1 Assim diz o SENHOR: Eis que levantarei um vento destruidor contra babilônia, e contra os que habitam no meio dos que se levantam contra mim.

2 E enviarei padejadores contra babilônia, que a padejarão, e despejarão a sua terra; porque virão contra ela em redor no dia da calamidade.

3 O flecheiro arme o seu arco contra o que arma o seu arco, e contra o que se exalta na sua couraça; e não perdoeis aos seus jovens; destruí a todo o seu exército.

4 E os mortos cairão na terra dos caldeus, e atravessados nas suas ruas.

5 Porque Israel e Judá não foram abandonados do seu Deus, do Senhor dos Exércitos, ainda que a sua terra esteja cheia de culpas contra o Santo de Israel.

6 Fugi do meio de babilônia, e livrai cada um a sua alma, e não vos destruais na sua maldade; porque este é o tempo da vingança do SENHOR; que lhe dará a sua recompensa.

7 babilônia era um copo de ouro na mão do SENHOR, o qual embriagava a toda a terra; do seu vinho beberam as nações; por isso as nações enlouqueceram.

8 Num momento caiu babilônia, e ficou arruinada; lamentai por ela, tomai bálsamo para a sua dor, porventura sarará.

9 Queríamos curar babilônia, porém ela não sarou; deixai-a, e vamo-nos cada um para a sua terra; porque o seu juízo chegou até ao céu, e se elevou até às mais altas nuvens.

10 O Senhor trouxe a nossa justiça à luz; vinde e contemos em Sião a obra do Senhor, nosso Deus.

11 Aguçai as flechas, preparai os escudos; o SENHOR despertou o espírito dos reis da Média; porque o seu intento é contra babilônia para a destruir; porque esta é a vingança do SENHOR, a vingança do seu templo.

12 Arvorai um estandarte sobre os muros de babilônia, reforçai a guarda, colocai sentinelas, preparai as ciladas; porque como o SENHOR intentou, assim fez o que tinha falado contra os moradores de babilônia.

13 Ó tu, que habitas sobre muitas águas, rica de tesouros, é chegado o teu fim, a medida da tua avareza.

14 Jurou o Senhor dos Exércitos por si mesmo, dizendo: Ainda que te enchi de homens, como de lagarta, contudo levantarão gritaria contra ti.

15 Ele fez a terra com o seu poder, e ordenou o mundo com a sua sabedoria, e estendeu os céus com o seu entendimento.

16 Fazendo ele ouvir a sua voz, grande estrondo de águas há nos céus, e faz subir os vapores desde o fim da terra; faz os relâmpagos com a chuva, e tira o vento dos seus tesouros,

17 Embrutecido é todo o homem, no seu conhecimento; envergonha-se todo o artífice da imagem de escultura; porque a sua imagem de fundição é mentira, e nelas não há espírito.

18 Vaidade são, obra de enganos; no tempo da sua visitação perecerão.

19 Não é semelhante a estes a porção de Jacó; porque ele é o que formou tudo; e Israel é a tribo da sua herança; o Senhor dos Exércitos é o seu nome.

20 Tu és meu machado de batalha e minhas armas de guerra, e por meio de ti despedaçarei as nações e por ti destruirei os reis;

21 E por meio de ti despedaçarei o cavalo e o seu cavaleiro; e por meio de ti despedaçarei o carro e o que nele vai;

22 E por meio de ti despedaçarei o homem e a mulher, e por meio de ti despedaçarei o velho e o moço, e por meio de ti despedaçarei o jovem e a virgem;

23 E por meio de ti despedaçarei o pastor e o seu rebanho, e por meio de ti despedaçarei o lavrador e a sua junta de bois, e por meio de ti despedaçarei os capitães e os magistrados.

24 E pagarei a babilônia, e a todos os moradores da Caldéia, toda a maldade que fizeram em Sião, aos vossos olhos, diz o SENHOR.

25 Eis-me aqui contra ti, ó monte destruidor, diz o Senhor, que destróis toda a terra; e estenderei a minha mão contra ti, e te revolverei das rochas, e farei de ti um monte de queima.

26 E não tomarão de ti pedra para esquina, nem pedra para fundamentos, porque te tornarás em assolação perpétua, diz o Senhor.

27 Arvorai um estandarte na terra, tocai a buzina entre as nações, preparai as nações contra ela, convocai contra ela os reinos de Ararate, Mini, e Asquenaz; ordenai contra ela um capitão, fazei subir cavalos, como lagartas eriçadas.

28 Preparai contra ela as nações, os reis da Média, os seus capitães, e todos os seus magistrados, e toda a terra do seu domínio.

29 Então tremerá a terra, e doer-se-á, porque cada um dos desígnios do SENHOR está firme contra babilônia, para fazer da terra de babilônia uma desolação, sem habitantes.

30 Os poderosos de babilônia cessaram de pelejar, ficaram nas fortalezas, desfaleceu a sua força, tornaram-se como mulheres; incendiaram as suas moradas, quebrados foram os seus ferrolhos.

31 Um correio correrá ao encontro de outro correio, e um mensageiro ao encontro de outro mensageiro, para anunciar ao rei de babilônia que a sua cidade está tomada de todos os lados.

32 E os vaus estão ocupados, e os canaviais queimados a fogo; e os homens de guerra ficaram assombrados.

33 Porque assim diz o SENHOR dos Exércitos, o Deus de Israel: A filha de babilônia é como uma eira, no tempo da debulha; ainda um pouco, e o tempo da sega lhe virá.

34 Nabucodonosor, rei de babilônia, devorou-me, colocou-me de lado, fez de mim um vaso vazio, como chacal me tragou, encheu o seu ventre das minhas delicadezas; lançou-me fora.

35 A violência que se fez a mim e à minha carne venha sobre babilônia, dirá a moradora de Sião; e o meu sangue caia sobre os moradores da Caldéia, dirá Jerusalém.

36 Portanto, assim diz o Senhor: Eis que pleitearei a tua causa, e tomarei vingança por ti; e secarei o seu mar, e farei que se esgote o seu manancial.

37 E babilônia se tornará em montões, morada de chacais, espanto e assobio, sem que haja quem nela habite.

38 Juntamente rugirão como filhos dos leões; bramarão como filhotes de leões.

39 Estando eles excitados, lhes darei a sua bebida, e os embriagarei, para que andem saltando; porém dormirão um perpétuo sono, e não acordarão, diz o Senhor.

40 Fá-los-ei descer como cordeiros à matança, como carneiros e bodes.

41 Como foi tomada Sesaque, e apanhada de surpresa a glória de toda a terra! Como se tornou babilônia objeto de espanto entre as nações!

42 O mar subiu sobre babilônia; com a multidão das suas ondas se cobriu.

43 Tornaram-se as suas cidades em desolação, terra seca e deserta, terra em que ninguém habita, nem passa por ela filho de homem.

44 E castigarei a Bel em babilônia, e tirarei da sua boca o que tragou, e nunca mais concorrerão a ele as nações; também o muro de babilônia caiu.

45 Saí do meio dela, ó povo meu, e livrai cada um a sua alma do ardor da ira do Senhor.

46 E para que porventura não se enterneça o vosso coração, e não temais pelo rumor que se ouvir na terra; porque virá num ano um rumor, e depois noutro ano outro rumor; e haverá violência na terra, dominador contra dominador.

47 Portanto, eis que vêm dias, em que farei juízo sobre as imagens de escultura de babilônia, e toda a sua terra será envergonhada, e todos os seus mortos cairão no meio dela.

48 E os céus e a terra, com tudo quanto neles há, jubilarão sobre babilônia; porque do norte lhe virão os destruidores, diz o SENHOR.

49 Como babilônia fez cair mortos os de Israel, assim em babilônia cairão os mortos de toda a terra.

50 Vós, que escapastes da espada, ide-vos, não pareis; de longe lembrai-vos do Senhor, e suba Jerusalém a vossa mente.

51 Direis: Envergonhados estamos, porque ouvimos opróbrio; vergonha cobriu o nosso rosto, porquanto vieram estrangeiros contra os santuários da casa do Senhor.

52 Portanto, eis que vêm dias, diz o Senhor, em que farei juízo sobre as suas imagens de escultura; e gemerão os feridos em toda a sua terra.

53 Ainda que babilônia subisse aos céus, e ainda que fortificasse a altura da sua fortaleza, todavia de mim virão destruidores sobre ela, diz o SENHOR.

54 De babilônia se ouve clamor de grande destruição da terra dos caldeus;

55 Porque o SENHOR tem destruído babilônia, e tem feito perecer nela a sua grande voz; quando as suas ondas bramam como muitas águas, é emitido o ruído da sua voz.

56 Porque o destruidor vem sobre ela, sobre babilônia, e os seus poderosos serão presos, já estão quebrados os seus arcos; porque o SENHOR, Deus das recompensas, certamente lhe retribuirá.

57 E embriagarei os seus príncipes, e os seus sábios e os seus capitães, e os seus magistrados, e os seus poderosos; e dormirão um sono eterno, e não acordarão, diz o Rei, cujo nome é o Senhor dos Exércitos.

58 Assim diz o SENHOR dos Exércitos: Os largos muros de babilônia serão totalmente derrubados, e as suas altas portas serão abrasadas pelo fogo; e trabalharão os povos em vão, e as nações no fogo, e eles se cansarão.

59 A palavra que Jeremias, o profeta, mandou a Seraías, filho de Nerias, filho de Maaséias, indo ele com Zedequias, rei de Judá, a babilônia, no quarto ano do seu reinado. E Seraías era o camareiro-mor.

60 Escreveu, pois, Jeremias num livro todo o mal que havia de vir sobre babilônia, a saber, todas estas palavras que estavam escritas contra babilônia.

61 E disse Jeremias a Seraías: Quando chegares a babilônia, verás e lerás todas estas palavras.

62 E dirás: Senhor, tu falaste contra este lugar, que o havias de desarraigar, até não ficar nele morador algum, nem homem nem animal, e que se tornaria em perpétua desolação.

63 E será que, acabando tu de ler este livro, atar-lhe-ás uma pedra e lançá-lo-ás no meio do Eufrates.

64 E dirás: Assim será afundada babilônia, e não se levantará, por causa do mal que eu hei de trazer sobre ela; e eles se cansarão. Até aqui são as palavras de Jeremias.

1 Haec dicit Dominus: Ecce ego suscitabo super Babylonemet super habitatores Chaldaeaequasi ventum pestilentem;

2 et mittam in Babylonem ventilatores,et ventilabunt eamet demolientur terram eius,quoniam venerunt super eam undiquein die afflictionis.

3 Non tendat, qui tendit arcum suum,et non ascendat loricatus;nolite parcere iuvenibus eius,interficite omnem militiam eius ".

4 Et cadent interfecti in terra Chaldaeorumet vulnerati in plateis eius,

5 quoniam non est viduatus Israel et Iudaa Deo suo, Domino exercituum;terra autem eorum repleta est delictoin conspectu Sancti Israel.

6 Fugite de medio Babylonis,et salvet unusquisque animam suam;nolite perire in poena eius,quoniam tempus ultionis est Domino:vicissitudinem ipse retribuet ei.

7 Calix aureus Babylon in manu Dominiinebrians omnem terram;de vino eius biberunt genteset ideo insaniunt.

8 Subito cecidit Babylon et contrita est.Ululate super eam;tollite resinam ad dolorem eius,si forte sanetur.

9 " Curavimus Babylonem,et non est sanata.Derelinquite eam,et eamus unusquisque in terram suam,quoniam pervenit usque ad caelos iudicium eiuset elevatum est usque ad nubes.

10 Protulit Dominus iustitias nostras;venite, et narremus in Sionopus Domini Dei nostri ".

11 Acuite sagittas, implete pharetras;suscitavit Dominus spiritum regum Medorum,et contra Babylonem mens eius est, ut perdat eam,quoniam ultio Dominiest ultio templi sui.

12 Super muros Babylonis levate signum,augete custodiam,ponite custodes, praeparate insidias,quia cogitavit Dominus,et facit quaecumque locutus estcontra habitatores Babylonis.

13 Quae habitas super aquas multas,locuples in thesauris,venit finis tuus,pedalis praecisionis tuae.

14 Iuravit Dominus exercituum per animam suam: Quoniam, etsi replevero te hominibus quasi brucho,super te celeuma cantabitur ".

15 Qui fecit terram in fortitudine sua,praeparavit orbem in sapientia sua et prudentia sua extendit caelos;

16 dante eo vocem, multiplicantur aquae in caelo;qui levat nubes ab extremo terrae,fulgura in pluviam facitet producit ventum de thesauris suis.

17 Stultus factus est omnis homo, absque scientia;confusus est omnis conflator in sculptili,quia mendax conflatio eius,nec est spiritus in eis.

18 Vana sunt opera et risu digna,in tempore visitationis suae peribunt.

19 Non sicut haec pars Iacob,quia, qui fecit omnia, ipse est,et Israel tribus hereditatis eius:Dominus exercituum nomen eius.

20 " Malleus tu mihi, vas belli:et ego collisi in te genteset dispersi in te regna

21 et collisi in te equum et equitem eiuset collisi in te currum et ascensorem eius

22 et collisi in te virum et mulieremet collisi in te senem et puerumet collisi in te iuvenem et virginem

23 et collisi in te pastorem et gregem eiuset collisi in te agricolam et iugales eiuset collisi in te duces et magistratus.

24 Et reddam Babyloni et cunctis habitatoribus Chaldaeae omne malum suum, quod fecerunt in Sion in oculis vestris, ait Dominus.

25 Ecce ego ad te, mons pestifer,ait Dominus,qui corrumpis universam terram;et extendam manum meam super teet evolvam te de petriset dabo te in montem combustionis.

26 Et non tollent de te lapidem in angulumet lapidem in fundamenta,sed perditus in aeternum eris ",ait Dominus.

27 Levate signum in terra,clangite bucina in gentibus,sanctificate super eam gentes,vocate contra illam regnaArarat, Menni et Aschenez.Constituite super eam scribas,adducite equos quasi bruchum aculeatum.

28 Sanctificate contra eam gentes, reges Mediae, duces eius et universos magistratus eius cunctamque terram potestatis eius.

29 Et commovebitur terra et conturbabitur,quia impletur contra Babylonem cogitatio Domini,ut ponat terram Babylonisdesertam et inhabitabilem.

30 Cessaverunt fortes Babylonis a proelio,habitaverunt in praesidiis;devoratum est robur eorum,et facti sunt quasi mulieres;incensa sunt tabernacula eius,contriti sunt vectes eius.

31 Currens obviam currenti veniet,et nuntius obvius nuntianti,ut annuntiet regi Babylonisquia capta est civitas eiusa summo usque ad summum.

32 Et vada praeoccupata sunt,et paludes incensae sunt igni;et viri bellatores conturbati sunt.

33 Quia haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Filia Babylonis quasi area tempore triturae eius;adhuc modicum, et veniet tempus messionis eius ".

34 " Comedit me, devoravit me Nabuchodonosor;rex Babylonis reddidit me quasi vas inane,absorbuit me quasi draco,replevit ventrem suum deliciis meis et eiecit me ".

35 " Iniquitas adversum me et caro mea super Babylonem! ",dicit habitatio Sion. Et sanguis meus super habitatores Chaldaeae! ",dicit Ierusalem.

36 Propterea haec dicit Dominus: Ecce ego iudicabo causam tuamet ulciscar ultionem tuamet desertum faciam mare eiuset siccabo venam eius;

37 et erit Babylon in tumulos,habitatio thoum,stupor et sibilus,eo quod non sit habitator.

38 Simul ut leones rugient,frement veluti catuli leonum.

39 In calore eorum ponam potus eorumet inebriabo eos, ut sopianturet dormiant somnum sempiternum et non consurgant,dicit Dominus.

40 Deducam eos quasi agnos ad victimam,quasi arietes cum haedis ".

41 Quomodo capta est Babel,et comprehensa est gloria universae terrae?Quomodo facta est in stuporemBabylon inter gentes?

42 Ascendit super Babylonem mare,multitudine fluctuum eius operta est.

43 Factae sunt civitates eius in stuporem,terra inhabitabilis et deserta,terra, in qua nullus habitet,nec transeat per eam filius hominis.

44 " Et visitabo super Bel in Babyloneet eiciam, quod absorbuerat, de ore eius;et non confluent ad eum ultra gentes,siquidem et murus Babylonis corruet.

45 Egredimini de medio eius, populus meus,ut salvet unusquisque animam suamab ira furoris Domini.

46 Et ne forte mollescat cor vestrum, et timeatis auditum, qui audietur in terra; et veniet in anno auditio, et post hunc annum auditio, et iniquitas in terra, et dominator super dominatorem.

47 Propterea ecce dies veniunt, et visitabo super sculptilia Babylonis, et omnis terra eius confundetur, et universi interfecti eius cadent in medio eius.

48 Et laudabunt super Babylonem caeli et terra et omnia, quae in eis sunt, quia ab aquilone venient ei praedones, ait Dominus.

49 Et Babylon cadet, occisi in Israel, sicut pro Babylone ceciderunt occisi universae terrae.

50 Qui fugistis gladium, ite, nolite stare; recordamini procul Domini, et Ierusalem ascendat super cor vestrum.

51 "Confusi sumus, quoniam audivimus opprobrium; operuit ignominia facies nostras, quia venerunt alieni super sanctificationem domus Domini".

52 Propterea ecce dies veniunt, ait Dominus, et visitabo super sculptilia eius, et in omni terra eius gemet vulneratus.

53 Si ascenderit Babylon in caelum et firmaverit in excelso robur suum, a me venient vastatores eius ", ait Dominus.

54 Vox clamoris de Babylone et contritio magna de terra Chaldaeorum,

55 quoniam vastavit Dominus Babylonem et perdidit ex ea vocem magnam; et sonabunt fluctus eorum quasi aquae multae, dedit sonitum vox eorum.

56 Quia venit super eam, id est super Babylonem, praedo; et apprehensi sunt fortes eius, et fractus est arcus eorum, quia Deus ultor Dominus reddens retribuet.

57 " Et inebriabo principes eius et sapientes eius et duces eius et magistratus eius et fortes eius; et dormient somnum sempiternum et non expergiscentur ", ait rex, Dominus exercituum nomen eius.

58 Haec dicit Dominus exercituum: Murus Babylonis ille latissimus funditus suffodietur,et portae eius excelsae igni comburentur;et laboraverunt populi pro nihilo,et gentes pro igni lassatae sunt ".

59 Verbum, quod praecepit Ieremias propheta Saraiae filio Neriae filii Maasiae, cum pergeret cum Sedecia rege Iudae in Babylonem in anno quarto regni eius; Saraias autem erat princeps, qui mansionibus praeerat.

60 Et scripsit Ieremias omne malum, quod venturum erat super Babylonem, in libro uno, omnia verba haec, quae scripta sunt contra Babylonem.

61 Et dixit Ieremias ad Saraiam: " Cum veneris in Babylonem et videris et legeris omnia verba haec,

62 dices: "Domine, tu locutus es contra locum istum, ut disperderes eum, ne sit qui in eo habitet ab homine usque ad pecus, et ut sit perpetua solitudo".

63 Cumque compleveris legere librum istum, ligabis ad eum lapidem et proicies illum in medium Euphraten

64 et dices: "Sic submergetur Babylon et non consurget a facie afflictionis, quam ego adduco super eam, et dissolvetur" ".Hucusque verba Ieremiae.