1 There were some present at that very time who told him of the Galileans whose blood Pilate had mingled with their sacrifices.

2 And he answered them, "Do you think that these Galileans were worse sinners than all the other Galileans, because they suffered thus?

3 I tell you, No; but unless you repent you will all likewise perish.

4 Or those eighteen upon whom the tower in Silo'am fell and killed them, do you think that they were worse offenders than all the others who dwelt in Jerusalem?

5 I tell you, No; but unless you repent you will all likewise perish."

6 And he told this parable: "A man had a fig tree planted in his vineyard; and he came seeking fruit on it and found none.

7 And he said to the vinedresser, `Lo, these three years I have come seeking fruit on this fig tree, and I find none. Cut it down; why should it use up the ground?'

8 And he answered him, `Let it alone, sir, this year also, till I dig about it and put on manure.

9 And if it bears fruit next year, well and good; but if not, you can cut it down.'"

10 Now he was teaching in one of the synagogues on the sabbath.

11 And there was a woman who had had a spirit of infirmity for eighteen years; she was bent over and could not fully straighten herself.

12 And when Jesus saw her, he called her and said to her, "Woman, you are freed from your infirmity."

13 And he laid his hands upon her, and immediately she was made straight, and she praised God.

14 But the ruler of the synagogue, indignant because Jesus had healed on the sabbath, said to the people, "There are six days on which work ought to be done; come on those days and be healed, and not on the sabbath day."

15 Then the Lord answered him, "You hypocrites! Does not each of you on the sabbath untie his ox or his ass from the manger, and lead it away to water it?

16 And ought not this woman, a daughter of Abraham whom Satan bound for eighteen years, be loosed from this bond on the sabbath day?"

17 As he said this, all his adversaries were put to shame; and all the people rejoiced at all the glorious things that were done by him.

18 He said therefore, "What is the kingdom of God like? And to what shall I compare it?

19 It is like a grain of mustard seed which a man took and sowed in his garden; and it grew and became a tree, and the birds of the air made nests in its branches."

20 And again he said, "To what shall I compare the kingdom of God?

21 It is like leaven which a woman took and hid in three measures of flour, till it was all leavened."

22 He went on his way through towns and villages, teaching, and journeying toward Jerusalem.

23 And some one said to him, "Lord, will those who are saved be few?" And he said to them,

24 "Strive to enter by the narrow door; for many, I tell you, will seek to enter and will not be able.

25 When once the householder has risen up and shut the door, you will begin to stand outside and to knock at the door, saying, `Lord, open to us.' He will answer you, `I do not know where you come from.'

26 Then you will begin to say, `We ate and drank in your presence, and you taught in our streets.'

27 But he will say, `I tell you, I do not know where you come from; depart from me, all you workers of iniquity!'

28 There you will weep and gnash your teeth, when you see Abraham and Isaac and Jacob and all the prophets in the kingdom of God and you yourselves thrust out.

29 And men will come from east and west, and from north and south, and sit at table in the kingdom of God.

30 And behold, some are last who will be first, and some are first who will be last."

31 At that very hour some Pharisees came, and said to him, "Get away from here, for Herod wants to kill you."

32 And he said to them, "Go and tell that fox, `Behold, I cast out demons and perform cures today and tomorrow, and the third day I finish my course.

33 Nevertheless I must go on my way today and tomorrow and the day following; for it cannot be that a prophet should perish away from Jerusalem.'

34 O Jerusalem, Jerusalem, killing the prophets and stoning those who are sent to you! How often would I have gathered your children together as a hen gathers her brood under her wings, and you would not!

35 Behold, your house is forsaken. And I tell you, you will not see me until you say, `Blessed is he who comes in the name of the Lord!'"

1 παρησαν δε τινες εν αυτω τω καιρω απαγγελλοντες αυτω περι των γαλιλαιων ων το αιμα πιλατος εμιξεν μετα των θυσιων αυτων

2 και αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτοις δοκειτε οτι οι γαλιλαιοι ουτοι αμαρτωλοι παρα παντας τους γαλιλαιους εγενοντο οτι τοιαυτα πεπονθασιν

3 ουχι λεγω υμιν αλλ εαν μη μετανοητε παντες ωσαυτως απολεισθε

4 η εκεινοι οι δεκα και οκτω εφ ους επεσεν ο πυργος εν τω σιλωαμ και απεκτεινεν αυτους δοκειτε οτι ουτοι οφειλεται εγενοντο παρα παντας ανθρωπους τους κατοικουντας εν ιερουσαλημ

5 ουχι λεγω υμιν αλλ εαν μη μετανοητε παντες ομοιως απολεισθε

6 ελεγεν δε ταυτην την παραβολην συκην ειχεν τις εν τω αμπελωνι αυτου πεφυτευμενην και ηλθεν καρπον ζητων εν αυτη και ουχ ευρεν

7 ειπεν δε προς τον αμπελουργον ιδου τρια ετη ερχομαι ζητων καρπον εν τη συκη ταυτη και ουχ ευρισκω εκκοψον αυτην ινα τι και την γην καταργει

8 ο δε αποκριθεις λεγει αυτω κυριε αφες αυτην και τουτο το ετος εως οτου σκαψω περι αυτην και βαλω κοπριαν

9 καν μεν ποιηση καρπον ει δε μηγε εις το μελλον εκκοψεις αυτην

10 ην δε διδασκων εν μια των συναγωγων εν τοις σαββασιν

11 και ιδου γυνη ην πνευμα εχουσα ασθενειας ετη δεκα και οκτω και ην συγκυπτουσα και μη δυναμενη ανακυψαι εις το παντελες

12 ιδων δε αυτην ο ιησους προσεφωνησεν και ειπεν αυτη γυναι απολελυσαι της ασθενειας σου

13 και επεθηκεν αυτη τας χειρας και παραχρημα ανωρθωθη και εδοξαζεν τον θεον

14 αποκριθεις δε ο αρχισυναγωγος αγανακτων οτι τω σαββατω εθεραπευσεν ο ιησους ελεγεν τω οχλω εξ ημεραι εισιν εν αις δει εργαζεσθαι εν ταυταις ουν ερχομενοι θεραπευεσθε και μη τη ημερα του σαββατου

15 απεκριθη ουν αυτω ο κυριος και ειπεν υποκριτα εκαστος υμων τω σαββατω ου λυει τον βουν αυτου η τον ονον απο της φατνης και απαγαγων ποτιζει

16 ταυτην δε θυγατερα αβρααμ ουσαν ην εδησεν ο σατανας ιδου δεκα και οκτω ετη ουκ εδει λυθηναι απο του δεσμου τουτου τη ημερα του σαββατου

17 και ταυτα λεγοντος αυτου κατησχυνοντο παντες οι αντικειμενοι αυτω και πας ο οχλος εχαιρεν επι πασιν τοις ενδοξοις τοις γινομενοις υπ αυτου

18 ελεγεν δε τινι ομοια εστιν η βασιλεια του θεου και τινι ομοιωσω αυτην

19 ομοια εστιν κοκκω σιναπεως ον λαβων ανθρωπος εβαλεν εις κηπον εαυτου και ηυξησεν και εγενετο εις δενδρον μεγα και τα πετεινα του ουρανου κατεσκηνωσεν εν τοις κλαδοις αυτου

20 και παλιν ειπεν τινι ομοιωσω την βασιλειαν του θεου

21 ομοια εστιν ζυμη ην λαβουσα γυνη ενεκρυψεν εις αλευρου σατα τρια εως ου εζυμωθη ολον

22 και διεπορευετο κατα πολεις και κωμας διδασκων και πορειαν ποιουμενος εις ιερουσαλημ

23 ειπεν δε τις αυτω κυριε ει ολιγοι οι σωζομενοι ο δε ειπεν προς αυτους

24 αγωνιζεσθε εισελθειν δια της στενης πυλης οτι πολλοι λεγω υμιν ζητησουσιν εισελθειν και ουκ ισχυσουσιν

25 αφ ου αν εγερθη ο οικοδεσποτης και αποκλειση την θυραν και αρξησθε εξω εσταναι και κρουειν την θυραν λεγοντες κυριε κυριε ανοιξον ημιν και αποκριθεις ερει υμιν ουκ οιδα υμας ποθεν εστε

26 τοτε αρξεσθε λεγειν εφαγομεν ενωπιον σου και επιομεν και εν ταις πλατειαις ημων εδιδαξας

27 και ερει λεγω υμιν ουκ οιδα υμας ποθεν εστε αποστητε απ εμου παντες οι εργαται της αδικιας

28 εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων οταν οψησθε αβρααμ και ισαακ και ιακωβ και παντας τους προφητας εν τη βασιλεια του θεου υμας δε εκβαλλομενους εξω

29 και ηξουσιν απο ανατολων και δυσμων και απο βορρα και νοτου και ανακλιθησονται εν τη βασιλεια του θεου

30 και ιδου εισιν εσχατοι οι εσονται πρωτοι και εισιν πρωτοι οι εσονται εσχατοι

31 εν αυτη τη ημερα προσηλθον τινες φαρισαιοι λεγοντες αυτω εξελθε και πορευου εντευθεν οτι ηρωδης θελει σε αποκτειναι

32 και ειπεν αυτοις πορευθεντες ειπατε τη αλωπεκι ταυτη ιδου εκβαλλω δαιμονια και ιασεις επιτελω σημερον και αυριον και τη τριτη τελειουμαι

33 πλην δει με σημερον και αυριον και τη εχομενη πορευεσθαι οτι ουκ ενδεχεται προφητην απολεσθαι εξω ιερουσαλημ

34 ιερουσαλημ ιερουσαλημ η αποκτεινουσα τους προφητας και λιθοβολουσα τους απεσταλμενους προς αυτην ποσακις ηθελησα επισυναξαι τα τεκνα σου ον τροπον ορνις την εαυτης νοσσιαν υπο τας πτερυγας και ουκ ηθελησατε

35 ιδου αφιεται υμιν ο οικος υμων ερημος αμην δε λεγω υμιν οτι ου μη με ιδητε εως αν ηξη οτε ειπητε ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυριου