1 A prayer of Habakkuk, the prophet, set to victorious music.
2 Yahweh, I have heard of your fame.
I stand in awe of your deeds, Yahweh.
Renew your work in the middle of the years.
In the middle of the years make it known.
In wrath, you remember mercy.
3 God came from Teman,
the Holy One from Mount Paran. Selah.
His glory covered the heavens,
and his praise filled the earth.
4 His splendor is like the sunrise.
Rays shine from his hand, where his power is hidden.
5 Plague went before him,
and pestilence followed his feet.
6 He stood, and shook the earth.
He looked, and made the nations tremble.
The ancient mountains were crumbled.
The age-old hills collapsed.
His ways are eternal.
7 I saw the tents of Cushan in affliction.
The dwellings of the land of Midian trembled.
8 Was Yahweh displeased with the rivers?
Was your anger against the rivers,
or your wrath against the sea,
that you rode on your horses,
on your chariots of salvation?
9 You uncovered your bow.
You called for your sworn arrows. Selah.
You split the earth with rivers.
10 The mountains saw you, and were afraid.
The storm of waters passed by.
The deep roared and lifted up its hands on high.
11 The sun and moon stood still in the sky
at the light of your arrows as they went,
at the shining of your glittering spear.
12 You marched through the land in wrath.
You threshed the nations in anger.
13 You went out for the salvation of your people,
for the salvation of your anointed.
You crushed the head of the land of wickedness.
You stripped them head to foot. Selah.
14 You pierced the heads of his warriors with their own spears.
They came as a whirlwind to scatter me,
gloating as if to devour the wretched in secret.
15 You trampled the sea with your horses,
churning mighty waters.
16 I heard, and my body trembled.
My lips quivered at the voice.
Rottenness enters into my bones, and I tremble in my place
because I must wait quietly for the day of trouble,
for the coming up of the people who invade us.
17 For even though the fig tree doesn’t flourish,
nor fruit be in the vines,
the labor of the olive fails,
the fields yield no food,
the flocks are cut off from the fold,
and there is no herd in the stalls,
18 yet I will rejoice in Yahweh.
I will be joyful in the God of my salvation!
19 Yahweh, the Lord, is my strength.
He makes my feet like deer’s feet,
and enables me to go in high places.
For the music director, on my stringed instruments.
1 Preĝo de la profeto Ĥabakuk laŭ maniero de psalmoj.
2 Ho Eternulo, mi aŭdis la sciigon pri Vi, kaj mi ektimis. Ho Eternulo, vivigu Vian faritaĵon en la mezo de la jaroj, Montru en la mezo de la jaroj, Ke eĉ en kolero Vi memoras pri kompato.
3 Dio venas de Teman, La Sanktulo de la monto Paran. Sela. Lia majesto kovras la ĉielon, Kaj Lia gloro plenigas la teron.
4 Lia brilo estas kiel hela lumo, Radioj iras el Lia mano, Kaj tie estas kaŝita Lia potenco.
5 Antaŭ Li iras pesto, Kaj fajro sekvas Liajn piedojn.
6 Li stariĝis, kaj ekmezuris la teron; Li ekrigardis, kaj tremigis la naciojn; Dissaltis eternaj montoj, Kliniĝis eternaj montetoj, Kiam Li ekpaŝis kiel en la tempo antikva.
7 En mizera stato mi vidis la tendojn de Kuŝan; Skuiĝis la tapiŝoj de la lando Midjan.
8 Ĉu kontraŭ riveroj koleris la Eternulo? Ĉu kontraŭ la riveroj Vi ekflamiĝis, Aŭ ĉu kontraŭ la maro estis Via indigno, Ke Vi ekrajdis sur Viaj ĉevaloj, Ekveturis sur Viaj venkaj ĉaroj?
9 Vi eltiris Vian pafarkon, Konforme al ĵura promeso, kiun Vi donis al la triboj. Sela. Per riveroj Vi dividis la teron.
10 Ektremis la montoj, kiam ili Vin vidis; La fluo de la akvo pasis, La abismo ekbruis, La altaĵo levis siajn manojn.
11 La suno kaj la luno haltis sur sia loko; Kun brilo iras Viaj sagoj, Kun fulmo Viaj lancoj.
12 Kun kolero Vi paŝas sur la tero, Kun indigno Vi piedpremas naciojn.
13 Vi elpaŝis, por helpi al Via popolo, Por helpi al Via sanktoleito. Vi frakasas la supron de la domo de malpiulo, Nudigas la fundamenton ĝis la kolo. Sela.
14 Vi trapikis per liaj lancoj la kapojn de liaj taĉmentestroj, Kiam ili sin ĵetis ventege, por dispeli min kun ĝojo, Kvazaŭ englutante mizerulon kaŝe.
15 Vi paŝis kun Viaj ĉevaloj tra la maro, Tra la ŝlimo de granda akvo.
16 Mi aŭdis, kaj mia interno ekskuiĝis; Pro la bruo ektremis miaj lipoj, Putro venis en miajn ostojn, kaj la loko sub mi ekŝanceliĝis; Dume mi devas esti trankvila en la tago de malfeliĉo, Kiam sur mian popolon iras ĝia atakanto.
17 Kiam la figarbo ne floros, La vinberbranĉoj ne donos fruktojn, La olivarbo rifuzos sian laboron, La plugokampoj ne donos manĝaĵon, La ŝafoj estos forkaptitaj el la ŝafejo, Kaj en la staloj ne troviĝos bovoj:
18 Eĉ tiam mi ĝojos pri la Eternulo, Mi estos gaja pri la Dio de mia savo.
19 La Eternulo, la Sinjoro, estas mia forto; Li faras miajn piedojn kiel ĉe cervo, Kaj venigas min sur miajn altaĵojn. Al Li, la Venkanto, iru miaj kantoj.