1 Maar Job het geantwoord en gesê:

2 Hoe goed het jy die onmagtige bygestaan, die kragtelose arm gehelp!

3 Hoe mooi het jy die onwyse raad gegee en beleid in oorvloed bekend gemaak!

4 Aan wie het jy woorde te kenne gegee, en wie se gees het uit jou uitgegaan?

5 Die skimme is beangs onder die waters en onder die bewoners daarvan.

6 Naak lê die doderyk voor Hom, en die plek van vertering het geen bedekking nie --

7 voor Hom wat die noorde uitspan oor die chaos, wat die aarde ophang oor 'n niks;

8 wat die waters saambind in sy wolke sonder dat die wolkgevaarte daaronder skeur;

9 wat die gesig van die troon toehou deurdat Hy sy wolk daaroor uitsprei.

10 Hy het 'n kring afgetrek oor die watervlakte tot waar lig in duisternis eindig.

11 Die pilare van die hemel wankel en staan verstom weens sy dreiging.

12 Deur sy krag bring Hy die see in beroering, en deur sy verstand verpletter Hy Rahab.

13 Deur sy asem word die hemel helder; sy hand het die vinnige slang deurboor.

14 Kyk, dit is maar die uitlopers van sy weë, en wat 'n fluisterwoord hoor ons maar van Hom! Wie sou dan die donder van sy magtige dade verstaan?

1 Job prit la parole, et dit:

2 Comme tu as aidé celui qui était sans force! Comme tu as secouru le bras sans vigueur!

3 Comme tu as bien conseillé l'homme sans raison, et fait paraître l'abondance de ta sagesse!

4 A qui as-tu adressé des discours? Et de qui est l'esprit qui est sorti de toi?

5 Les ombres tremblent au-dessous des eaux et de leurs habitants.

6 Le Sépulcre est à nu devant lui, et l'abîme est sans voile.

7 Il étend le septentrion sur le vide, il suspend la terre sur le néant.

8 Il renferme les eaux dans ses nuages, et la nuée n'éclate pas sous leur poids.

9 Il couvre la face de son trône, il étend sa nuée par-dessus.

10 Il décrit un cercle sur les eaux, au point où la lumière confine avec les ténèbres.

11 Les colonnes des cieux sont ébranlées, et s'étonnent à sa menace.

12 Par sa force, il soulève la mer; et par son habileté, il écrase les plus puissants rebelles.

13 Il a orné les cieux par son Esprit; sa main perce le dragon fugitif.

14 Ce ne sont là que les bords de ses voies; qu'il est faible le bruit qu'en saisit notre oreille! Et qui pourra entendre le tonnerre de sa puissance?