1 Jesus voltou para o Monte das Oliveiras, mas logo no dia seguinte, de manhã cedo, encontrava-se de novo no templo. Em breve se juntou uma multidão e, sentando-se, pôs-se a falar-lhe.

3 Enquanto falava, os mestres da lei e os fariseus trouxeram-lhe uma mulher apanhada em adultério, e puseram-na diante do povo:

4 Mestre, esta mulher foi apanhada em flagrante adultério. As leis de Moisés ordenam que a apedrejemos. Que achas?

6 Procuravam, assim, levá-lo a dizer qualquer coisa que pudessem usar contra ele. Jesus, baixando-se, pôs-se a escrever na terra com a ponta do dedo. Eles teimavam em ter uma resposta. Então, endireitando-se, disse: Está bem, apedrejem-na, mas que a primeira pedra seja lançada por aquele que nunca tenha pecado. E, curvando-se de novo, continuou a escrever no pó do chão.

9 E começaram a afastar-se um a um, principiando pelos mais velhos, até que ficou só Jesus com aquela mulher. Tornando a erguer-se e vendo só a mulher perguntou-lhe: Onde estão os teus acusadores? Nem um sequer te condenou?

11 Não, Senhor.E Jesus disse-lhe: Também eu não te condeno. Vai e não tornes a pecar.

12 Numa outra ocasião, Jesus disse ao povo: Eu sou a luz do mundo. Quem me segue não andará em trevas, mas terá a luz da vida.

13 Os fariseus exclamaram: Falas de ti próprio. O teu testemunho não tem valor!

14 Jesus disse-lhes: O que afirmo acerca de mim mesmo é verdadeiro, embora seja eu a dizê-lo, pois sei donde vim e para onde vou, e isso não sabem vocês acerca de mim. Julgam-me, mas de uma forma humana. Contudo eu não julgo ninguém, mas mesmo que eu julgue, o meu julgamento é justo, pois tenho comigo o Pai que me enviou.

17 Segundo as vossas leis, se dois homens concordarem um com o outro acerca de qualquer coisa, o seu testemunho é aceite como verdadeiro. Pois bem: Eu sou uma testemunha e a outra é o meu Pai, que me enviou.

19 Onde está o teu Pai?, perguntaram esus respondeu: Não sabem quem sou e, portanto, não conhecem o meu Pai. Se me conhecessem, conhecê-lo-iam também a ele.

20 Jesus disse estas coisas no local do templo onde eram recolhidas as ofertas. Ninguém o prendeu porque não tinha chegado a sua hora.

21 Disse-lhes outra vez: Vou-me embora. Vocês procurar-me-ão e morrerão nos vossos pecados. Para onde eu vou não podem vocês ir.

22 Os judeus perguntaram: Acaso pensa em matar-se? Que quer dizer com aquilo, 'para onde vou não podem vocês ir'?

23 Ele disse-lhes: Vocês são cá de baixo, e eu sou de cima. Vocês são do mundo, e eu não. Por isso é que disse que haviam de morrer nos vossos pecados; porque, se não crerem que eu sou quem sou , morrerão nos vossos pecados.

25 Declara-nos quem és, insistiram esus respondeu: Eu sou aquele que sempre disse que era. Poderia condenar-vos por muitas coisas; mas eu digo aquilo que me transmite aquele que me enviou; e ele é a verdade.

27 No entanto, continuavam sem perceber que era de Deus o Pai que lhes falava.

28 Então Jesus disse: Quando tiverem levantado na cruz o Filho do Homem, compreenderão quem sou eu e que não tenho estado a dar-vos as minhas próprias ideias, antes transmiti o que o Pai me ensinou.

29 E aquele que me enviou está comigo, não me abandonou, pois faço sempre o que lhe agrada.

30 Muitos que o ouviram declarar estas coisas começaram a acreditar que era ele o Messias. Jesus dizia a estes: Serão verdadeiramente meus discípulos se viverem obedecendo aos meus ensinos. E conhecerão a verdade, e a verdade vos tornará livres.

33 Mas nós somos descendentes de Abraão, tornaram eles, e nunca fomos escravos de ninguém. Como é que dizes que seremos livres?

34 Jesus respondeu: Certamente, quem comete pecado é um escravo do pecado.

35 E os escravos não pertencem à família. Mas um filho está ligado para sempre à família.

36 Assim, se o Filho vos libertar, ficarão livres, de verdade.

37 Sim, bem sei que são descendentes de Abraão! Contudo, alguns de vocês tentam matar-me porque a minha mensagem não encontra abrigo nos vossos corações. O que eu vos digo é o que vi junto de meu Pai; mas é o conselho do vosso pai que vocês seguem.

39 O nosso pai é Abraão, declararam.Não, respondeu Jesus. Se fossem filhos de Abraão, seguiriam o seu exemplo.

40 Em vez disso, porém, procuram matar-me, apenas por vos ter dito a verdade que ouvi de Deus. Abraão jamais faria uma coisa dessas!

41 Procedendo assim, é ao vosso verdadeiro pai que obedecem.Protestaram: Não somos bastardos; o nosso verdadeiro pai é o próprio Deus.

42 Jesus disse-lhes: Se Deus fosse o vosso pai, amar-me-iam, porque é da parte de Deus que vim. Não estou aqui por resolução minha, antes foi ele que me enviou.

43 Porque não entendem o que vos digo? Porque não podem compreender.

44 Pois vocês são filhos do vosso pai, o Diabo, e querem praticar a maldade que ele pratica. Desde o princípio que ele tem sido homicida e inimigo da verdade; nele não há nada de verdade. Quando ele mente, faz o que lhe é próprio, porque é o pai da mentira. Assim, quando vos digo a verdade, é natural que não acreditem.

46 Qual de vocês me pode acusar com verdade de um único pecado que seja? E, uma vez que vos digo a verdade, porque não acreditam em mim? Todo aquele cujo Pai é Deus escuta as palavras que de Deus vêm. Uma vez que o não fazem, isso só prova que não são de Deus.

48 O povo retorquiu: Bem dizemos nós que és samaritano e que tens demónio!

49 Não, disse Jesus, não tenho demónio, porque honro meu Pai, mas vocês desonram-me. E, embora não tenha desejo de me glorificar, Deus quer que eu o seja. É ele quem julga. Digo-vos com toda a verdade que quem guarda as minhas palavras não verá a morte!

52 Os judeus exclamaram: Agora sabemos que estás possuído por um demónio. Até Abraão e os profetas morreram e, contudo, dizes que obedecer-te faz com que uma pessoa não morra.

53 Serás porventura maior do que o nosso pai Abraão, que morreu? E do que os profetas, que morreram? Quem julgas tu que és?

54 Jesus respondeu: Se estivesse simplesmente a honrar-me a mim próprio, isso não contaria. Meu pai, a quem vocês chamam vosso Deus, é quem me honra. Mas vocês nem sequer o conhecem, enquanto que eu conheço-o. Se dissesse qualquer outra coisa, seria tão mentiroso como vocês. Mas, na verdade, conheço-o e obedeço-lhe. O vosso pai Abraão alegrou-se ao ver o meu dia. Sabia que eu viria e ficou satisfeito.

57 Os judeus disseram: Não tens ainda cinquenta anos e viste Abraão?

58 Jesus replicou: A verdade é que ainda antes de Abraão nascer eu já era quem sou!

59 Naquela altura, pegaram em pedras para o matar. Mas Jesus foi ocultado à sua vista e, passando por eles, saiu do templo.

1 Mutta Jeesus meni Öljymäelle.

2 Ja varhain aamulla hän taas saapui pyhäkköön, ja kaikki kansa tuli hänen luoksensa; ja hän istuutui ja opetti heitä.

3 Silloin kirjanoppineet ja fariseukset toivat hänen luoksensa aviorikoksesta kiinniotetun naisen, asettivat hänet keskelle

6 Mutta sen he sanoivat kiusaten häntä, päästäkseen häntä syyttämään. Silloin Jeesus kumartui alas ja kirjoitti sormellaan maahan.

8 Ja taas hän kumartui alas ja kirjoitti maahan.

9 Kun he tämän kuulivat ja heidän omatuntonsa todisti heidät syyllisiksi, menivät he pois, toinen toisensa perästä, vanhimmista alkaen viimeisiin asti; ja siihen jäi ainoastaan Jeesus sekä nainen, joka seisoi hänen edessään.

15 Te tuomitsette lihan mukaan; minä en tuomitse ketään.

16 Ja vaikka minä tuomitsisinkin, niin minun tuomioni olisi oikea, sillä minä en ole yksinäni, vaan minä ja hän, joka on minut lähettänyt.

17 Onhan teidän laissannekin kirjoitettuna, että kahden ihmisen todistus on pätevä.

20 Nämä sanat Jeesus puhui uhriarkun ääressä, opettaessaan pyhäkössä; eikä kukaan ottanut häntä kiinni, sillä hänen hetkensä ei ollut vielä tullut.

27 Mutta he eivät ymmärtäneet, että hän puhui heille Isästä.

30 Kun hän näin puhui, uskoivat monet häneen.

35 Mutta orja ei pysy talossa iäti; Poika pysyy iäti.

36 Jos siis Poika tekee teidät vapaiksi, niin te tulette todellisesti vapaiksi.

37 Minä tiedän, että te olette Aabrahamin jälkeläisiä; mutta te tavoittelette minua tappaaksenne, koska minun sanani ei saa tilaa teissä.

40 Mutta nyt te tavoittelette minua tappaaksenne, miestä, joka on puhunut teille totuuden, jonka hän on kuullut Jumalalta. Niin ei Aabraham tehnyt.

43 Minkätähden te ette ymmärrä minun puhettani? Sentähden, että te ette kärsi kuulla minun sanaani.

44 Te olette isästä perkeleestä, ja isänne himoja te tahdotte noudattaa. Hän on ollut murhaaja alusta asti, ja totuudessa hän ei pysy, koska hänessä ei totuutta ole. Kun hän puhuu valhetta, niin hän puhuu omaansa, sillä hän on valhettelija ja sen isä.

45 Mutta minua te ette usko, sentähden että minä sanon totuuden.

46 Kuka teistä voi näyttää minut syypääksi syntiin? Jos minä totuutta puhun, miksi ette minua usko?

50 Mutta minä en etsi omaa kunniaani; yksi on, joka etsii ja tuomitsee.

55 ettekä tunne häntä; mutta minä tunnen hänet. Ja jos sanoisin, etten tunne häntä, niin minä olisin valhettelija niinkuin tekin; mutta minä tunnen hänet ja pidän hänen sanansa.

59 Silloin he poimivat kiviä heittääksensä häntä niillä; mutta Jeesus lymysi ja lähti pyhäköstä.