar daqui a quatro meses? Olhem à vossa volta! Em torno de nós amadurecem vastos campos, já prontos para a ceifa.
36 Os ceifeiros recebem o seu salário e o fruto que colhem são pessoas trazidas para a vida eterna. E que alegria, tanto daquele que semeia como daquele que colhe!
37 Pois é bem verdade que um semeia o que outro irá colher. Mandei-vos colher onde não semearam; outros tiveram o trabalho e vocês receberam a colheita.
39 Muitos dos habitantes daquela terra samaritana creram em Jesus, levados por aquilo que a mulher afirmara: Disse-me tudo o que fiz! Os que foram vê-lo junto ao poço pediram-lhe que ficasse na sua aldeia, e Jesus assim fez durante dois dias, o suficiente para que muitos outros cressem depois de o ouvirem.
42 Então disseram à mulher: Agora acreditamos porque nós próprios o ouvimos e não apenas pelo que nos contaste. É, de facto, o Salvador do mundo.
43 Depois de ter ficado ali dois dias, seguiu para a Galileia, embora ele próprio tivesse dito que um profeta tem honras em toda a parte menos na sua própria terra. Mas os galileus receberam-no de braços abertos, pois tinham estado em Jerusalém durante a festa da Páscoa e assistido aos seus milagres.
46 No decurso da sua deslocação através da Galileia, chegou à vila de Caná, onde tinha transformado a água em vinho. Enquanto ali esteve, um homem que morava na cidade de Cafarnaum, funcionário do governo e cujo filho estava muito mal, ouviu dizer que Jesus viera da Judeia e andava pela Galileia. Então foi a Caná e, encontrando Jesus, pediu-lhe que o acompanhasse a Cafarnaum e lhe curasse o filho que estava às portas da morte.
48 Jesus perguntou-lhe: Então nenhum de vocês acredita em mim a não ser vendo-me fazer milagres?
49 Mas o homem rogou-lhe: Senhor, vem já, antes que o meu filho morra.
50 Volta para casa porque o teu filho vai sobreviver. O homem, crendo em Jesus, voltou para casa.
51 Ainda ia a caminho, sairam-lhe ao encontro alguns servos seus com a notícia de que o seu filho já estava bom.
52 Perguntou-lhes quando fora que o jovem se sentira curado, e responderam: Ontem à tarde, por volta da uma hora, a febre desapareceu.
53 Então aquele pai compreendeu que isso sucedera no momento em que Jesus lhe dissera: O teu filho vai sobreviver. Ele e toda a sua casa creram.
54 Foi este o segundo milagre de Jesus na Galileia depois de ter vindo da Judeia.
1 Kun nyt Herra sai tietää fariseusten kuulleen, että Jeesus teki opetuslapsiksi ja kastoi useampia kuin Johannes
2 -vaikka Jeesus ei itse kastanut, vaan hänen opetuslapsensa-
3 jätti hän Juudean ja meni taas Galileaan.
4 Mutta hänen oli kuljettava Samarian kautta.
5 Niin hän tuli Sykar nimiseen Samarian kaupunkiin, joka on lähellä sitä maa-aluetta, minkä Jaakob oli antanut pojalleen Joosefille.
6 Ja siellä oli Jaakobin lähde. Kun nyt Jeesus oli matkasta väsynyt, istui hän lähteen reunalle. Ja oli noin kuudes hetki.
8 Sillä hänen opetuslapsensa olivat lähteneet kaupunkiin ruokaa ostamaan.
22 Te kumarratte sitä, mitä ette tunne; me kumarramme sitä, minkä me tunnemme. Sillä pelastus on juutalaisista.
23 Mutta tulee aika ja on jo, jolloin totiset rukoilijat rukoilevat Isää hengessä ja totuudessa; sillä senkaltaisia rukoilijoita myös Isä tahtoo.
28 Niin nainen jätti vesiastiansa ja meni kaupunkiin ja sanoi ihmisille:
29 Tulkaa katsomaan miestä, joka on sanonut minulle kaikki, mitä minä olen tehnyt. Eihän se vain liene Kristus?
30 Niin he lähtivät kaupungista ja menivät hänen luoksensa.
35 Ettekö sano: 'Vielä on neljä kuukautta, niin elonleikkuu joutuu'? Katso, minä sanon teille: nostakaa silmänne ja katselkaa vainioita, kuinka ne ovat valjenneet leikattaviksi.
36 Jo nyt saa leikkaaja palkan ja kokoaa hedelmää iankaikkiseen elämään, että kylväjä ja leikkaaja saisivat yhdessä iloita.
37 Sillä tässä on se sana tosi, että toinen on kylväjä, ja leikkaaja toinen.
40 Kun nyt samarialaiset tulivat hänen luoksensa, pyysivät he häntä viipymään heidän luonaan; ja hän viipyi siellä kaksi päivää.
41 Ja vielä paljoa useammat uskoivat hänen sanansa tähden,
43 Mutta niiden kahden päivän kuluttua hän lähti sieltä Galileaan.
44 Sillä Jeesus itse todisti, ettei profeetalla ole arvoa omassa isiensä maassa.
45 Kun hän siis tuli Galileaan, ottivat galilealaiset hänet vastaan, koska olivat nähneet kaikki, mitä hän oli tehnyt Jerusalemissa juhlan aikana; sillä hekin olivat tulleet juhlille.
46 Niin hän tuli taas Galilean Kaanaan, jossa hän oli tehnyt veden viiniksi. Ja Kapernaumissa oli eräs kuninkaan virkamies, jonka poika sairasti.
47 Kun hän kuuli Jeesuksen tulleen Juudeasta Galileaan, meni hän hänen luoksensa ja pyysi häntä tulemaan ja parantamaan hänen poikansa; sillä tämä oli kuolemaisillaan.
51 Ja jo hänen ollessaan paluumatkalla hänen palvelijansa kohtasivat hänet ja sanoivat, että hänen poikansa eli.
54 Tämä oli taas tunnusteko, toinen, jonka Jeesus teki, tultuaan Juudeasta Galileaan.