1 Alors Bildad, de Shuach, prit la parole et dit:

2 Quand finirez-vous ces discours? Ayez du bon sens, et ensuite parlons.

3 Pourquoi sommes-nous regardés comme des bêtes, et sommes-nous stupides à vos yeux?

4 O toi qui te déchires toi-même dans ta fureur, la terre sera-t-elle abandonnée à cause de toi, et le rocher sera-t-il transporté hors de sa place?

5 Oui, la lumière du méchant s'éteindra, et la flamme de son feu ne brillera pas.

6 La lumière s'obscurcira dans sa tente, et la lampe s'éteindra au-dessus de lui.

7 Ses pas si puissants seront restreints, et son propre conseil le renversera.

8 Car il sera pris dans les filets par ses pieds, et il marchera sur le piège.

9 Le lacet le tiendra par le talon, et le filet le saisira:

10 Une corde est cachée pour lui sous terre, et une trappe sur son sentier.

11 De tous côtés des terreurs l'assiégeront, et feront courir ses pieds çà et là.

12 Sa vigueur sera affamée; la calamité se tiendra prête à ses côtés.

13 Il dévorera les membres de son corps, il dévorera ses membres, le premier-né de la mort!

14 On l'arrachera de sa tente, objet de sa confiance; on l'amènera au roi des épouvantements.

15 On habitera dans sa tente, qui ne sera plus à lui; le soufre sera répandu sur sa demeure.

16 En bas ses racines sécheront, et en haut ses branches seront coupées.

17 Sa mémoire disparaîtra de la terre, et on ne prononcera plus son nom sur les places.

18 On le chassera de la lumière dans les ténèbres, et on le bannira du monde.

19 Il n'aura ni lignée, ni descendance au milieu de son peuple, ni survivant dans ses habitations.

20 Ceux d'Occident seront stupéfaits du jour de sa ruine, et ceux d'Orient en seront saisis d'horreur.

21 Tel est le sort de l'injuste. Telle est la destinée de celui qui ne connaît pas Dieu.

1 Toe het Bildad, die Suhiet, geantwoord en gesê:

2 Hoe lank wil julle jaag agter woorde? Word verstandig, en daarna sal ons spreek.

3 Waarom word ons as vee gereken, is ons dom in julle oë?

4 Jy, iemand wat homself verskeur in sy toorn -- sal om jou ontwil die aarde verlate wees of 'n rots uit sy plek versit word?

5 Ja, die lig van die goddelose gaan dood, en die vlam van sy vuur bly nie flikker nie.

6 Die lig in sy tent word duisternis, en sy lamp bo hom gaan dood.

7 Sy geweldige treë word ingekort, en sy eie plan gooi hom omver.

8 Want hy raak in 'n net deur sy eie voete, en hy loop oor die vlegwerk van 'n vangkuil.

9 'n Vangnet gryp sy hakskeen, 'n strik hou hom vas.

10 'n Tou is vir hom verberg in die grond en 'n valstrik vir hom op die pad.

11 Verskrikkinge beangstig hom aan alle kante en jaag hom so ver as hy gaan.

12 Sy onheil het honger, en die ondergang staan gereed vir sy val.

13 Die eersgeborene van die dood verteer die lede van sy liggaam, hy verteer sy lede.

14 Weggeruk word hy uit sy tent, die voorwerp van sy vertroue; en dit laat hom aanstap na die koning van die verskrikkinge.

15 Daar woon in sy tent iets wat hom nie toebehoort nie; swawel word gestrooi oor sy woning.

16 Onder verdroog sy wortels, en bo verwelk sy tak.

17 Sy gedagtenis vergaan van die aarde af, en hy het geen naam op die wye veld nie.

18 Hulle stoot hom uit die lig in die duisternis, en uit die wêreld verjaag hulle hom.

19 Hy het geen kroos of nageslag onder sy volk en niemand wat oorbly in sy wonings nie.

20 Oor sy dag staan die mense van die Weste verskrik, en siddering gryp die mense van die Ooste aan.

21 Sekerlik, so gaan dit met die wonings van die kwaaddoener en so met die plek van hom wat God nie ken nie.