1 Mais toi, ô Job, écoute mes discours, et prête l'oreille à toutes mes paroles.
2 Voici, j'ouvre la bouche, ma langue parle en mon palais.
3 Mes paroles exprimeront la droiture de mon cœur; mes lèvres diront franchement ce que je sais.
4 C'est l'Esprit de Dieu qui m'a fait; c'est le souffle du Tout-Puissant qui m'a donné la vie.
5 Si tu le peux, réponds-moi; résiste-moi en face, et tiens-toi bien.
6 Voici, je suis ton égal devant Dieu; j'ai été tiré de la boue, moi aussi.
7 Voici, ma terreur ne te troublera point, et ma majesté ne pèsera pas sur toi.
8 Vraiment, tu as dit à mes oreilles, et j'ai entendu le son de tes paroles:
9 Je suis pur, sans péché; je suis net, et il n'y a point d'iniquité en moi.
10 Voici, Dieu me cherche querelle, il me tient pour son ennemi;
11 Il met mes pieds dans les ceps, il surveille tous mes mouvements.
12 Voici, en cela, tu n'as pas été juste, te répondrai-je; car Dieu est plus grand que l'homme.
13 Pourquoi as-tu plaidé contre lui? Il ne rend pas compte de ce qu'il fait.
14 Dieu parle cependant une fois, deux fois, mais on n'y prend pas garde;
15 En songe, par des visions nocturnes, quand le sommeil tombe sur les humains, pendant qu'ils dorment sur leur couche;
16 Alors il ouvre l'oreille de l'homme, et il met le sceau sur ses réprimandes,
17 Afin de détourner l'homme de son œuvre, et d'éloigner de lui l'orgueil,
18 Afin de préserver son âme de la fosse, et sa vie de l'épée.
19 L'homme est aussi châtié par des douleurs, sur son lit, par l'agitation continuelle de ses os.
20 Alors sa vie prend en horreur le pain, et son âme les mets les plus désirés.
21 Sa chair se consume et disparaît; ses os qu'on ne voyait pas, sont mis à nu.
22 Son âme approche de la fosse, et sa vie de ceux qui font mourir.
23 S'il y a pour cet homme quelque ange médiateur, un entre mille, pour lui faire connaître ce qu'il doit faire,
25 Sa chair prend plus de fraîcheur que dans son enfance; il revient aux jours de sa jeunesse.
26 Il supplie Dieu, et Dieu lui est favorable. Il lui fait contempler avec joie sa face, et il lui rend sa justice.
29 Voilà ce que Dieu fait deux, trois fois, envers l'homme,
30 Pour ramener son âme de la fosse, pour qu'elle soit éclairée de la lumière des vivants.
31 Sois attentif, Job, écoute-moi! Tais-toi, et je parlerai.
32 Si tu as quelque chose à dire, réponds-moi; parle, car je désire te justifier.
33 Sinon, écoute-moi; tais-toi, et je t'enseignerai la sagesse.
1 Maar hoor tog, o Job, na my rede, en luister na al my woorde.
2 Kyk, ek het my mond oopgemaak; my tong spreek in my verhemelte.
3 My woorde kom uit die opregtheid van my hart, en wat my lippe weet, spreek hulle suiwer uit.
4 Die Gees van God het my geskape, en die asem van die Almagtige maak my lewend.
5 As u kan, antwoord my; maak klaar teen my; staan gereed!
6 Kyk, teenoor God staan ek in dieselfde verhouding as u: van klei is ek ook afgeknyp.
7 Kyk, vrees vir my hoef u nie te beangstig nie, en my las sal op u nie swaar wees nie.
8 Sekerlik, u het voor my ore gesê, ek het die geluid van die woorde gehoor:
9 Rein is ek, sonder oortreding; suiwer is ek, en daar is geen skuld by my nie.
10 Kyk, Hy soek aanleidinge vir vyandskap teen my; Hy hou my vir 'n vyand van Hom.
11 Hy sit my voete in die blok; Hy bewaak al my paaie.
12 Kyk, daarin het u nie reg nie antwoord ek u, want groter is God as 'n mens.
13 Waarom het u teen Hom getwis, dat Hy op al die woorde van 'n mens nie antwoord nie?
14 Want God spreek op een, ja, op twee maniere; maar die mens let daar nie op nie.
15 In die droom, in 'n naggesig, as diepe slaap op die mense val, tydens sluimeringe op die bed,
16 dan open Hy die oor van die mense, en Hy druk die seël op die waarskuwing aan hulle;
17 om die mens terug te hou van sy onderneming en trotsheid vir die man te verberg;
18 sodat Hy sy siel kan red uit die kuil; en sy lewe, dat dit nie omkom deur die spies nie.
19 Ook word hy getugtig met smart op sy bed en aanhoudende stryd in sy gebeente,
20 sodat sy lewe hom laat walg van brood en sy siel van lieflingspys.
21 Sy vlees verdwyn, weg uit die gesig; en sy gebeente, wat onsigbaar was, steek uit.
22 Ja, sy siel kom nader by die kuil en sy lewe by die dodende magte.
23 Is daar dan vir hom 'n gesant, 'n tolk, een uit duisend, om die mens sy plig te kenne te gee;
24 en is Hy hom genadig en sê: Verlos hom, dat hy in die kuil nie afdaal nie: Ek het 'n losprys gevind --
25 dan word sy vlees fris van jeugdige krag, hy keer terug na die dae van sy jonkheid.
26 Hy bid tot God, en Hy het 'n welbehae in hom, sodat hy sy aangesig sien met gejuig: so vergeld Hy dan aan die mens sy geregtigheid.
27 Hy sing voor die mense en sê: Ek het gesondig en verdraai wat reg is, maar dit is my nie na verdienste vergeld nie.
28 Hy het my siel verlos, dat dit nie in die kuil ingegaan het nie, en my lewe mag hom verlustig in die lig.
29 Kyk, dit alles doen God, twee keer, ja, drie keer met 'n mens
30 om sy siel terug te bring van die kuil, sodat hy bestraal word met die lig van die lewe.
31 Let op, o Job! Luister na my; swyg, en ,k sal spreek.
32 As u woorde het, antwoord my; spreek, want ek wil u graag gelyk gee.
33 So nie, luister u dan na my; swyg, en ek sal u wysheid leer.