1 Aagurin, Jaaken pojan, sanat; lauselma. Näin puhuu se mies: Minä olen väsyttänyt itseni, Jumala; olen väsyttänyt itseni, Jumala, ja menehdyn.

2 Sillä järjetön olen minä mieheksi, ei ole minulla ihmisymmärrystä;

3 enkä ole oppinut viisautta, tullakseni tuntemaan Pyhintä.

4 Kuka on noussut taivaaseen ja astunut sieltä alas? Kuka on koonnut kouriinsa tuulen? Kuka on sitonut vedet vaipan sisään? Kuka on kohdalleen asettanut maan ääret kaikki? Mikä on hänen nimensä ja mikä hänen poikansa nimi, jos sen tiedät?

5 Jokainen Jumalan sana on taattu; hän on niiden kilpi, jotka häneen turvaavat.

6 Älä lisää hänen sanoihinsa mitään, ettei hän vaatisi sinua tilille ja ettet valhettelijaksi joutuisi.

7 Kahta minä sinulta pyydän, älä niitä minulta koskaan kiellä, kuolemaani saakka:

8 Vilppi ja valhepuhe pidä minusta kaukana. Älä köyhyyttä, älä rikkautta minulle anna; anna minulle ravinnoksi määräosani leipää,

10 Älä kieli palvelijasta hänen herrallensa; muutoin hän sinut kiroaa, ja sinä saat siitä kärsiä.

11 Voi sukua, joka isäänsä kiroaa eikä siunaa äitiänsä;

12 sukua, joka on omissa silmissään puhdas, vaikka ei ole pesty liastansa!

13 Voi sukua-kuinka ylpeät ovatkaan sen silmät ja kuinka korskea silmänluonti-

14 sukua, jonka hampaat ovat miekkoja ja leukaluut veitsiä syödäksensä kurjat maasta pois ja köyhät ihmisten joukosta!

17 Joka isäänsä pilkkaa ja pitää halpana totella äitiänsä, häneltä korpit puron luona hakkaavat silmän, ja kotkan poikaset syövät sen.

18 Kolme on minusta ylen ihmeellistä, ja neljä on, joita en käsitä:

19 kotkan jäljet taivaalla, käärmeen jäljet kalliolla, laivan jäljet keskellä merta ja miehen jäljet nuoren naisen tykönä.

21 Kolmen alla järkkyy maa, ja neljän alla ei se jaksa kestää:

22 orjan alla, kun hän kuninkaaksi pääsee, houkan, kun hän saa kyllälti leipää,

23 hyljityn alla, kun hän miehen saa, ja palvelijattaren, kun hän emäntänsä syrjäyttää.

24 Neljä on maassa vähäisintä, mutta viisaan viisasta silti:

25 Muurahaiset ovat voimaton kansa, mutta he hankkivat leipänsä kesällä;

26 tamaanit ovat heikko kansa, mutta he laittavat majansa kallioihin;

27 heinäsirkoilla ei ole kuningasta, mutta koko lauma lähtee järjestyksessä liikkeelle;

28 sisiliskoon voi tarttua käsin, mutta kuitenkin se oleskelee kuninkaan linnoissa.

29 Kolmella on komea astunta, ja neljä komeasti kulkee:

30 leijona, sankari eläinten joukossa, joka ei vääjää ketään,

31 hevonen, solakkakylki, tai kauris, ja kuningas joukkonsa johdossa.

32 Jos ylpeilit-olipa se houkkamaisuutta tai harkittua-niin laske käsi suullesi.

33 Sillä maitoa pusertamalla saa voin, nenää pusertamalla saa veren, ja vihoja pusertamalla saa riidan.

1 Vortoj de Agur, filo de Jake. Profeta parolo de tiu viro al Itiel, al Itiel kaj Ukal.

2 Mi estas la plej malklera homo, Kaj homan prudenton mi ne posedas.

3 Kaj mi ne lernis saĝon, Kaj pri la Sanktulo mi ne havas ekkonon.

4 Kiu leviĝis en la ĉielon, kaj malleviĝis? Kiu kolektis la venton en siajn mankavojn? Kiu ligis la akvon en la veston? Kiu aranĝis ĉiujn limojn de la tero? Kia estas lia nomo? kaj kia estas la nomo de lia filo? Ĉu vi scias?

5 Ĉiu diro de Dio estas pura; Li estas ŝildo por tiuj, kiuj Lin fidas.

6 Ne aldonu al Liaj vortoj, Por ke Li ne punu vin, kaj por ke vi ne aperu mensoganto.

7 Du aferojn mi petis de Vi; Ne rifuzu al mi, antaŭ ol mi mortos:

8 Falsaĵon kaj mensogaĵon forigu de mi; Malriĉecon kaj riĉecon ne donu al mi; Nutru min per tiom da pano, kiom mi bezonas.

9 Ĉar alie mi eble trosatiĝus kaj neus, kaj dirus:Kiu estas la Eternulo? Aŭ eble mi malriĉiĝus kaj ŝtelus, Kaj malbonuzus la nomon de mia Dio.

10 Ne kalumniu sklavon antaŭ lia sinjoro, Por ke li ne malbenu vin kaj vi ne fariĝu kulpulo.

11 Estas generacio, kiu malbenas sian patron Kaj ne benas sian patrinon;

12 Generacio, kiu estas pura en siaj okuloj Kaj tamen ne laviĝis de siaj malpuraĵoj;

13 Generacio, kiu tiel alte tenas siajn okulojn Kaj tiel levas siajn palpebrojn;

14 Generacio, kies dentoj estas glavoj kaj kies makzeloj estas tranĉiloj, Por formanĝi la malriĉulojn de la tero kaj la mizerulojn inter la homoj.

15 Hirudo havas du filinojn, kiuj krias:Donu, donu; Ili tri neniam satiĝas. Kvar objektoj ne diras:Sufiĉe:

16 Ŝeol; senfrukta ventro; la tero ne satiĝas de akvo; kaj la fajro ne diras:Sufiĉe.

17 Okulon, kiu mokas la patron Kaj malŝatas obeadon al la patrino, Elpikos korvoj ĉe la rivero kaj formanĝos aglidoj.

18 Tri aferoj estas nekompreneblaj por mi, Kaj kvaran mi ne scias:

19 La vojon de aglo en la aero; La vojon de serpento sur roko; La vojon de ŝipo meze de la maro; Kaj la vojon de viro ĉe virgulino.

20 Tia estas la vojo de virino adultanta: Ŝi manĝas, viŝas la buŝon, Kaj diras:Mi faris nenian pekon.

21 Sub tri objektoj tremas la tero, Kaj kvar ĝi ne povas porti:

22 Sklavon, kiam li fariĝis reĝo; Malsaĝulon, kiam li tro satiĝis de pano;

23 Malamatan virinon, kiam ŝi edziniĝis, Kaj sklavinon, kiam ŝi elpelis sian sinjorinon.

24 Kvar estas malgranduloj sur la tero, Kaj tamen ili estas tre saĝaj:

25 La formikoj, popolo ne forta, Tamen ili en somero pretigas al si manĝaĵon;

26 La hirakoj, popolo senforta, Tamen ili faras siajn domojn en la roko;

27 La akridoj ne havas reĝon, Kaj tamen ili ĉiuj eliras en vicoj;

28 La lacerto kroĉiĝas per siaj manoj, Tamen ĝi estas en reĝaj palacoj.

29 Ekzistas tri, kiuj bone iras, Kaj kvar, kiuj marŝas bele:

30 La leono, plej forta el la bestoj, Cedas al neniu;

31 Cervo kun bonaj lumboj; virkapro; Kaj reĝo, kiun neniu povas kontraŭstari.

32 Se vi agis malsaĝe pro via fiereco, Kaj se vi intencis malbonon, Tiam metu la manon sur la buŝon.

33 Ĉar batado de lakto produktas buteron, Ekbato de nazo aperigas sangon, Kaj incitado de kolero kaŭzas malpacon.