1 Seis dias antes do começo das cerimónias da Páscoa, Jesus chegou a Betânia, onde morava Lázaro, a quem tornara a dar vida.

2 Fizeram um jantar em honra de Jesus; Marta servia à mesa e Lázaro estava ali sentado com ele. Então Maria pegou num vaso de perfume caro feito de essência de nardo e deitou-o sobre os pés de Jesus, enxugando-os com o cabelo; toda a casa se encheu daquele belo cheiro.

4 Mas Judas Iscariotes, um dos discípulos, aquele que o iria trair, comentou:

5 Este perfume valia uma fortuna. Melhor teria sido vendê-lo e dar o dinheiro aos pobres.

6 Falava assim, não porque se preocupasse com os pobres, mas porque estava encarregado do dinheiro dos discípulos e costumava servir-se dele em seu benefício próprio.

7 Jesus respondeu-lhe: Deixem-na. Ela fez isto como preparação para a minha morte.

8 Sempre terão pobres para lhes valer, mas eu não estarei convosco muito mais tempo.

9 Quando o povo de Jerusalém soube da sua chegada, acorreu a vê-lo, a ele e a Lázaro, o ressuscitado. Então os principais sacerdotes decidiram matar Lázaro também, pois fora por causa dele que muitos judeus o tinham seguido, crendo ser Jesus o seu Messias.

12 No dia seguinte, a notícia de que Jesus ia a caminho de Jerusalém espalhou-se pela cidade, e uma multidão enorme de gente de fora que tinha ido para celebrar a Páscoa pegou em ramos de palmeira, veio ao seu encontro e seguiu pela estrada adiante, gritando: Glória a Deus! Bendito o rei de Israel, que vem em nome do Senhor!

16 Naquela altura, os discípulos não compreenderam que era o cumprimento duma profecia. Somente depois de Jesus ter voltado para a sua glória no céu é que repararam no cumprimento das profecias das Escrituras a seu respeito.

17 E aqueles dentre a multidão que tinham visto Jesus chamar Lázaro de novo à vida contavam o caso aos restantes. Foi esse o principal motivo que levou tantos a saírem ao seu encontro, por terem ouvido falar neste grandioso milagre.

19 Os fariseus disseram entre si: Perdemos! Olhem como todo o povo vai atrás dele!

20 Alguns dos gregos que tinham ido a Jerusalém para assistir à Páscoa vieram ter com Filipe, que era de Betsaida da Galileia, e pediram: Nós queríamos conhecer Jesus! Filipe falou neste pedido a André, e foram juntos ter com Jesus.

23 Jesus esclareceu que chegara a hora de voltar para a sua glória no céu e acrescentou:

24 A verdade é esta: se um grão de trigo, ao cair na terra, não morrer, ficará somente uma semente isolada. Mas se morrer, ele produzirá muitos grãos.

25 Quem amar a sua vida irá perdê-la, enquanto quem desprezar a sua vida neste mundo irá guardá-la para a vida eterna.

26 Se alguém quer ser meu discípulo, que venha e me siga, pois os meus servos deverão estar onde eu estiver. E, se me seguirem, o Pai os honrará.

27 Agora a minha alma está perturbada. Deverei eu orar para que o Pai me livre do que me espera? Mas se foi para isso mesmo que vim!

28 Pai, traz honra ao teu nome!E ouviu-se uma voz vinda do céu que disse: Já o honrei, e glorificá-lo-ei outra vez.

29 Quando a multidão ouviu a voz, alguns julgaram que fosse um trovão, enquanto que outros afirmavam que um anjo lhe tinha falado.

30 Jesus explicou-lhes: A voz que ouviram foi para vosso bem e não para o meu.

31 Chegou a hora de o mundo ser julgado, e a hora também em que o príncipe deste mundo será expulso.

32 E quando eu for erguido da terra atrairei todos a mim.

33 Disse isto indicando a maneira como ia morrer.

34 A multidão perguntou: A lei ensina-nos que o Messias vive para todo o sempre. Porque dizes que ele deverá ser levantado? De quem falas tu?

35 Jesus respondeu: A minha luz brilhará para vocês mais algum tempo ainda. Caminhem enquanto têm a luz, para que as trevas não vos apanhem; quem anda nas trevas não sabe para onde vai.

36 Acreditem na luz enquanto ainda há tempo; então tornar-se-ão filhos da luz. Depois de dizer estas coisas, Jesus retirou-se e ocultou-se da vista das pessoas.

41 Isaías, ao fazer esta revelação, referia-se a Jesus, pois tinha tido uma visão da sua glória.

42 Por outro lado, mesmo muitos dos chefes judeus acreditavam nele, sem contudo o confessarem, receosos de que os fariseus os expulsassem da sinagoga, porquanto davam mais apreço ao louvor dos homens do que ao louvor a Deus.

44 Jesus clamou à multidão: Quem crê em mim crê naquele que me enviou. E quem me vê a mim vê aquele que me enviou. Vim como a luz que veio ao mundo para que todo o que crê em mim não fique nas trevas.

48 Se alguém ouvir as minhas palavras e não crer, não sou eu quem o julga, pois vim para salvar o mundo e não para o julgar. Mas todos quantos me rejeitam, a mim e as minhas palavras, serão julgados no dia do julgamento pelas próprias palavras que lhes falei. Porque o que tenho falado não é de mim mesmo; apenas vos disse o que o Pai me mandou que vos comunicasse. Os seus preceitos conduzem à vida eterna; por isso digo tudo o que ele me manda dizer.

1 Kuusi päivää ennen pääsiäistä Jeesus saapui Betaniaan, jossa Lasarus asui, hän, jonka Jeesus oli herättänyt kuolleista.

2 Siellä valmistettiin hänelle ateria, ja Martta palveli, mutta Lasarus oli yksi niistä, jotka olivat aterialla hänen kanssaan.

3 Niin Maria otti naulan oikeata, kallisarvoista nardusvoidetta ja voiteli Jeesuksen jalat ja pyyhki ne hiuksillaan; ja huone tuli täyteen voiteen tuoksua.

4 Silloin sanoi yksi hänen opetuslapsistaan, Juudas Iskariot, joka oli hänet kavaltava:

5 Miksi ei tätä voidetta myyty kolmeensataan denariin ja niitä annettu köyhille?

6 Mutta tätä hän ei sanonut sentähden, että olisi pitänyt huolta köyhistä, vaan sentähden, että hän oli varas ja että hän rahakukkaron hoitajana otti itselleen, mitä siihen oli pantu.

9 Silloin suuri joukko juutalaisia sai tietää, että hän oli siellä; ja he menivät sinne, ei ainoastaan Jeesuksen tähden, vaan myöskin nähdäkseen Lasaruksen, jonka hän oli herättänyt kuolleista.

10 Mutta ylipapit päättivät tappaa Lasaruksenkin,

11 koska monet juutalaiset hänen tähtensä menivät sinne ja uskoivat Jeesukseen.

12 Seuraavana päivänä, kun suuri kansanjoukko, joka oli saapunut juhlille, kuuli, että Jeesus oli tulossa Jerusalemiin,

14 Ja saatuansa nuoren aasin Jeesus istui sen selkään, niinkuin kirjoitettu on:

16 Tätä hänen opetuslapsensa eivät aluksi ymmärtäneet; mutta kun Jeesus oli kirkastettu, silloin he muistivat, että tämä oli hänestä kirjoitettu ja että he olivat tämän hänelle tehneet.

17 Niin kansa, joka oli ollut hänen kanssansa, kun hän kutsui Lasaruksen haudasta ja herätti hänet kuolleista, todisti hänestä.

18 Sentähden kansa menikin häntä vastaan, koska he kuulivat, että hän oli tehnyt sen tunnusteon.

20 Ja oli muutamia kreikkalaisia niiden joukosta, jotka tulivat ylös juhlaan rukoilemaan.

22 Filippus meni ja sanoi sen Andreaalle; Andreas ja Filippus menivät ja sanoivat Jeesukselle.

24 Totisesti, totisesti minä sanon teille: jos ei nisun jyvä putoa maahan ja kuole, niin se jää yksin; mutta jos se kuolee, niin se tuottaa paljon hedelmää.

25 Joka elämäänsä rakastaa, kadottaa sen; mutta joka vihaa elämäänsä tässä maailmassa, hän on säilyttävä sen iankaikkiseen elämään.

26 Jos joku minua palvelee, seuratkoon hän minua; ja missä minä olen, siellä on myös minun palvelijani oleva. Ja jos joku minua palvelee, niin Isä on kunnioittava häntä.

27 Nyt minun sieluni on järkytetty; ja mitä pitäisi minun sanoman? Isä, pelasta minut tästä hetkestä. Kuitenkin: sitä varten minä olen tähän hetkeen tullut.

31 Nyt käy tuomio tämän maailman ylitse; nyt tämän maailman ruhtinas pitää heitettämän ulos.

33 Mutta sen hän sanoi antaen tietää, minkäkaltaisella kuolemalla hän oli kuoleva.

37 Ja vaikka hän oli tehnyt niin monta tunnustekoa heidän nähtensä, eivät he uskoneet häneen,

39 Sentähden he eivät voineet uskoa, koska Esaias on vielä sanonut:

41 Tämän Esaias sanoi, kun hän näki hänen kirkkautensa ja puhui hänestä.

42 Kuitenkin useat hallitusmiehistäkin uskoivat häneen, mutta fariseusten tähden he eivät sitä tunnustaneet, etteivät joutuisi synagoogasta erotetuiksi.

43 Sillä he rakastivat ihmiskunniaa enemmän kuin Jumalan kunniaa.

45 Ja joka näkee minut, näkee hänet, joka on minut lähettänyt.

46 Minä olen tullut valkeudeksi maailmaan, ettei yksikään, joka minuun uskoo, jäisi pimeyteen.

47 Ja jos joku kuulee minun sanani eikä niitä noudata, niin häntä en minä tuomitse; sillä en minä ole tullut maailmaa tuomitsemaan, vaan pelastamaan maailman.

48 Joka katsoo minut ylen eikä ota vastaan minun sanojani, hänellä on tuomitsijansa: se sana, jonka minä olen puhunut, se on tuomitseva hänet viimeisenä päivänä.

49 Sillä en minä itsestäni ole puhunut, vaan Isä, joka on minut lähettänyt, on itse antanut minulle käskyn, mitä minun pitää sanoman ja mitä puhuman.