1 Die wysheid van die vroue bou die huis, maar die sotheid breek dit met eie hande af.

2 Wie in sy opregtheid wandel, vrees die HERE; maar hy wat verkeerd is in sy weë, verag Hom.

3 In die mond van die sot is 'n roede vir sy trots, maar die lippe van die wyse bewaar hulle.

4 Waar geen beeste is nie, is die krip leeg, maar deur die krag van die os is die inkomste baie.

5 'n Betroubare getuie lieg nie, maar 'n valse getuie strooi leuens uit.

6 Die spotter soek wysheid, en dit is nie daar nie; maar vir die verstandige is kennis maklik.

7 Gaan weg voor 'n dwase man, want jy het daar niks gemerk van die lippe van kennis nie.

8 Die wysheid van die skrandere is om sy weg te verstaan, maar die sotheid van die dwase is bedrog.

9 Die skuldoffer spot met die dwase, maar tussen die opregtes is daar welwillendheid.

10 Die hart ken sy eie verdriet, en in sy blydskap kan 'n ander hom nie meng nie.

11 Die huis van die goddelose word verdelg, maar die tent van die opregtes bloei.

12 Daar is 'n weg wat vir 'n mens reg lyk, maar die einde daarvan is weë van die dood.

13 Ook onder gelag kan die hart pyn ly, en die einde van so 'n blydskap is bekommernis.

14 Uit sy eie wandel word die verkeerde van hart versadig, maar die goeie man uit syne.

15 Die eenvoudige glo elke woord, maar die skrandere let op sy voetstappe.

16 Die wyse vrees en wyk af van die kwaad, maar die dwaas bruis op en is vol selfvertroue.

17 Wie kortgebonde is, begaan sotheid; en 'n slinkse man word gehaat.

18 Die eenvoudiges verkry sotheid as 'n erfenis, maar die skranderes word met kennis gekroon.

19 Die slegtes moet buig voor die goeies, en die goddelose by die poorte van die regverdige.

20 Die arme word selfs deur sy naaste gehaat, maar die vriende van die ryke is talryk.

21 Wie sy naaste verag, doen sonde; maar hy wat medelyde het met die ellendiges, hy is gelukkig.

22 Verdwaal hulle nie wat onheil bewerk nie? Maar liefde en trou is vir die wat die goeie bewerk.

23 In enige moeitevolle arbeid is voordeel, maar praatjies is net tot gebrek.

24 Die kroon van die wyse is hulle rykdom, die sotheid van die dwase bly sotheid.

25 'n Betroubare getuie red lewens, maar hy wat leuens uitstrooi, is bedrog.

26 In die vrees van die HERE lê 'n sterk sekerheid, ook vir die kinders van 'n sodanige sal daar 'n toevlug wees.

27 Die vrees van die HERE is 'n fontein van die lewe, om van die strikke van die dood af te wyk.

28 In die menigte van die volk lê die heerlikheid van die koning, maar in die gebrek aan mense die ondergang van die vors.

29 Die lankmoedige is groot van verstand, maar die kortgebondene behaal sotheid.

30 'n Rustige hart is die lewe vir die vlees, maar hartstog 'n verrotting vir die gebeente.

31 Wie die geringe verdruk, versmaad sy Maker, maar hy wat hom oor die behoeftige ontferm, eer Hom.

32 In sy ongeluk word die goddelose omgestoot, maar die regverdige vind 'n toevlug by sy dood.

33 Wysheid rus in die hart van die verstandige, word selfs rugbaar te midde van die dwase.

34 Geregtigheid verhoog 'n volk, maar die sonde is 'n skandvlek vir die nasies.

35 Die welbehae van die koning is vir 'n verstandige dienaar, maar een wat skande maak, is 'n voorwerp van sy grimmigheid.

1 Der Frauen Weisheit baut ihr Haus, die Torheit reißt es ein mit eigenen Händen.

2 Wer in seiner Redlichkeit wandelt, fürchtet den HERRN; wer aber verkehrte Wege geht, verachtet ihn.

3 Im Munde des Narren ist eine Rute für seinen Hochmut, aber die Weisen behüten ihre Lippen.

4 Wo keine Rinder sind, da bleibt die Krippe rein; die Kraft des Ochsen aber verschafft großen Gewinn.

5 Ein treuer Zeuge lügt nicht; aber ein falscher Zeuge lügt, so viel er kann.

6 Sucht ein Spötter Weisheit, so findet er keine; der Verständige aber begreift leicht.

7 Gehe weg von dem dummen Menschen! Du hörst doch nichts Gescheites von ihm.

8 Die Weisheit läßt den Klugen merken, welchen Weg er gehen soll; aber die Torheit der Narren betrügt sie selbst.

9 Der Toren spottet das Schuldopfer; unter den Redlichen aber herrscht gutes Einvernehmen.

10 Das Herz kennt seinen eigenen Kummer, und in seine Freude soll sich kein Fremder mischen!

11 Das Haus der Gottlosen wird zerstört; aber die Hütte der Redlichen wird aufblühen.

12 Es gibt einen Weg, der dem Menschen richtig scheint; aber sein Ende ist der Weg zum Tod.

13 Auch beim Lachen kann das Herz Kummer empfinden, und die Freude kann enden in Traurigkeit.

14 Ein abtrünniges Herz bekommt genug von seinen eigenen Wegen und ebenso ein guter Mensch von seinem Tun.

15 Der Einfältige glaubt jedem Geschwätz; aber der Kluge gibt auf seine Schritte acht.

16 Der Weise ist vorsichtig und weicht vom Bösen; aber der Tor ist übermütig und sorglos.

17 Ein Ungeduldiger macht Dummheiten, und ein boshafter Mensch macht sich verhaßt.

18 Dummheit ist das Erbteil der Einfältigen, Erfahrung die Krone der Klugen.

19 Die Bösen müssen sich bücken vor den Guten und die Gottlosen bei den Toren der Gerechten.

20 Ein Armer wird sogar von seinem Nächsten gehaßt; ein Reicher aber hat viele Liebhaber.

21 Seinen Nächsten verachten ist Sünde, aber wohl dem, der sich des Elenden erbarmt!

22 Werden nicht irre gehen, die Böses schmieden? Gnade aber und Wahrheit widerfahre dem, der gute Absichten hat!

23 Wo man sich alle Mühe gibt, da ist Überfluß; aber wo man nur Worte macht, da herrscht Mangel.

24 Reichtum ist der Weisen Krone; aber die Narren haben nichts als Dummheit.

25 Ein treuer Zeuge rettet Seelen; ein Lügner aber ist ein Betrüger.

26 In der Furcht des HERRN liegt starkes Vertrauen; Er wird auch den Kindern eine Zuflucht sein.

27 Die Furcht des HERRN ist eine Quelle des Lebens; man meidet durch sie die Stricke des Todes.

28 In der Menge des Volkes besteht des Königs Schmuck; aber das Schwinden der Bevölkerung ist des Fürsten Untergang.

29 Der Langmütige hat viel Verstand, der Jähzornige aber begeht große Torheiten.

30 Ein gelassenes Herz ist des Leibes Leben; aber Eifersucht ist Knochenfraß.

31 Wer den Schwachen unterdrückt, beschimpft seinen Schöpfer; wer Ihn aber ehren will, erbarmt sich des Armen.

32 Der Gottlose wird durch seine Bosheit gestürzt; der Gerechte aber ist auch im Tode getrost.

33 Die Weisheit wohnt im Herzen des Verständigen, sie bezeugt sich auch am Gewissen der Toren.

34 Gerechtigkeit erhöht ein Volk; die Sünde aber ist der Völker Schande.

35 Ein König hat Wohlgefallen an einem verständigen Knechte; sein Zorn aber trifft einen Schändlichen.