1 Agora cantarei ao meu amado o cântico do meu querido a respeito da sua vinha. O meu amado tem uma vinha num outeiro fértil.

2 E cercou-a, e limpando-a das pedras, plantou-a de excelentes vides; e edificou no meio dela uma torre, e também construiu nela um lagar; e esperava que desse uvas boas, porém deu uvas bravas.

3 Agora, pois, ó moradores de Jerusalém, e homens de Judá, julgai, vos peço, entre mim e a minha vinha.

4 Que mais se podia fazer à minha vinha, que eu lhe não tenha feito? Por que, esperando eu que desse uvas boas, veio a dar uvas bravas?

5 Agora, pois, vos farei saber o que eu hei de fazer à minha vinha: tirarei a sua sebe, para que sirva de pasto; derrubarei a sua parede, para que seja pisada;

6 E a tornarei em deserto; não será podada nem cavada; porém crescerão nela sarças e espinheiros; e às nuvens darei ordem que não derramem chuva sobre ela.

7 Porque a vinha do Senhor dos Exércitos é a casa de Israel, e os homens de Judá são a planta das suas delícias; e esperou que exercesse juízo, e eis aqui opressão; justiça, e eis aqui clamor.

8 Ai dos que ajuntam casa a casa, reúnem campo a campo, até que não haja mais lugar, e fiquem como únicos moradores no meio da terra!

9 A meus ouvidos disse o Senhor dos Exércitos: Em verdade que muitas casas ficarão desertas, e até as grandes e excelentes sem moradores.

10 E dez jeiras de vinha não darão mais do que um bato; e um ômer de semente não dará mais do que um efa.

11 Ai dos que se levantam pela manhã, e seguem a bebedice; e continuam até à noite, até que o vinho os esquente!

12 E harpas e alaúdes, tamboris e gaitas, e vinho há nos seus banquetes; e não olham para a obra do Senhor, nem consideram as obras das suas mãos.

13 Portanto o meu povo será levado cativo, por falta de entendimento; e os seus nobres terão fome, e a sua multidão se secará de sede.

14 Portanto o inferno grandemente se alargou, e se abriu a sua boca desmesuradamente; e para lá descerão o seu esplendor, e a sua multidão, e a sua pompa, e os que entre eles se alegram.

15 Então o plebeu se abaterá, e o nobre se humilhará; e os olhos dos altivos se humilharão.

16 Porém o Senhor dos Exércitos será exaltado em juízo; e Deus, o Santo, será santificado em justiça.

17 Então os cordeiros pastarão como de costume, e os estranhos comerão dos lugares devastados pelos gordos.

18 Ai dos que puxam a iniqüidade com cordas de vaidade, e o pecado com tirantes de carro!

19 E dizem: Avie-se, e acabe a sua obra, para que a vejamos; e aproxime-se e venha o conselho do Santo de Israel, para que o conheçamos.

20 Ai dos que ao mal chamam bem, e ao bem mal; que fazem das trevas luz, e da luz trevas; e fazem do amargo doce, e do doce amargo!

21 Ai dos que são sábios a seus próprios olhos, e prudentes diante de si mesmos!

22 Ai dos que são poderosos para beber vinho, e homens de poder para misturar bebida forte;

23 Dos que justificam ao ímpio por suborno, e aos justos negam a justiça!

24 Por isso, como a língua de fogo consome a palha, e o restolho se desfaz pela chama, assim será a sua raiz como podridão, e a sua flor se esvaecerá como pó; porquanto rejeitaram a lei do Senhor dos Exércitos, e desprezaram a palavra do Santo de Israel.

25 Por isso se acendeu a ira do Senhor contra o seu povo, e estendeu a sua mão contra ele, e o feriu, de modo que as montanhas tremeram, e os seus cadáveres se fizeram como lixo no meio das ruas; com tudo isto não tornou atrás a sua ira, mas a sua mão ainda está estendida.

26 E ele arvorará o estandarte para as nações de longe, e lhes assobiará para que venham desde a extremidade da terra; e eis que virão apressurada e ligeiramente.

27 Não haverá entre eles cansado, nem quem tropece; ninguém tosquenejará nem dormirá; não se lhe desatará o cinto dos seus lombos, nem se lhe quebrará a correia dos seus sapatos.

28 As suas flechas serão agudas, e todos os seus arcos retesados; os cascos dos seus cavalos são reputados como pederneiras, e as rodas dos seus carros como redemoinho.

29 O seu rugido será como o do leão; rugirão como filhos de leão; sim, rugirão e arrebatarão a presa, e a levarão, e não haverá quem a livre.

30 E bramarão contra eles naquele dia, como o bramido do mar; então olharão para a terra, e eis que só verão trevas e ânsia, e a luz se escurecerá nos céus.

1 Cantabo dilecto meocanticum amici mei de vinea sua:Vinea facta est dilecto meoin colle pingui;

2 et saepivit eamet lapides elegit ex illaet plantavit in ea vites electaset aedificavit turrim in medio eiuset torcular exstruxit in ea;et exspectavit, ut faceret uvas,et fecit labruscas.

3 Nunc ergo, habitator Ierusalemet vir Iudae,iudicate inter me et vineam meam.

4 Quid est quod debui ultra facere vineae meaeet non feci ei?Cur exspectavi, ut faceret uvas,et fecit labruscas?

5 Et nunc ostendam vobisquid ego faciam vineae meae:auferam saepem eius,et erit in direptionem;diruam maceriam eius,et erit in conculcationem.

6 Et ponam eam desertam:non putabitur et non fodietur,et ascendent vepres et spinae;et nubibus mandabo, ne pluant super eam imbrem.

7 Vinea enim Domini exercituum domus Israel est,et vir Iudae germen eius delectabile;et exspectavi, ut faceret iudicium, et ecce iniquitas,et iustitiam, et ecce nequitia.

8 Vae, qui coniungunt domum ad domumet agrum agro copulant usque ad terminum loci!Numquid habitabitis vos soli in medio terrae?

9 In auribus meis iuravit Dominus exercituum: Certe domus multae desertae erunt,grandes et pulchrae absque habitatore ".

10 Decem enim iugera vinearum facient lagunculam unam,et triginta modii sementis facient modios tres.

11 Vae, qui consurgunt mane ad ebrietatem sectandamet ad potandum usque ad vesperam,ut vinum inflammet eos!

12 Cithara et lyraet tympanum et tibiaet vinum in conviviis eorum,et opus Domini non respiciunt,nec opera manuum eius considerant.

13 Propterea captivus ductus est populus meus,quia non habuit scientiam,et nobiles eius interierunt fame,et multitudo eius siti exaruit.

14 Propterea dilatavit infernus fauces suaset aperuit os suum absque ullo termino;et descendunt fortes Ierusalem, et populus eius,et sublimes et tripudiantes in ea.

15 Et incurvabitur homo, et humiliabitur vir,et oculi sublimium deprimentur;

16 et exaltabitur Dominus exercituum in iudicio,et Deus sanctus sanctificabitur in iustitia,

17 et pascentur agni iuxta ordinem suum velut in prato suo,et alieni comedent in ruinis pinguium.

18 Vae, qui trahunt iniquitatem in funiculis vanitatiset quasi vinculum plaustri peccatum!

19 Qui dicunt: " Festinetet cito veniat opus eius, ut videamus;et appropiet et veniat consilium Sancti Israel,et sciemus illud! ".

20 Vae, qui dicunt malum bonum et bonum malum,ponentes tenebras in lucem et lucem in tenebras,ponentes amarum in dulce et dulce in amarum!

21 Vae, qui sapientes sunt in oculis suiset coram ipsis prudentes!

22 Vae, qui potentes sunt ad bibendum vinum,et viri fortes ad miscendam ebrietatem!

23 Qui absolvunt impium pro muneribuset iustitiam iusti auferunt ab eo!

24 Propter hoc, sicut devorat stipulam lingua ignis,et palea flamma consumitur,sic radix eorum quasi tabes erit,et flos eorum sicut putredo ascendet;abiecerunt enim legem Domini exercituumet eloquium Sancti Israel blasphemaverunt.

25 Ideo exarsit furor Domini in populum suum,et extendit manum suam super eum et percussit eum,et conturbati sunt montes;et facta sunt morticina eorum quasi stercus in medio platearum.In his omnibus non est aversus furor eius,sed adhuc manus eius extenta.

26 Et levabit signum nationibus procul;et sibilabit ad eum de finibus terrae;et ecce festinus velociter veniet.

27 Non est deficiens neque laborans in eo,non dormitabit neque dormiet;neque solvetur cingulum renum eius,nec rumpetur corrigia calceamenti eius.

28 Sagittae eius acutae, et omnes arcus eius extenti;ungulae equorum eius ut silex reputantur,et rotae eius quasi impetus tempestatis.

29 Rugitus eius ut leonis:rugiet ut catuli leonum et frendet;et arripiet praedam et in tuto collocabit,et non erit qui eruat.

30 Et sonabit super eum in die illa sicut sonitus maris.Aspiciet in terram: et ecce tenebrae tribulationis,et lux obtenebrata est in caligine eius.