1 Dink, HERE, aan wat oor ons gekom het, sien en aanskou ons smaad.

2 Ons erfdeel het na vreemdes oorgegaan, ons huise na uitlanders.

3 Ons het wese geword, sonder 'n vader, ons moeders is soos weduwees.

4 Ons water drink ons vir geld, ons hout kom teen betaling in.

5 Ons vervolgers is op ons nek; ons is afgemat sonder dat daar rus aan ons gegun word.

6 Na Egipte het ons die hand uitgestrek, na Assur om met brood versadig te word.

7 Ons vaders het gesondig; hulle is daar nie meer nie, en ons dra hulle ongeregtighede.

8 Knegte heers oor ons, niemand ruk ons uit hulle hand weg nie.

9 Met lewensgevaar bring ons ons brood in vanweë die swaard van die woestyn.

10 Ons vel gloei soos 'n oond vanweë die gloed van die honger.

11 Hulle het vroue in Sion onteer, jonkvroue in die stede van Juda.

12 Vorste is deur hulle hand opgehang, die persoon van die grysaards nie geëer nie.

13 Jongmanne dra die handmeul, en seuns struikel onder die drag hout.

14 Die oudstes is nie meer in die poort nie, die jongmanne sonder hulle snarespel.

15 Die vreugde van ons hart het opgehou, ons koordans het in treurigheid verander.

16 Die kroon van ons hoof het geval; wee ons, dat ons gesondig het.

17 Hierom het ons hart krank geword, hierom is ons oë verduister:

18 ter wille van die berg Sion wat woes lê, waar die jakkalse op rondloop.

19 U, HERE, sit vir ewig, u troon is van geslag tot geslag.

20 Waarom sou U ons vir altyd vergeet, ons verlaat tot in lengte van dae?

21 Bekeer ons tot U, HERE, dan sal ons ons bekeer; vernuwe ons dae soos in die voortyd.

22 Of het U ons heeltemal verwerp, is u toorn teen ons alte groot?

1 Viešpatie, atsimink, kas įvyko. Pažvelk, atkreipk dėmesį į mūsų vargus.

2 Mūsų paveldas ir namai svetimųjų rankose.

3 Mes esame našlaičiai, mūsų motinos­našlės;

4 privalome pirkti savo vandenį ir mokėti pinigus už savo malkas.

5 Mus vargina sunkiais darbais ir pavargus neleidžia atsikvėpti.

6 Prašėme pagalbos egiptiečių ir asirų, kad bent duonos gautume.

7 Mūsų tėvai nusikalto, o mes turime nešti jų kaltę.

8 Vergai viešpatauja mums, ir niekas negali mūsų išvaduoti iš jų rankos.

9 Bijodami kardo dykumoje, mes parsigabenome duonos.

10 Mūsų oda pajuodusi kaip krosnis nuo siaučiančio bado.

11 Moterys ir mergaitės prievartaujamos Sione ir Judo miestuose.

12 Kunigaikščius jie pakorė, o vyresniųjų negerbia.

13 Jauni vyrai verčiami girnomis malti, vaikai klumpa po sunkiomis naštomis.

14 Vyresnieji nebesirodo prie miesto vartų, ir vaikai nebesusirenka žaisti.

15 Mūsų širdies džiaugsmas dingo, žaidimai virto liūdesiu.

16 Karūna nuo galvos nukrito. Vargas mums, nes mes nusikaltome.

17 Todėl mūsų širdis alpsta, akys aptemo.

18 Siono kalnas apleistas, lapės gyvena jame.

19 Bet Tu, Viešpatie, pasilieki per amžius. Tavo sostas lieka kartų kartoms.

20 Kodėl Tu mus taip ilgai užmiršai ir palikai?

21 Viešpatie, sugrąžink mus pas save, ir mes sugrįšime. Atnaujink mus kaip anomis dienomis!

22 Argi Tu mus visiškai atstūmei ir rūstausi amžinai?