1 Contra Moabe, assim diz o SENHOR dos Exércitos, Deus de Israel: Ai de Nebo, porque foi destruída; envergonhada está Quiriataim, já está tomada; Misgabe está envergonhada e desanimada.

2 A glória de Moabe já não existe mais; em Hesbom tramaram mal contra ela, dizendo: Vinde, e exterminemo-la, para que não seja mais nação; também tu, ó Madmém, serás silenciada; a espada te perseguirá.

3 Voz de clamor de Horonaim; ruína e grande destruição!

4 Está destruída Moabe; seus filhinhos fizeram ouvir um clamor.

5 Porque pela subida de Luíte eles irão com choro contínuo; porque na descida de Horonaim os adversários de Moabe ouviram as angústias do grito da destruição.

6 Fugi, salvai a vossa vida; sede como a tamargueira no deserto;

7 Porque, por causa da tua confiança nas tuas obras, e nos teus tesouros, também tu serás tomada; e Quemós sairá para o cativeiro, os seus sacerdotes e os seus príncipes juntamente.

8 Porque virá o destruidor sobre cada uma das cidades, e nenhuma cidade escapará, e perecerá o vale, e destruir-se-á a campina; porque o Senhor o disse.

9 Dai asas a Moabe; porque voando sairá, e as suas cidades se tornarão em desolação, e ninguém morará nelas.

10 Maldito aquele que fizer a obra do Senhor fraudulosamente; e maldito aquele que retém a sua espada do sangue.

11 Moabe esteve descansado desde a sua mocidade, e repousou nas suas borras, e não foi mudado de vasilha para vasilha, nem foi para o cativeiro; por isso conservou o seu sabor, e o seu cheiro não se alterou.

12 Portanto, eis que dias vêm, diz o Senhor, em que lhe enviarei derramadores que o derramarão; e despejarão as suas vasilhas, e romperão os seus odres.

13 E Moabe terá vergonha de Quemós como a casa de Israel se envergonhou de Betel, sua confiança.

14 Como direis: Somos valentes e homens fortes para a guerra?

15 Moabe está destruído, e subiu das suas cidades, e os seus jovens escolhidos desceram à matança, diz o Rei, cujo nome é o Senhor dos Exércitos.

16 Está prestes a vir a calamidade de Moabe; e apressa-se muito a sua aflição.

17 Condoei-vos dele todos os que estais ao seu redor, e todos os que sabeis o seu nome; dizei: Como se quebrou a vara forte, o cajado formoso?

18 Desce da tua glória, e assenta-te em terra seca, ó moradora, filha de Dibom; porque o destruidor de Moabe subiu contra ti, e desfez as tuas fortalezas.

19 Põe-te no caminho, e espia, ó moradora de Aroer; pergunta ao que vai fugindo; e à que escapou dize: Que sucedeu?

20 Moabe está envergonhado, porque foi quebrantado; lamentai e gritai; anunciai em Arnom que Moabe está destruído.

21 Também o julgamento veio sobre a terra da campina; sobre Holom, sobre Jaza, sobre Mefaate,

22 Sobre Dibom, sobre Nebo, sobre Bete-Diblataim,

23 Sobre Quiriataim, sobre Bete-Gamul, sobre Bete-Meom,

24 Sobre Queriote, e sobre Bozra; e até sobre todas as cidades da terra de Moabe, as de longe e as de perto.

25 Já é cortado o poder de Moabe, e é quebrantado o seu braço, diz o Senhor.

26 Embriagai-o, porque contra o Senhor se engrandeceu; e Moabe se revolverá no seu vômito, e ele também se tornará objeto de escárnio.

27 Pois não foi também Israel objeto de escárnio? Porventura foi achado entre ladrões, para que sempre que fales dele, saltes de alegria?

28 Deixai as cidades, e habitai no rochedo, ó moradores de Moabe; e sede como a pomba que se aninha nos lados da boca da caverna.

29 Ouvimos da soberba de Moabe, que é soberbíssimo, como também da sua arrogância, e da sua vaidade, e da sua altivez e do seu orgulhoso coração.

30 Eu conheço, diz o Senhor, a sua indignação, mas isso nada é; as suas mentiras nada farão.

31 Por isso gemerei por Moabe, sim, gritarei por todo o Moabe; pelos homens de Quir-Heres lamentarei;

32 Com o choro de Jazer chorar-te-ei, ó vide de Sibma; os teus ramos passaram o mar, chegaram até ao mar de Jazer; porém o destruidor caiu sobre os teus frutos do verão, e sobre a tua vindima.

33 Tirou-se, pois, o folguedo e a alegria do campo fértil e da terra de Moabe; porque fiz cessar o vinho nos lagares; já não pisarão uvas com júbilo; o júbilo não será júbilo.

34 Por causa do grito de Hesbom até Eleale e até Jaaz, se ouviu a sua voz desde Zoar até Horonaim, como bezerra de três anos; porque até as águas do Ninrim se tornarão em assolação.

35 E farei cessar em Moabe, diz o Senhor, quem sacrifique nos altos, e queime incenso aos seus deuses.

36 Por isso ressoará como flauta o meu coração por Moabe, também ressoará como flauta o meu coração pelos homens de Quir-Heres; porquanto a abundância que ajuntou se perdeu.

37 Porque toda a cabeça será tosquiada, e toda a barba será diminuída; sobre todas as mãos haverá sarjaduras, e sobre os lombos, sacos.

38 Sobre todos os telhados de Moabe e nas suas ruas haverá um pranto geral; porque quebrei a Moabe, como a um vaso que não agrada, diz o Senhor.

39 Como está quebrantado! Como gritam! Como virou Moabe a cerviz envergonhado! Assim será Moabe objeto de escárnio e de desmaio, para todos que estão em redor dele.

40 Porque assim diz o Senhor: Eis que voará como a águia, e estenderá as suas asas sobre Moabe.

41 São tomadas as cidades, e ocupadas as fortalezas; e naquele dia será o coração dos valentes de Moabe como o coração da mulher que está com dores de parto.

42 E Moabe será destruído, para que não seja povo; porque se engrandeceu contra o Senhor.

43 Temor, e cova, e laço, vêm sobre ti, ó morador de Moabe, diz o Senhor.

44 O que fugir do temor cairá na cova, e o que subir da cova ficará preso no laço; porque trarei sobre ele, sobre Moabe, o ano do seu castigo, diz o Senhor.

45 Os que fugiam sem força pararam à sombra de Hesbom; pois saiu fogo de Hesbom, e a labareda do meio de Siom, e devorou o canto de Moabe e o alto da cabeça dos turbulentos.

46 Ai de ti, Moabe! Pereceu o povo de Quemós; porque teus filhos ficaram cativos, e tuas filhas em cativeiro.

47 Mas nos últimos dias farei voltar os cativos de Moabe, diz o Senhor. Até aqui o juízo de Moabe.

1 Ad Moab.Haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Vae super Nabo, quoniam vastata est et confusa!Capta est Cariathaim, confusa est arx et tremuit.

2 Non est ultra exsultatio in Moab;in Hesebon cogitaverunt malum contra eam:Venite et disperdamus eam de gente".Tu quoque, Madmen, conticesces, sequeturque te gladius.

3 Vox clamoris de Oronaim:Vastitas et contritio magna".

4 Contrita est Moab,auditum fecerunt clamorem usque ad Segor.

5 Per ascensum enim Luithplorans ascendit in fletu,quoniam in descensu Oronaimhostes ululatum contritionis audierunt:

6 "Fugite, salvate animas vestraset eritis quasi myricae in deserto".

7 Pro eo enim quod habuisti fiduciamin operibus tuis et in thesauris tuis,tu quoque capieris;et ibit Chamos in transmigrationem,sacerdotes eius et principes eius simul.

8 Et veniet praedo ad omnem urbem, et urbs nulla salvabitur;et peribit vallis, et dissipabuntur campestria,quoniam dixit Dominus.

9 Date pennas ad volandum;et civitates eius desertae erunt et inhabitabiles.

10 Maledictus, qui facit opus Domini neglegenter,et maledictus, qui prohibet gladium suum a sanguine.

11 Securus fuit Moab ab adulescentia suaet requievit in faecibus suisnec transfusus est de vase in vaset in transmigrationem non abiit;idcirco permansit gustus eius in eo,et odor eius non est immutatus.

12 Propterea, ecce, dies veniunt,dicit Dominus,et mittam ei stratores laguncularum;et sternent eumet vasa eius exhaurientet lagunculas eorum collident.

13 Et confundetur Moab a Chamos, sicut confusa est domus Israel a Bethel, in qua habebat fiduciam.

14 Quomodo dicitis: "Fortes sumuset viri robusti ad proeliandum"?

15 Vastata est Moab,et ascenderunt civitates illius,et electi iuvenes eius descenderunt in occisionem,ait rex, Dominus exercituum nomen eius.

16 Prope est interitus Moab ut veniat,et malum eius velociter accurret nimis.

17 Lugete super eum,omnes, qui estis in circuitu eius;et universi, qui scitis nomen eius,dicite: "Quomodo confracta est virga fortis,baculus gloriosus?".

18 Descende de gloria et sede in siti,habitatrix filia Dibon,quoniam vastator Moab ascendit ad te,dissipavit munitiones tuas.

19 Ad viam sta et prospice,habitatrix Aroer;interroga fugientemet eam, quae evasit.Dic: "Quid accidit?".

20 Confusus est Moab, quoniam victus est.Ululate et clamate;annuntiate in Arnon,quoniam vastatus est Moab.

21 Et iudicium venit ad terram campestrem super Helon et super Iasa et super Mephaath

22 et super Dibon et super Nabo et super Bethdeblathaim,

23 et super Cariathaim et super Bethgamul et super Bethmaon

24 et super Carioth et super Bosra et super omnes civitates terrae Moab, quae longe et quae prope sunt.

25 Abscissum est cornu Moab,et brachium eius contritum est,ait Dominus.

26 Inebriate eum, quoniam contra Dominum erectus est; et allidet manum Moab in vomitu suo, et erit in derisum etiam ipse.

27 Nonne in derisum tibi fuit Israel? Num inter fures repertus est? Quotiescumque enim adversum illum loquebaris, caput movebas.

28 Relinquite civitates et habitate in petra,habitatores Moab,et estote quasi columba nidificansin parietibus apertae voraginis.

29 Audivimus superbiam Moab,superbus est valde;sublimitatem eius et arrogantiamet superbiam et altitudinem cordis eius.

30 Ego scio, ait Dominus, iactantiam eius, et quod non sint rectae fabulationes, nec recta fecerint.

31 Ideo super Moab eiulabo et super Moab universam clamabo, super viros Cirhareseth plorabitur.

32 Plus quam in planctu Iazer plorabo tibi,vinea Sabama;propagines tuae transierunt mare,usque ad Iazer pervenerunt.Super messem tuam et vindemiam tuampraedo irruit.

33 Ablata est laetitia et exsultatiode horto et de terra Moab,et vinum de torcularibus sustuli;nequaquam calcator uvaesolitum celeuma cantabit.

34 De clamore Hesebon usque Eleale et Iasa dederunt vocem suam, a Segor usque ad Oronaim, ad Eglatselisiam; aquae quoque Nemrim pessimae erunt.

35 Et auferam de Moab, ait Dominus, offerentem in excelsis et sacrificantem diis eius.

36 Propterea cor meum ad Moab quasi tibia resonabit, et cor meum ad viros Cirhareseth dabit sonitum tibiarum; quia depositum, quod acquisierunt, periit.

37 Omne enim caput calvitium et omnis barba rasa erit, in cunctis manibus incisiones et super lumbos cilicium.

38 Super omnia tecta Moab et in plateis eius omnis planctus, quoniam contrivi Moab sicut vas, quod nemini placet, ait Dominus.

39 Quomodo victa est, et ululaverunt? Quomodo vertit dorsum Moab et confusus est? Eritque Moab in derisum et in terrorem omnibus in circuitu suo.

40 Haec dicit Dominus:Ecce quasi aquila volabitet extendet alas suas ad Moab.

41 Capta sunt oppida,et munitiones comprehensae sunt,et erit cor fortium Moab in die illasicut cor mulieris parturientis.

42 Et cessabit Moab esse populus,quoniam contra Dominum gloriatus est.

43 Pavor et fovea et laqueus super te,o habitator Moab,dicit Dominus.

44 Qui fugerit a facie pavoris, cadet in foveam,et, qui conscenderit de fovea, capietur laqueo;adducam enim super Moabannum visitationis eorum,ait Dominus.

45 In umbra Hesebon steterunt sine viribus fugientes,sed ignis egressus est de Hesebon,et flamma de medio Sehon,et devoravit tempora Moabet verticem filiorum tumultus.

46 Vae tibi, Moab!Periit populus Chamos,quia comprehensi sunt filii tuiet filiae tuae in captivitatem.

47 Et convertam sortem Moab in novissimis diebus ",ait Dominus.Hucusque iudicia Moab.