1 En Hy het nog 'n maal by die see begin leer; en 'n groot menigte het by Hom saamgekom, sodat Hy in die skuit geklim en op die see gaan sit het, en die hele skare was op die land by die see.
2 En Hy het hulle baie dinge geleer deur gelykenisse en vir hulle in sy lering gesê:
3 Luister! 'n Saaier het uitgegaan om te saai.
4 En terwyl hy saai, het 'n deel langs die pad geval, en die voëls van die hemel het gekom en dit opgeëet.
5 En 'n ander deel het op 'n rotsagtige plek geval waar dit nie baie grond gehad het nie; en dadelik het dit opgekom, omdat dit geen diepte van grond gehad het nie.
6 En toe die son opgaan, is dit verskroei; en omdat dit geen wortel gehad het nie, het dit verdroog.
7 En 'n ander deel het in die dorings geval, en die dorings het opgekom en dit verstik; en dit het geen vrug opgelewer nie.
8 En 'n ander deel het in die goeie grond geval, en dit het vrug opgelewer; want dit het opgekom, en gegroei, en dit het gedra: een dertig-- en een sestig-- en een honderdvoudig.
9 En Hy sê vir hulle: Wie ore het om te hoor, laat hom hoor.
10 En toe Hy alleen was, het die wat saam met die twaalf rondom Hom was, Hom na die gelykenis gevra.
11 En Hy sê vir hulle: Aan julle is dit gegee om die verborgenheid van die koninkryk van God te ken, maar vir hulle wat buite is, kom alles deur gelykenisse,
12 sodat hulle kan kyk en kyk, en nie sien nie; en hoor en hoor, en nie verstaan nie, dat hulle hul nie miskien bekeer en die sondes hulle vergewe word nie.
13 En Hy sê vir hulle: Begryp julle nie hierdie gelykenis nie? En hoe sal julle al die gelykenisse verstaan?
14 Die saaier saai die woord.
15 En dit is hulle wat langs die pad is -- waar die woord gesaai word, maar sodra hulle dit gehoor het, kom die Satan dadelik en neem die woord weg wat in hulle harte gesaai is.
16 Net so ook is hulle by wie op rotsagtige plekke gesaai word -- wat, as hulle die woord hoor, dit dadelik met blydskap aanneem,
17 maar geen wortel in hulleself het nie; hulle is net vir 'n tyd. Later as daar verdrukking of vervolging kom ter wille van die woord, struikel hulle dadelik.
18 En hulle by wie in die dorings gesaai word -- dit is hulle wat die woord hoor,
19 en die sorge van hierdie wêreld en die verleiding van die rykdom en die begeerlikhede in verband met die ander dinge kom in en verstik die woord, en dit word onvrugbaar.
20 En dit is hulle by wie in die goeie grond gesaai is -- hulle wat die woord hoor en aanneem en vrugte dra: een dertig-- en een sestig-- en een honderdvoudig.
21 En Hy het vir hulle gesê: Die lamp kom tog nie om onder die maatemmer of onder die bed gesit te word nie. Is dit nie om op die staander gesit te word nie?
22 Want daar is niks verborge wat nie openbaar sal word nie, en daar is niks weggesteek nie of dit moet in die lig kom.
23 As iemand ore het om te hoor, laat hom hoor.
24 En Hy het vir hulle gesê: Pas op wat julle hoor; met die maat waarmee julle meet, sal vir julle gemeet word, en daar sal bygevoeg word vir julle wat hoor.
25 Want wie het, vir hom sal gegee word; en wie nie het nie, van hom sal weggeneem word ook wat hy het.
26 En Hy het gesê: So is die koninkryk van God, soos wanneer 'n mens die saad in die grond gooi;
27 en hy gaan slaap en staan op, nag en dag, en die saad spruit uit en word groot -- hoe, weet hy self nie.
28 Want vanself bring die aarde vrug voort, eers 'n halm, dan 'n aar, dan die volle koring in die aar.
29 En wanneer die vrug dit toelaat, steek hy die sekel dadelik in, omdat die oes daar is.
30 En Hy het gesê: Waarmee moet ons die koninkryk van God vergelyk, of met watter soort gelykenis moet ons dit voorstel?
31 Dit is soos 'n mosterdsaad, wat die kleinste is van al die soorte saad op die aarde wanneer dit in die grond gesaai is;
32 en wanneer dit gesaai is, kom dit op en word groter as al die groentesoorte en maak groot takke, sodat die voëls van die hemel onder sy skaduwee nes kan maak.
33 En met baie sulke gelykenisse het Hy die woord tot hulle gespreek volgens wat hulle kon verstaan;
34 en sonder gelykenis het Hy tot hulle nie gespreek nie; maar afsonderlik het Hy vir sy dissipels alles uitgelê.
35 En toe dit aand geword het op daardie dag, het Hy vir hulle gesê: Laat ons oorvaar na die ander kant.
36 En hulle het die skare verlaat en Hom, net soos Hy was, saamgeneem in die skuit; en daar was ook ander skuitjies by Hom.
37 En 'n groot stormwind het opgekom, en die golwe het in die skuit geslaan, sodat dit al vol wou word.
38 Maar Hy was agter op die skuit aan die slaap op die kussing. En hulle het Hom wakker gemaak en vir Hom gesê: Meester, gee U nie om dat ons vergaan nie?
39 En Hy het opgestaan en die wind bestraf en vir die see gesê: Swyg, wees stil! En die wind het gaan lê, en daar het 'n groot stilte gekom.
40 Toe sê Hy vir hulle: Waarom is julle so bang? Hoe het julle dan geen geloof nie?
41 En 'n groot vrees het hulle oorweldig, en hulle het vir mekaar gesê: Wie is Hy tog, dat selfs die wind en die see Hom gehoorsaam is!
1 And again he was teaching by the seaside. And a very great number of people had come to him, so that he got into a boat on the sea and took his seat; and all the people were on the land by the seaside.
2 And he gave them teaching about a number of things in the form of stories, and said to them in his teaching, Give ear:
3 A man went out to put seed in the earth:
4 And while he was doing it, some was dropped by the wayside, and the birds came and took it for food.
5 And some went on the stones, where it had not much earth; and it came up straight away, because the earth was not deep:
6 And when the sun was high, it was burned; and because it had no root, it became dry and dead.
7 And some went among the thorns, and the thorns came up, and it had no room for growth and gave no fruit.
8 And some, falling on good earth, gave fruit, coming up and increasing, and giving thirty, sixty, and a hundred times as much.
9 And he said to them, Whoever has ears, let him give ear.
10 And when he was by himself, those who were round him with the twelve put questions to him about the purpose of the stories.
11 And he said to them, To you is given the secret of the kingdom of God, but to those who are outside, all things are given in the form of stories;
12 So that seeing they may see, and it will not be clear to them; and hearing it, they will not get the sense; for fear that they may be turned again to me and have forgiveness.
13 And he said to them, If you are not clear about this story, how will you be clear about the others?
14 The seed is the word.
15 And these are they by the wayside, where the word is planted; and when they have given ear, the Evil One comes straight away and takes away the word which has been planted in them.
16 And in the same way, these are they who are planted on the stones, who, when the word has come to their ears, straight away take it with joy;
17 And they have no root in themselves, but go on for a time; then, when trouble comes or pain, because of the word, they quickly become full of doubts.
18 And others are those planted among the thorns; these are they who have given ear to the word,
19 And the cares of this life, and the deceits of wealth, and the desire for other things coming in, put a stop to the growth of the word, and it gives no fruit.
20 And these are they who were planted on the good earth; such as give ear to the word, and take it into their hearts, and give fruit, thirty and sixty and a hundred times as much.
21 And he said to them, When the light comes in, do people put it under a vessel, or under the bed, and not on its table?
22 There is nothing covered which will not be seen openly, and nothing has been made secret which will not come to light.
23 If any man has ears, let him give ear.
24 And he said to them, Take care what you give ear to: in the same measure as you give you will get, and more will be given to you.
25 He who has, to him will be given: and he who has not, from him will be taken even that which he has.
26 And he said, Such is the kingdom of God, as if a man put seed in the earth,
27 And went to sleep and got up, night and day, and the seed came to growth, though he had no idea how.
28 The earth gives fruit by herself; first the leaf, then the head, then the full grain.
29 But when the grain is ready, he quickly sends men to get it cut, because the time for cutting has come.
30 And he said, What picture may we give of the kingdom of God, or with what story may we make it clear?
31 It is like a grain of mustard seed, which, when it is put in the earth, is smaller than all the seeds on the earth,
32 But when it is planted, it comes up, and becomes taller than all the plants, and puts out great branches, so that the birds of heaven are able to take rest in its shade.
33 And with a number of such stories he gave them his teaching, as they were able to take it:
34 And without a story he said nothing to them: but privately to his disciples he made all things clear.
35 And on that day, when the evening had come, he said to them, Let us go over to the other side.
36 And going away from the people, they took him with them, as he was, in the boat. And other boats were with him.
37 And a great storm of wind came up, and the waves came into the boat, so that the boat was now becoming full.
38 And he himself was in the back of the boat, sleeping on the cushion: and they, awaking him, said, Master, is it nothing to you that we are in danger of destruction?
39 And he came out of his sleep, and gave strong orders to the wind, and said to the sea, Peace, be at rest. And the wind went down, and there was a great calm.
40 And he said to them, Why are you full of fear? have you still no faith?
41 And their fear was great, and they said one to another, Who then is this, that even the wind and the sea do his orders?