1 After this I saw another angel coming down from heaven, having great authority; and the earth was made bright with his splendor.
2 And he called out with a mighty voice, "Fallen, fallen is Babylon the great! It has become a dwelling place of demons, a haunt of every foul spirit, a haunt of every foul and hateful bird;
3 for all nations have drunk the wine of her impure passion, and the kings of the earth have committed fornication with her, and the merchants of the earth have grown rich with the wealth of her wantonness."
4 Then I heard another voice from heaven saying, "Come out of her, my people, lest you take part in her sins, lest you share in her plagues;
5 for her sins are heaped high as heaven, and God has remembered her iniquities.
6 Render to her as she herself has rendered, and repay her double for her deeds; mix a double draught for her in the cup she mixed.
7 As she glorified herself and played the wanton, so give her a like measure of torment and mourning. Since in her heart she says, `A queen I sit, I am no widow, mourning I shall never see,'
8 so shall her plagues come in a single day, pestilence and mourning and famine, and she shall be burned with fire; for mighty is the Lord God who judges her."
9 And the kings of the earth, who committed fornication and were wanton with her, will weep and wail over her when they see the smoke of her burning;
10 they will stand far off, in fear of her torment, and say, "Alas! alas! thou great city, thou mighty city, Babylon! In one hour has thy judgment come."
11 And the merchants of the earth weep and mourn for her, since no one buys their cargo any more,
12 cargo of gold, silver, jewels and pearls, fine linen, purple, silk and scarlet, all kinds of scented wood, all articles of ivory, all articles of costly wood, bronze, iron and marble,
13 cinnamon, spice, incense, myrrh, frankincense, wine, oil, fine flour and wheat, cattle and sheep, horses and chariots, and slaves, that is, human souls.
14 "The fruit for which thy soul longed has gone from thee, and all thy dainties and thy splendor are lost to thee, never to be found again!"
15 The merchants of these wares, who gained wealth from her, will stand far off, in fear of her torment, weeping and mourning aloud,
16 "Alas, alas, for the great city that was clothed in fine linen, in purple and scarlet, bedecked with gold, with jewels, and with pearls!
17 In one hour all this wealth has been laid waste." And all shipmasters and seafaring men, sailors and all whose trade is on the sea, stood far off
18 and cried out as they saw the smoke of her burning, "What city was like the great city?"
19 And they threw dust on their heads, as they wept and mourned, crying out, "Alas, alas, for the great city where all who had ships at sea grew rich by her wealth! In one hour she has been laid waste.
20 Rejoice over her, O heaven, O saints and apostles and prophets, for God has given judgment for you against her!"
21 Then a mighty angel took up a stone like a great millstone and threw it into the sea, saying, "So shall Babylon the great city be thrown down with violence, and shall be found no more;
22 and the sound of harpers and minstrels, of flute players and trumpeters, shall be heard in thee no more; and a craftsman of any craft shall be found in thee no more; and the sound of the millstone shall be heard in thee no more;
23 and the light of a lamp shall shine in thee no more; and the voice of bridegroom and bride shall be heard in thee no more; for thy merchants were the great men of the earth, and all nations were deceived by thy sorcery.
24 And in her was found the blood of prophets and of saints, and of all who have been slain on earth."
1 και μετα ταυτα ειδον {VAR2: αλλον } αγγελον καταβαινοντα εκ του ουρανου εχοντα εξουσιαν μεγαλην και η γη εφωτισθη εκ της δοξης αυτου
2 και εκραξεν εν ισχυι φωνη μεγαλη λεγων επεσεν επεσεν βαβυλων η μεγαλη και εγενετο κατοικητηριον δαιμονων και φυλακη παντος πνευματος ακαθαρτου και φυλακη παντος ορνεου ακαθαρτου και μεμισημενου
3 οτι εκ του οινου του θυμου της πορνειας αυτης πεπωκεν παντα τα εθνη και οι βασιλεις της γης μετ αυτης επορνευσαν και οι εμποροι της γης εκ της δυναμεως του στρηνους αυτης επλουτησαν
4 και ηκουσα αλλην φωνην εκ του ουρανου λεγουσαν εξελθετε εξ αυτης ο λαος μου ινα μη συγκοινωνησητε ταις αμαρτιαις αυτης και ινα μη λαβητε εκ των πληγων αυτης
5 οτι {VAR1: ηκολουθησαν } {VAR2: εκολληθησαν } αυτης αι αμαρτιαι αχρι του ουρανου και εμνημονευσεν ο θεος τα αδικηματα αυτης
6 αποδοτε αυτη ως και αυτη απεδωκεν υμιν και διπλωσατε αυτη διπλα κατα τα εργα αυτης εν τω ποτηριω ω εκερασεν κερασατε αυτη διπλουν
7 οσα εδοξασεν εαυτην και εστρηνιασεν τοσουτον δοτε αυτη βασανισμον και πενθος οτι εν τη καρδια αυτης λεγει καθημαι βασιλισσα και χηρα ουκ ειμι και πενθος ου μη ιδω
8 δια τουτο εν μια ημερα ηξουσιν αι πληγαι αυτης θανατος και πενθος και λιμος και εν πυρι κατακαυθησεται οτι ισχυρος κυριος ο θεος ο κρινων αυτην
9 και κλαυσονται αυτην και κοψονται επ αυτη οι βασιλεις της γης οι μετ αυτης πορνευσαντες και στρηνιασαντες οταν βλεπωσιν τον καπνον της πυρωσεως αυτης
10 απο μακροθεν εστηκοτες δια τον φοβον του βασανισμου αυτης λεγοντες ουαι ουαι η πολις η μεγαλη βαβυλων η πολις η ισχυρα οτι εν μια ωρα ηλθεν η κρισις σου
11 και οι εμποροι της γης κλαιουσιν και πενθουσιν επ αυτη οτι τον γομον αυτων ουδεις αγοραζει ουκετι
12 γομον χρυσου και αργυρου και λιθου τιμιου και μαργαριτου και βυσσου και πορφυρας και σηρικου και κοκκινου και παν ξυλον θυινον και παν σκευος ελεφαντινον και παν σκευος εκ ξυλου τιμιωτατου και χαλκου και σιδηρου και μαρμαρου
13 και κιναμωμον και θυμιαματα και μυρον και λιβανον και οινον και ελαιον και σεμιδαλιν και σιτον και κτηνη και προβατα και ιππων και ρεδων και σωματων και ψυχας ανθρωπων
14 και η οπωρα της επιθυμιας της ψυχης σου απηλθεν απο σου και παντα τα λιπαρα και τα λαμπρα απηλθεν απο σου και ουκετι ου μη ευρησης αυτα
15 οι εμποροι τουτων οι πλουτησαντες απ αυτης απο μακροθεν στησονται δια τον φοβον του βασανισμου αυτης κλαιοντες και πενθουντες
16 και λεγοντες ουαι ουαι η πολις η μεγαλη η περιβεβλημενη βυσσινον και πορφυρουν και κοκκινον και κεχρυσωμενη εν χρυσω και λιθω τιμιω και μαργαριταις
17 οτι μια ωρα ηρημωθη ο τοσουτος πλουτος και πας κυβερνητης και πας επι των πλοιων ο ομιλος και ναυται και οσοι την θαλασσαν εργαζονται απο μακροθεν εστησαν
18 και εκραζον ορωντες τον καπνον της πυρωσεως αυτης λεγοντες τις ομοια τη πολει τη μεγαλη
19 και εβαλον χουν επι τας κεφαλας αυτων και εκραζον κλαιοντες και πενθουντες λεγοντες ουαι ουαι η πολις η μεγαλη εν η επλουτησαν παντες οι εχοντες πλοια εν τη θαλασση εκ της τιμιοτητος αυτης οτι μια ωρα ηρημωθη
20 ευφραινου επ αυτην ουρανε και οι αγιοι αποστολοι και οι προφηται οτι εκρινεν ο θεος το κριμα υμων εξ αυτης
21 και ηρεν εις αγγελος ισχυρος λιθον ως μυλον μεγαν και εβαλεν εις την θαλασσαν λεγων ουτως ορμηματι βληθησεται βαβυλων η μεγαλη πολις και ου μη ευρεθη ετι
22 και φωνη κιθαρωδων και μουσικων και αυλητων και σαλπιστων ου μη ακουσθη εν σοι ετι και πας τεχνιτης πασης τεχνης ου μη ευρεθη εν σοι ετι και φωνη μυλου ου μη ακουσθη εν σοι ετι
23 και φως λυχνου ου μη φανη εν σοι ετι και φωνη νυμφιου και νυμφης ου μη ακουσθη εν σοι ετι οτι οι εμποροι σου ησαν οι μεγιστανες της γης οτι εν τη φαρμακεια σου επλανηθησαν παντα τα εθνη
24 και εν αυτη αιμα προφητων και αγιων ευρεθη και παντων των εσφαγμενων επι της γης