1 When he went into the house of one of the rulers of the Pharisees on a Sabbath to eat bread, they were watching him. 2 Behold, a certain man who had dropsy was in front of him. 3 Jesus, answering, spoke to the lawyers and Pharisees, saying, "Is it lawful to heal on the Sabbath?"

4 But they were silent.

He took him, and healed him, and let him go. 5 He answered them, "Which of you, if your son or an ox fell into a well, wouldn’t immediately pull him out on a Sabbath day?"

6 They couldn’t answer him regarding these things.

7 He spoke a parable to those who were invited, when he noticed how they chose the best seats, and said to them, 8 "When you are invited by anyone to a wedding feast, don’t sit in the best seat, since perhaps someone more honorable than you might be invited by him, 9 and he who invited both of you would come and tell you, ‘Make room for this person.’ Then you would begin, with shame, to take the lowest place. 10 But when you are invited, go and sit in the lowest place, so that when he who invited you comes, he may tell you, ‘Friend, move up higher.’ Then you will be honored in the presence of all who sit at the table with you. 11 For everyone who exalts himself will be humbled, and whoever humbles himself will be exalted."

12 He also said to the one who had invited him, "When you make a dinner or a supper, don’t call your friends, nor your brothers, nor your kinsmen, nor rich neighbors, or perhaps they might also return the favor, and pay you back. 13 But when you make a feast, ask the poor, the maimed, the lame, or the blind; 14 and you will be blessed, because they don’t have the resources to repay you. For you will be repaid in the resurrection of the righteous."

15 When one of those who sat at the table with him heard these things, he said to him, "Blessed is he who will feast in God’s Kingdom!"

16 But he said to him, "A certain man made a great supper, and he invited many people. 17 He sent out his servant at supper time to tell those who were invited, ‘Come, for everything is ready now.’ 18 They all as one began to make excuses.

"The first said to him, ‘I have bought a field, and I must go and see it. Please have me excused.’

19 "Another said, ‘I have bought five yoke of oxen, and I must go try them out. Please have me excused.’

20 "Another said, ‘I have married a wife, and therefore I can’t come.’

21 "That servant came, and told his lord these things. Then the master of the house, being angry, said to his servant, ‘Go out quickly into the streets and lanes of the city, and bring in the poor, maimed, blind, and lame.’

22 "The servant said, ‘Lord, it is done as you commanded, and there is still room.’

23 "The lord said to the servant, ‘Go out into the highways and hedges, and compel them to come in, that my house may be filled. 24 For I tell you that none of those men who were invited will taste of my supper.’"

25 Now great multitudes were going with him. He turned and said to them, 26 "If anyone comes to me, and doesn’t disregard his own father, mother, wife, children, brothers, and sisters, yes, and his own life also, he can’t be my disciple. 27 Whoever doesn’t bear his own cross and come after me, can’t be my disciple. 28 For which of you, desiring to build a tower, doesn’t first sit down and count the cost, to see if he has enough to complete it? 29 Or perhaps, when he has laid a foundation and isn’t able to finish, everyone who sees begins to mock him, 30 saying, ‘This man began to build and wasn’t able to finish.’ 31 Or what king, as he goes to encounter another king in war, will not sit down first and consider whether he is able with ten thousand to meet him who comes against him with twenty thousand? 32 Or else, while the other is yet a great way off, he sends an envoy and asks for conditions of peace. 33 So therefore, whoever of you who doesn’t renounce all that he has, he can’t be my disciple.

34 "Salt is good, but if the salt becomes flat and tasteless, with what do you season it? 35 It is fit neither for the soil nor for the manure pile. It is thrown out. He who has ears to hear, let him hear."

1 Kaj kiam li eniris en sabato en la domon de unu reganto de la Fariseoj, por manĝi panon, ili lin observis.

2 Kaj jen antaŭ li estis unu hidropsulo.

3 Kaj respondante, Jesuo parolis al la leĝistoj kaj la Fariseoj, kaj diris:Ĉu estas permesate sanigi en sabato, aŭ ne?

4 Sed ili silentis. Kaj li prenis lin kaj sanigis lin, kaj forliberigis lin.

5 Kaj li diris al ili:Kiu el vi havos azenon aŭ bovon, falintan en puton, kaj ne tuj eltiros ĝin en sabata tago?

6 Kaj ili ne povis respondi al tio.

7 Kaj li parolis parabolon al la invititoj, vidinte, kiel ili elektas la ĉefajn sidlokojn; li diris al ili:

8 Kiam vi estas invitita de iu al edziĝa festo, ne sidiĝu en la ĉefa loko, por ke ne okazu, ke iu, pli honorinda ol vi, estas de li invitita;

9 kaj tiu, kiu invitis vin kaj lin, venos, kaj diros al vi:Cedu lokon al ĉi tiu; kaj tiam vi komencos kun honto preni la lastan lokon.

10 Sed kiam vi estas invitita, iru kaj sidiĝu en la lasta loko; kaj tiel, kiam venos tiu, kiu vin invitis, li diros al vi:Amiko, iru pli alten; tiam vi havos honoron antaŭ ĉiuj, kiuj sidas kun vi.

11 Ĉar ĉiu, kiu sin altigas, estos humiligita, kaj kiu sin humiligas, tiu estos altigita.

12 Kaj li diris al tiu, kiu lin invitis:Kiam vi faras tagmanĝon aŭ vespermanĝon, ne voku viajn amikojn, nek viajn fratojn, nek viajn parencojn, nek viajn riĉajn najbarojn, por ke ne okazu, ke ili ankaŭ invitos vin, kaj vi ricevos rekompencon.

13 Sed kiam vi faras festenon, invitu malriĉulojn, kriplulojn, lamulojn, blindulojn;

14 kaj vi estos feliĉa, ĉar ili ne povas rekompenci vin, sed vi rekompenciĝos en la releviĝo de la justuloj.

15 Kaj aŭdinte tion, unu el la kunsidantoj diris al li:Feliĉa estas tiu, kiu manĝos panon en la regno de Dio.

16 Sed li diris al li:Unu viro faris grandan vespermanĝon, kaj invitis multajn;

17 kaj en la horo de la festeno li elsendis sian serviston, por diri al la invititoj:Venu, ĉar ĉio estas jam preta.

18 Kaj ĉiuj tiel same komencis peti pri indulgo. La unua diris al li:Mi aĉetis kampon, kaj mi nepre devas eliri, por ĝin vidi; mi petas, kalkulu al mi indulgon.

19 Alia diris:Mi aĉetis kvin jugojn da bovoj, kaj mi iras, por ilin provi; mi petas, kalkulu al mi indulgon.

20 Kaj alia diris:Mi edziĝis kun edzino, kaj tial mi ne povas veni.

21 Kaj la servisto revenis, kaj rakontis tion al sia mastro. Tiam ekkoleris la mastro, kaj diris al sia servisto:Eliru rapide sur la stratojn kaj irejojn de la urbo, kaj alkonduku ĉi tien la malriĉulojn kaj kriplulojn kaj blindulojn kaj lamulojn.

22 Kaj la servisto diris:Sinjoro, estas farita tio, kion vi ordonis, kaj ankoraŭ estas loko.

23 Kaj la sinjoro diris al la servisto:Eliru sur la vojojn kaj kamplimojn, kaj devigu ilin enveni, por ke mia domo pleniĝu.

24 Ĉar mi diras al vi, ke neniu el tiuj viroj invititaj gustumos mian vespermanĝon.

25 Kaj grandaj homamasoj iris kun li, kaj li sin turnis, kaj diris al ili:

26 Se iu venas al mi, kaj ne malamas sian patron kaj sian patrinon kaj sian edzinon kaj siajn infanojn kaj fratojn kaj fratinojn, kaj eĉ ankaŭ sian vivon, li ne povas esti mia disĉiplo.

27 Kiu ne portas sian krucon kaj ne sekvas min, tiu ne povas esti mia disĉiplo.

28 Ĉar kiu el vi, dezirante konstrui turon, unue ne sidiĝas, por kalkuli la koston, ĉu li havas sufiĉe, por fini ĝin?

29 Por ke, kiam li metis la fundamenton kaj ne povas ĝin fini, ĉiuj vidantoj ne komencu moki lin,

30 dirante:Ĉi tiu homo komencis konstrui, sed ne povis fini.

31 Kaj kiu reĝo, ekirante, por renkonti en batalo alian reĝon, unue ne sidiĝos, por konsiliĝi, ĉu li povas kun dek mil renkonti tiun, kiu venas kontraŭ li kun dudek mil?

32 Aŭ alie, dum la alia estas tre malproksime, li alsendas ambasadorojn kaj demandas pri paco.

33 Kiu do el vi ne forlasas ĉiujn siajn posedaĵojn, tiu ne povas esti mia disĉiplo.

34 Salo do estas bona, sed se eĉ la salo sengustiĝis, per kio ĝi estos spicata?

35 Ĝi taŭgas nek por la tero nek por sterkejo; oni ĝin forĵetas. Kiu havas orelojn por aŭdi, tiu aŭdu.