1 Where has your beloved gone, you fairest among women?
Where has your beloved turned, that we may seek him with you?
2 My beloved has gone down to his garden,
to the beds of spices,
to pasture his flock in the gardens, and to gather lilies.
3 I am my beloved’s, and my beloved is mine.
He browses among the lilies.
4 You are beautiful, my love, as Tirzah,
lovely as Jerusalem,
awesome as an army with banners.
5 Turn away your eyes from me,
for they have overcome me.
Your hair is like a flock of goats,
that lie along the side of Gilead.
6 Your teeth are like a flock of ewes,
which have come up from the washing,
of which every one has twins;
not one is bereaved among them.
7 Your temples are like a piece of a pomegranate behind your veil.
8 There are sixty queens, eighty concubines,
and virgins without number.
9 My dove, my perfect one, is unique.
She is her mother’s only daughter.
She is the favorite one of her who bore her.
The daughters saw her, and called her blessed.
The queens and the concubines saw her, and they praised her.
10 Who is she who looks out as the morning,
beautiful as the moon,
clear as the sun,
and awesome as an army with banners?
11 I went down into the nut tree grove,
to see the green plants of the valley,
to see whether the vine budded,
and the pomegranates were in flower.
12 Without realizing it,
my desire set me with my royal people’s chariots.
13 Return, return, Shulammite!
Return, return, that we may gaze at you.
Why do you desire to gaze at the Shulammite,
as at the dance of Mahanaim?
1 Kien foriris via amato, Ho belulino inter virinoj? Kien forturniĝis via amato, Por ke ni lin serĉu kun vi?
2 Mia amato iris en sian ĝardenon, al la bedoj de aromaĵoj, Por paŝti en la ĝardenoj kaj kolekti rozojn.
3 Mi apartenas al mia amato, kaj mia amato apartenas al mi; Tiu, kiu paŝtas inter la rozoj.
4 Ho, mia amatino, vi estas bela kiel Tirca, Agrabla kiel Jerusalem, Terura kiel batalantaj taĉmentoj.
5 Forturnu la okulojn for de mi, Ĉar ili venkas min. Viaj haroj estas kiel aro da kaprinoj, Deirantaj sur la deklivo de la monto Gilead.
6 Viaj dentoj estas kiel aro da ŝafinoj, Kiuj elvenas el la lavejo; Ĉiuj estas en paroj, Kaj ne mankas eĉ unu el ili.
7 Kiel peco de granato, viaj vangoj aspektas Malantaŭ via vualo.
8 Da reĝinoj ekzistas sesdek, kaj okdeko da kromvirinoj, Kaj la junulinoj estas sennombraj.
9 Sed unu sola estas mia kolombino, mia virtulino; Ŝi estas la sola ĉe sia patrino, La elektita de sia naskintino; La filinoj vidis ŝin, kaj nomas ŝin feliĉulino; La reĝinoj kaj la kromvirinoj laŭdas ŝin, dirante:
10 Kiu estas ŝi, kiu aspektas kiel la matenruĝo, Bela kiel la luno, Hela kiel la suno, Terura kiel batalantaj taĉmentoj?
11 Mi iris en la nuksarban ĝardenon, Por trarigardi la verdajn kreskaĵojn de la valo, Por vidi, ĉu la vinbertrunko burĝonas, ĉu la granatarboj floras.
12 Tiam mi ankoraŭ ne sciis, Ke mia animo elektos min por la ĉaroj de la nobeloj de mia popolo.
13 Turniĝu, turniĝu, ho Ŝulamit; Turniĝu, turniĝu, ke ni rigardu vin. Kial vi volas rigardi Ŝulamiton tiel, Kiel oni rigardas la dancadon de la taĉmentoj?