1 Poikani, noudata minun sanojani ja kätke mieleesi minun käskyni.
2 Noudata minun käskyjäni, niin saat elää, säilytä opetukseni kuin silmäteräsi.
3 Sido ne kiinni sormiisi, kirjoita ne sydämesi tauluun.
5 että varjeltuisit irstaalta naiselta, vieraalta vaimolta, joka sanoillansa liehakoitsee.
6 Sillä minä katselin taloni ikkunasta ristikon läpi,
7 ja minä näin yksinkertaisten joukossa, havaitsin poikain seassa nuorukaisen, joka oli mieltä vailla.
8 Hän kulki katua erään naisen kulmaukseen ja asteli hänen majaansa päin
9 päivän illaksi hämärtyessä, yön aikana, pimeässä.
10 Ja katso, nainen tulee häntä vastaan, porton puvussa, kavala sydämeltä.
11 Hän on levoton ja hillitön, eivät pysy hänen jalkansa kotona;
12 milloin hän on kadulla, milloin toreilla, ja väijyy joka kulmassa.
13 Hän tarttui nuorukaiseen, suuteli häntä ja julkeasti katsoen sanoi hänelle:
15 Sentähden läksin ulos sinua vastaan, etsiäkseni sinua, ja olen sinut löytänyt.
16 Olen leposijalleni peitteitä levittänyt, kirjavaa Egyptin liinavaatetta.
17 Vuoteeseeni olen pirskoitellut mirhaa, aloeta ja kanelia.
18 Tule, nauttikaamme lemmestä aamuun asti, riemuitkaamme rakkaudesta.
19 Sillä mieheni ei ole kotona, hän meni matkalle kauas.
21 Hän taivutti hänet paljolla houkuttelullaan, vietteli liukkailla huulillansa:
22 kkiä hän lähti hänen jälkeensä, niinkuin härkä menee teuraaksi, niinkuin hullu jalkaraudoissa kuritettavaksi,
23 niinkuin lintu kiiruhtaa paulaan; eikä tiennyt, että oli henkeänsä kaupalla, kunnes nuoli lävisti hänen maksansa.
24 Sentähden, poikani, kuulkaa minua, kuunnelkaa minun suuni sanoja.
25 Älköön poiketko sydämesi tuon naisen teille, älä eksy hänen poluillensa.
26 Sillä paljon on surmattuja, hänen kaatamiaan, lukuisasti niitä, jotka hän on kaikki tappanut.
27 Hänen majastaan käyvät tuonelan tiet, jotka vievät alas tuonelan kammioihin.
1 Сын мой! храни слова мои и заповеди мои сокрой у себя.
2 Храни заповеди мои и живи, и учение мое, как зрачок глаз твоих.
3 Навяжи их на персты твои, напиши их на скрижали сердца твоего.
4 Скажи мудрости: "Ты сестра моя!" и разум назови родным твоим,
5 чтобы они охраняли тебя от жены другого, от чужой, которая умягчает слова свои.
6 Вот, однажды смотрел я в окно дома моего, сквозь решетку мою,
7 и увидел среди неопытных, заметил между молодыми людьми неразумного юношу,
8 переходившего площадь близ угла ее и шедшего по дороге к дому ее,
9 в сумерки в вечер дня, в ночной темноте и во мраке.
10 И вот – навстречу к нему женщина, в наряде блудницы, с коварным сердцем,
11 шумливая и необузданная; ноги ее не живут в доме ее:
12 то на улице, то на площадях, и у каждого угла строит она ковы.
13 Она схватила его, целовала его, и с бесстыдным лицом говорила ему:
14 "мирная жертва у меня: сегодня я совершила обеты мои;
15 поэтому и вышла навстречу тебе, чтобы отыскать тебя, и – нашла тебя;
16 коврами я убрала постель мою, разноцветными тканями Египетскими;
17 спальню мою надушила смирною, алоем и корицею;
18 зайди, будем упиваться нежностями до утра, насладимся любовью,
19 потому что мужа нет дома: он отправился в дальнюю дорогу;
20 кошелек серебра взял с собою; придет домой ко дню полнолуния".
21 Множеством ласковых слов она увлекла его, мягкостью уст своих овладела им.
22 Тотчас он пошел за нею, как вол идет на убой, и как олень – на выстрел,
23 доколе стрела не пронзит печени его; как птичка кидается в силки, и не знает, что они – на погибель ее.
24 Итак, дети, слушайте меня и внимайте словам уст моих.
25 Да не уклоняется сердце твое на пути ее, не блуждай по стезям ее,
26 потому что многих повергла она ранеными, и много сильных убиты ею:
27 дом ее – пути в преисподнюю, нисходящие во внутренние жилища смерти.