1 My seun, onderhou my woorde en bewaar my gebooie by jou;

2 onderhou my gebooie, dan sal jy lewe, en my onderwysing soos jou oogappel;

3 bind hulle aan jou vingers, skryf hulle op die tafel van jou hart.

4 Sê aan die wysheid: Jy is my suster! en noem die verstand jou vertroueling,

5 sodat hulle jou kan bewaar vir die vreemde vrou, vir die ontugtige wat met haar woorde vlei.

6 Want ek het deur die venster van my huis, deur my tralievenster uitgekyk,

7 en ek het onder die eenvoudiges gesien, onder die jongmense 'n verstandelose jongman opgemerk,

8 wat op die straat verbygaan naby haar hoek en in die rigting van haar huis stap,

9 in die skemer, in die aand van die dag, in die middel van die nag en die donker.

10 En kyk, daar kom 'n vrou hom tegemoet, soos 'n hoer aangetrek en listig van hart --

11 sy is onrustig en losbandig, haar voete kan nie in haar huis bly nie --

12 nou buitekant, dan weer op die pleine, en sy staan by elke hoek en loer.

13 En sy het hom gegryp en hom gesoen, met 'n onbeskaamde gesig vir hom gesê:

14 Ek moes dankoffers bring, vandag het ek my geloftes betaal;

15 daarom het ek uitgegaan om jou te ontmoet, om jou aangesig te soek, en ek het jou gekry.

16 Ek het my bed met dekens opgemaak, met bont spreie van Egiptiese linne;

17 ek het my bed besprinkel met mirre, alewee en kaneel --

18 kom, laat ons dronk word van liefde tot die môre toe, laat ons mekaar vrolik maak in welluste.

19 Want die man is nie tuis nie, hy het ver weg op reis gegaan,

20 die geldbeurs het hy met hom saamgeneem, teen die dag van volmaan sal hy eers tuis kom.

21 Sy het hom verlei deur haar baie mooipraatjies, deur die gladheid van haar lippe het sy hom verlok.

22 Hy loop skielik agter haar aan soos 'n bees wat na die slagpaal gaan, en soos voetboeie wat dien tot tugtiging van die sot,

23 totdat die pyl sy lewer splits; soos 'n voël haastig na die vangnet vlieg -- sonder om te weet dat dit ten koste van sy lewe is.

24 Hoor dan nou na my, seuns, en luister na die woorde van my mond.

25 Laat jou hart nie afwyk na haar weë nie, dwaal nie rond op haar paaie nie.

26 Want baie is die gesneuweldes wat sy laat val het, en talryk almal wat deur haar vermoor is.

27 Haar huis is weë na die doderyk, wat afdaal na die kamers van die dood.

1 Mon fils, garde mes paroles et conserve au-dedans de toi mes commandements.

2 Observe mes commandements, et tu vivras; garde mon enseignement comme la prunelle de tes yeux;

3 Lie-les à tes doigts, écris-les sur la table de ton cœur.

4 Dis à la sagesse: Tu es ma sœur; et appelle la prudence ton amie;

5 Afin qu'elles te préservent de la femme étrangère, et de la femme d'autrui, qui se sert de paroles flatteuses.

6 Comme je regardais par la fenêtre de ma maison, à travers mes treillis,

7 Je remarquai parmi les insensés, et je considérai parmi les jeunes gens, un jeune homme dépourvu de sens,

8 Qui passait par la rue, au coin où se tenait une de ces femmes, et qui suivait le chemin de sa maison,

9 Sur le soir, à la fin du jour, lorsque la nuit devenait noire et obscure.

10 Et voici, une femme vint au-devant de lui, parée en courtisane, et pleine de ruse.

11 Elle était bruyante et sans retenue, et ses pieds ne demeuraient point dans sa maison;

12 Tantôt dans les rues, tantôt dans les places, elle épiait à chaque coin.

13 Elle le prit, et l'embrassa, et d'un visage effronté lui dit:

14 Je devais un sacrifice de prospérité; aujourd'hui j'ai acquitté mes vœux.

15 C'est pourquoi je suis sortie au-devant de toi, pour te chercher avec empressement, et je t'ai trouvé.

16 J'ai orné mon lit de tapis, d'étoffes aux couleurs diverses, en fil d'Égypte.

17 J'ai parfumé ma couche de myrrhe, d'aloès et de cinnamome.

18 Viens, enivrons-nous de délices jusqu'au matin, réjouissons-nous dans les plaisirs.

19 Car mon mari n'est pas à la maison; il est allé bien loin en voyage;

20 Il a pris avec lui un sac d'argent; il ne retournera en sa maison qu'à la nouvelle lune.

21 Elle l'entraîna à force de paroles, et le fit tomber par la flatterie de ses lèvres.

22 Il s'en alla aussitôt après elle, comme un bœuf s'en va à la boucherie, et comme un fou qu'on lie pour être châtié,

23 Jusques à ce qu'une flèche lui perce le foie; comme un oiseau qui se précipite vers le filet, ne sachant pas qu'il est tendu contre sa vie.

24 Maintenant donc, mes enfants, écoutez-moi, et soyez attentifs aux paroles de ma bouche.

25 Que ton cœur ne se détourne point vers les voies de cette femme, et qu'elle ne te fasse point égarer dans ses sentiers.

26 Car elle en a fait tomber plusieurs, blessés à mort, et grand est le nombre de ceux qu'elle a tués.

27 Sa maison est le chemin du Sépulcre; il descend aux demeures de la mort.