1 And he came also to Derbe and to Lystra. A disciple was there, named Timothy, the son of a Jewish woman who was a believer; but his father was a Greek.
2 He was well spoken of by the brethren at Lystra and Ico'nium.
3 Paul wanted Timothy to accompany him; and he took him and circumcised him because of the Jews that were in those places, for they all knew that his father was a Greek.
4 As they went on their way through the cities, they delivered to them for observance the decisions which had been reached by the apostles and elders who were at Jerusalem.
5 So the churches were strengthened in the faith, and they increased in numbers daily.
6 And they went through the region of Phry'gia and Galatia, having been forbidden by the Holy Spirit to speak the word in Asia.
7 And when they had come opposite My'sia, they attempted to go into Bithyn'ia, but the Spirit of Jesus did not allow them;
8 so, passing by My'sia, they went down to Tro'as.
9 And a vision appeared to Paul in the night: a man of Macedo'nia was standing beseeching him and saying, "Come over to Macedo'nia and help us."
10 And when he had seen the vision, immediately we sought to go on into Macedo'nia, concluding that God had called us to preach the gospel to them.
11 Setting sail therefore from Tro'as, we made a direct voyage to Sam'othrace, and the following day to Ne-ap'olis,
12 and from there to Philip'pi, which is the leading city of the district of Macedo'nia, and a Roman colony. We remained in this city some days;
13 and on the sabbath day we went outside the gate to the riverside, where we supposed there was a place of prayer; and we sat down and spoke to the women who had come together.
14 One who heard us was a woman named Lydia, from the city of Thyati'ra, a seller of purple goods, who was a worshiper of God. The Lord opened her heart to give heed to what was said by Paul.
15 And when she was baptized, with her household, she besought us, saying, "If you have judged me to be faithful to the Lord, come to my house and stay." And she prevailed upon us.
16 As we were going to the place of prayer, we were met by a slave girl who had a spirit of divination and brought her owners much gain by soothsaying.
17 She followed Paul and us, crying, "These men are servants of the Most High God, who proclaim to you the way of salvation."
18 And this she did for many days. But Paul was annoyed, and turned and said to the spirit, "I charge you in the name of Jesus Christ to come out of her." And it came out that very hour.
19 But when her owners saw that their hope of gain was gone, they seized Paul and Silas and dragged them into the market place before the rulers;
20 and when they had brought them to the magistrates they said, "These men are Jews and they are disturbing our city.
21 They advocate customs which it is not lawful for us Romans to accept or practice."
22 The crowd joined in attacking them; and the magistrates tore the garments off them and gave orders to beat them with rods.
23 And when they had inflicted many blows upon them, they threw them into prison, charging the jailer to keep them safely.
24 Having received this charge, he put them into the inner prison and fastened their feet in the stocks.
25 But about midnight Paul and Silas were praying and singing hymns to God, and the prisoners were listening to them,
26 and suddenly there was a great earthquake, so that the foundations of the prison were shaken; and immediately all the doors were opened and every one's fetters were unfastened.
27 When the jailer woke and saw that the prison doors were open, he drew his sword and was about to kill himself, supposing that the prisoners had escaped.
28 But Paul cried with a loud voice, "Do not harm yourself, for we are all here."
29 And he called for lights and rushed in, and trembling with fear he fell down before Paul and Silas,
30 and brought them out and said, "Men, what must I do to be saved?"
31 And they said, "Believe in the Lord Jesus, and you will be saved, you and your household."
32 And they spoke the word of the Lord to him and to all that were in his house.
33 And he took them the same hour of the night, and washed their wounds, and he was baptized at once, with all his family.
34 Then he brought them up into his house, and set food before them; and he rejoiced with all his household that he had believed in God.
35 But when it was day, the magistrates sent the police, saying, "Let those men go."
36 And the jailer reported the words to Paul, saying, "The magistrates have sent to let you go; now therefore come out and go in peace."
37 But Paul said to them, "They have beaten us publicly, uncondemned, men who are Roman citizens, and have thrown us into prison; and do they now cast us out secretly? No! let them come themselves and take us out."
38 The police reported these words to the magistrates, and they were afraid when they heard that they were Roman citizens;
39 so they came and apologized to them. And they took them out and asked them to leave the city.
40 So they went out of the prison, and visited Lydia; and when they had seen the brethren, they exhorted them and departed.
1 κατηντησεν δε εις δερβην και λυστραν και ιδου μαθητης τις ην εκει ονοματι τιμοθεος υιος γυναικος τινος ιουδαιας πιστης πατρος δε ελληνος
2 ος εμαρτυρειτο υπο των εν λυστροις και ικονιω αδελφων
3 τουτον ηθελησεν ο παυλος συν αυτω εξελθειν και λαβων περιετεμεν αυτον δια τους ιουδαιους τους οντας εν τοις τοποις εκεινοις ηδεισαν γαρ απαντες τον πατερα αυτου οτι ελλην υπηρχεν
4 ως δε διεπορευοντο τας πολεις παρεδιδουν αυτοις φυλασσειν τα δογματα τα κεκριμενα υπο των αποστολων και των πρεσβυτερων των εν ιερουσαλημ
5 αι μεν ουν εκκλησιαι εστερεουντο τη πιστει και επερισσευον τω αριθμω καθ ημεραν
6 διελθοντες δε την φρυγιαν και την γαλατικην χωραν κωλυθεντες υπο του αγιου πνευματος λαλησαι τον λογον εν τη ασια
7 ελθοντες κατα την μυσιαν επειραζον κατα την βιθυνιαν πορευεσθαι και ουκ ειασεν αυτους το πνευμα
8 παρελθοντες δε την μυσιαν κατεβησαν εις τρωαδα
9 και οραμα δια της νυκτος ωφθη τω παυλω ανηρ τις ην μακεδων εστως παρακαλων αυτον και λεγων διαβας εις μακεδονιαν βοηθησον ημιν
10 ως δε το οραμα ειδεν ευθεως εζητησαμεν εξελθειν εις την μακεδονιαν συμβιβαζοντες οτι προσκεκληται ημας ο κυριος ευαγγελισασθαι αυτους
11 αναχθεντες ουν απο της τρωαδος ευθυδρομησαμεν εις σαμοθρακην τη τε επιουση εις νεαπολιν
12 εκειθεν τε εις φιλιππους ητις εστιν πρωτη της μεριδος της μακεδονιας πολις κολωνια ημεν δε εν ταυτη τη πολει διατριβοντες ημερας τινας
13 τη τε ημερα των σαββατων εξηλθομεν εξω της πολεως παρα ποταμον ου ενομιζετο προσευχη ειναι και καθισαντες ελαλουμεν ταις συνελθουσαις γυναιξιν
14 και τις γυνη ονοματι λυδια πορφυροπωλις πολεως θυατειρων σεβομενη τον θεον ηκουεν ης ο κυριος διηνοιξεν την καρδιαν προσεχειν τοις λαλουμενοις υπο του παυλου
15 ως δε εβαπτισθη και ο οικος αυτης παρεκαλεσεν λεγουσα ει κεκρικατε με πιστην τω κυριω ειναι εισελθοντες εις τον οικον μου μεινατε και παρεβιασατο ημας
16 εγενετο δε πορευομενων ημων εις προσευχην παιδισκην τινα εχουσαν πνευμα πυθωνος απαντησαι ημιν ητις εργασιαν πολλην παρειχεν τοις κυριοις αυτης μαντευομενη
17 αυτη κατακολουθησασα τω παυλω και ημιν εκραζεν λεγουσα ουτοι οι ανθρωποι δουλοι του θεου του υψιστου εισιν οιτινες καταγγελλουσιν ημιν οδον σωτηριας
18 τουτο δε εποιει επι πολλας ημερας διαπονηθεις δε ο παυλος και επιστρεψας τω πνευματι ειπεν παραγγελλω σοι εν τω ονοματι ιησου χριστου εξελθειν απ αυτης και εξηλθεν αυτη τη ωρα
19 ιδοντες δε οι κυριοι αυτης οτι εξηλθεν η ελπις της εργασιας αυτων επιλαβομενοι τον παυλον και τον σιλαν ειλκυσαν εις την αγοραν επι τους αρχοντας
20 και προσαγαγοντες αυτους τοις στρατηγοις ειπον ουτοι οι ανθρωποι εκταρασσουσιν ημων την πολιν ιουδαιοι υπαρχοντες
21 και καταγγελλουσιν εθη α ουκ εξεστιν ημιν παραδεχεσθαι ουδε ποιειν ρωμαιοις ουσιν
22 και συνεπεστη ο οχλος κατ αυτων και οι στρατηγοι περιρρηξαντες αυτων τα ιματια εκελευον ραβδιζειν
23 πολλας τε επιθεντες αυτοις πληγας εβαλον εις φυλακην παραγγειλαντες τω δεσμοφυλακι ασφαλως τηρειν αυτους
24 ος παραγγελιαν τοιαυτην ειληφως εβαλεν αυτους εις την εσωτεραν φυλακην και τους ποδας αυτων ησφαλισατο εις το ξυλον
25 κατα δε το μεσονυκτιον παυλος και σιλας προσευχομενοι υμνουν τον θεον επηκροωντο δε αυτων οι δεσμιοι
26 αφνω δε σεισμος εγενετο μεγας ωστε σαλευθηναι τα θεμελια του δεσμωτηριου ανεωχθησαν τε παραχρημα αι θυραι πασαι και παντων τα δεσμα ανεθη
27 εξυπνος δε γενομενος ο δεσμοφυλαξ και ιδων ανεωγμενας τας θυρας της φυλακης σπασαμενος μαχαιραν εμελλεν εαυτον αναιρειν νομιζων εκπεφευγεναι τους δεσμιους
28 εφωνησεν δε φωνη μεγαλη ο παυλος λεγων μηδεν πραξης σεαυτω κακον απαντες γαρ εσμεν ενθαδε
29 αιτησας δε φωτα εισεπηδησεν και εντρομος γενομενος προσεπεσεν τω παυλω και τω σιλα
30 και προαγαγων αυτους εξω εφη κυριοι τι με δει ποιειν ινα σωθω
31 οι δε ειπον πιστευσον επι τον κυριον ιησουν χριστον και σωθηση συ και ο οικος σου
32 και ελαλησαν αυτω τον λογον του κυριου και πασιν τοις εν τη οικια αυτου
33 και παραλαβων αυτους εν εκεινη τη ωρα της νυκτος ελουσεν απο των πληγων και εβαπτισθη αυτος και οι αυτου παντες παραχρημα
34 αναγαγων τε αυτους εις τον οικον αυτου παρεθηκεν τραπεζαν και ηγαλλιασατο πανοικι πεπιστευκως τω θεω
35 ημερας δε γενομενης απεστειλαν οι στρατηγοι τους ραβδουχους λεγοντες απολυσον τους ανθρωπους εκεινους
36 απηγγειλεν δε ο δεσμοφυλαξ τους λογους τουτους προς τον παυλον οτι απεσταλκασιν οι στρατηγοι ινα απολυθητε νυν ουν εξελθοντες πορευεσθε εν ειρηνη
37 ο δε παυλος εφη προς αυτους δειραντες ημας δημοσια ακατακριτους ανθρωπους ρωμαιους υπαρχοντας εβαλον εις φυλακην και νυν λαθρα ημας εκβαλλουσιν ου γαρ αλλα ελθοντες αυτοι ημας εξαγαγετωσαν
38 ανηγγειλαν δε τοις στρατηγοις οι ραβδουχοι τα ρηματα ταυτα και εφοβηθησαν ακουσαντες οτι ρωμαιοι εισιν
39 και ελθοντες παρεκαλεσαν αυτους και εξαγαγοντες ηρωτων εξελθειν της πολεως
40 εξελθοντες δε εκ της φυλακης εισηλθον εις την λυδιαν και ιδοντες τους αδελφους παρεκαλεσαν αυτους και εξηλθον