1 Then I saw another mighty angel coming down from heaven, wrapped in a cloud, with a rainbow over his head, and his face was like the sun, and his legs like pillars of fire.
2 He had a little scroll open in his hand. And he set his right foot on the sea, and his left foot on the land,
3 and called out with a loud voice, like a lion roaring; when he called out, the seven thunders sounded.
4 And when the seven thunders had sounded, I was about to write, but I heard a voice from heaven saying, "Seal up what the seven thunders have said, and do not write it down."
5 And the angel whom I saw standing on sea and land lifted up his right hand to heaven
6 and swore by him who lives for ever and ever, who created heaven and what is in it, the earth and what is in it, and the sea and what is in it, that there should be no more delay,
7 but that in the days of the trumpet call to be sounded by the seventh angel, the mystery of God, as he announced to his servants the prophets, should be fulfilled.
8 Then the voice which I had heard from heaven spoke to me again, saying, "Go, take the scroll which is open in the hand of the angel who is standing on the sea and on the land."
9 So I went to the angel and told him to give me the little scroll; and he said to me, "Take it and eat; it will be bitter to your stomach, but sweet as honey in your mouth."
10 And I took the little scroll from the hand of the angel and ate it; it was sweet as honey in my mouth, but when I had eaten it my stomach was made bitter.
11 And I was told, "You must again prophesy about many peoples and nations and tongues and kings."
1 και ειδον αλλον αγγελον ισχυρον καταβαινοντα εκ του ουρανου περιβεβλημενον νεφελην και ιρις επι της κεφαλης και το προσωπον αυτου ως ο ηλιος και οι ποδες αυτου ως στυλοι πυρος
2 και ειχεν εν τη χειρι αυτου βιβλαριδιον ανεωγμενον και εθηκεν τον ποδα αυτου τον δεξιον επι την θαλασσαν τον δε ευωνυμον επι την γην
3 και εκραξεν φωνη μεγαλη ωσπερ λεων μυκαται και οτε εκραξεν ελαλησαν αι επτα βρονται τας εαυτων φωνας
4 και οτε ελαλησαν αι επτα βρονται τας φωνας εαυτων εμελλον γραφειν και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου λεγουσαν μοι σφραγισον α ελαλησαν αι επτα βρονται και μη ταυτα γραψης
5 και ο αγγελος ον ειδον εστωτα επι της θαλασσης και επι της γης ηρεν την χειρα αυτου εις τον ουρανον
6 και ωμοσεν εν τω ζωντι εις τους αιωνας των αιωνων ος εκτισεν τον ουρανον και τα εν αυτω και την γην και τα εν αυτη και την θαλασσαν και τα εν αυτη οτι χρονος ουκ εσται ετι
7 αλλα εν ταις ημεραις της φωνης του εβδομου αγγελου οταν μελλη σαλπιζειν και τελεσθη το μυστηριον του θεου ως ευηγγελισεν τοις εαυτου δουλοις τοις προφηταις
8 και η φωνη ην ηκουσα εκ του ουρανου παλιν λαλουσα μετ εμου και λεγουσα υπαγε λαβε το βιβλαριδιον το ηνεωγμενον εν τη χειρι αγγελου του εστωτος επι της θαλασσης και επι της γης
9 και απηλθον προς τον αγγελον λεγων αυτω δος μοι το βιβλαριδιον και λεγει μοι λαβε και καταφαγε αυτο και πικρανει σου την κοιλιαν αλλ εν τω στοματι σου εσται γλυκυ ως μελι
10 και ελαβον το βιβλαριδιον εκ της χειρος του αγγελου και κατεφαγον αυτο και ην εν τω στοματι μου ως μελι γλυκυ και οτε εφαγον αυτο επικρανθη η κοιλια μου
11 και λεγει μοι δει σε παλιν προφητευσαι επι λαοις και εθνεσιν και γλωσσαις και βασιλευσιν πολλοις