1 Daarom moet ons nie bly by die begin van die prediking aangaande Christus nie, maar na die volmaaktheid voortgaan sonder om weer die fondament te lê van die bekering uit dooie werke en van die geloof in God,

2 van die leer van die doop en van die handoplegging en van die opstanding van die dode en van die ewige oordeel.

3 En dit sal ons doen as God dit toelaat.

4 Want dit is onmoontlik om die wat eenmaal verlig geword het en die hemelse gawe gesmaak en die Heilige Gees deelagtig geword het,

5 en die goeie woord van God gesmaak het en die kragte van die toekomstige wêreld,

6 en afvallig geword het -- om die weer tot bekering te vernuwe, omdat hulle ten opsigte van hulleself die Seun van God weer kruisig en openlik tot skande maak.

7 Want die grond wat die reën indrink wat dikwels daarop val, en nuttige plante voortbring ter wille van hulle vir wie dit ook bewerk word, het deel aan die seën van God.

8 Maar as dit dorings en distels oplewer, deug dit nie en is naby die vervloeking -- die einde daarvan is verbranding.

9 Maar, geliefdes, ons is aangaande julle van beter dinge oortuig, dinge wat saamhang met die saligheid, al spreek ons ook so.

10 Want God is nie onregverdig om julle werk te vergeet nie en die liefde-arbeid wat julle betoon het vir sy Naam, omdat julle die heiliges gedien het en nog dien.

11 Maar ons verlang dat elkeen van julle dieselfde ywer mag toon om te kom tot die volkome sekerheid van die hoop tot die einde toe;

12 sodat julle nie traag word nie, maar navolgers van hulle wat deur geloof en lankmoedigheid erfgename van die belofte is.

13 Want toe God aan Abraham die belofte gegee het, het Hy, omdat Hy by geen meerdere kon sweer nie, by Homself gesweer

14 en gesê: Voorwaar, Ek sal jou ryklik seën en jou grootliks vermeerder.

15 En so het hy die belofte verkry nadat hy geduldig gewag het.

16 Want mense sweer by een wat meer is, en die eed van bevestiging is vir hulle die einde van alle teëspraak.

17 Daarom het God, omdat Hy nog kragtiger aan die erfgename van die belofte die onveranderlikheid van sy raad wou toon, dit met 'n eed gewaarborg;

18 sodat ons deur twee onveranderlike dinge, waarin dit onmoontlik is dat God sou lieg, kragtige bemoediging kan hê, ons wat ontvlug het, om vas te hou aan die hoop wat voorlê;

19 en ons het dit as 'n anker van die siel wat veilig en vas is en ingaan tot binnekant die voorhangsel

20 waar Jesus as voorloper vir ons ingegaan het, Hy wat volgens die orde van Melgis,dek 'n hoëpriester geword het vir ewig.

1 For this reason let us go on from the first things about Christ to full growth; not building again that on which it is based, that is, the turning of the heart from dead works, and faith in God,

2 The teaching of baptisms, and of the putting on of hands, and of the future life of the dead, and of the judging on the last day.

3 Now we will do this, if God lets us.

4 As for those who at one time saw the light, tasting the good things from heaven, and having their part in the Holy Spirit,

5 With knowledge of the good word of God, and of the powers of the coming time,

6 And then let themselves be turned away, it is not possible for their hearts to be made new a second time; because they themselves put the Son of God on the cross again, openly shaming him.

7 For a land, drinking in the frequent rain and producing good plants for those for whom it is worked, has a blessing from God:

8 But if it sends up thorns and evil plants, it is of no use and is ready to be cursed; its only end is to be burned.

9 But, my loved ones, though we say this, we are certain that you have better things in you, things which go with salvation;

10 For God is true, and will not put away from him the memory of your work and of your love for his name, in the help which you gave and still give to the saints.

11 And it is our desire that you may all keep the same high purpose in certain hope to the end:

12 So that you may not be slow in heart, but may take as your example those to whom God has given their heritage, because of their faith and their long waiting.

13 For when God made his oath to Abraham, because there was no greater oath, he made it by himself,

14 Saying, Be certain that I will give you my blessing, and make your numbers very great.

15 And so, when he had been waiting calmly for a long time, God's word to him was put into effect.

16 For men at all times make their oaths by what is greater; and any argument is ended by the decision of the oath.

17 So that when it was God's desire to make it specially clear to those who by his word were to have the heritage, that his purpose was fixed, he made it more certain with an oath;

18 So that we, who have gone in flight from danger to the hope which has been put before us, may have a strong comfort in two unchanging things, in which it is not possible for God to be false;

19 And this hope is like a strong band for our souls, fixed and certain, and going in to that which is inside the veil;

20 Where Jesus has gone before us, as a high priest for ever after the order of Melchizedek.