1 א ויהי דבר יהוה אלי לאמר

2 ב בן אדם שים פניך אל גוג ארץ המגוג--נשיא ראש משך ותבל והנבא עליו

3 ג ואמרת כה אמר אדני יהוה  הנני אליך גוג--נשיא ראש משך ותבל

4 ד ושובבתיך ונתתי חחים בלחייך והוצאתי אותך ואת כל חילך סוסים ופרשים לבשי מכלול כלם--קהל רב צנה ומגן תפשי חרבות כלם

5 ה פרס כוש ופוט אתם כלם מגן וכובע

6 ו גמר וכל אגפיה--בית תוגרמה ירכתי צפון ואת כל אגפיו עמים רבים אתך

7 ז הכן והכן לך--אתה וכל קהלך הנקהלים עליך והיית להם למשמר

8 ח מימים רבים תפקד--באחרית השנים תבוא אל ארץ משובבת מחרב מקבצת מעמים רבים על הרי ישראל אשר היו לחרבה תמיד והיא מעמים הוצאה וישבו לבטח כלם

9 ט ועלית כשאה תבוא כענן לכסות הארץ תהיה--אתה וכל אגפיך ועמים רבים אותך  {ס}

10 י כה אמר אדני יהוה  והיה ביום ההוא יעלו דברים על לבבך וחשבת מחשבת רעה

11 יא ואמרת אעלה על ארץ פרזות--אבוא השקטים ישבי לבטח כלם ישבים באין חומה ובריח ודלתים אין להם

12 יב לשלל שלל ולבז בז--להשיב ידך על חרבות נושבות ואל עם מאסף מגוים עשה מקנה וקנין ישבי על טבור הארץ

13 יג שבא ודדן וסחרי תרשיש וכל כפיריה יאמרו לך הלשלל שלל אתה בא הלבז בז הקהלת קהלך--לשאת כסף וזהב לקחת מקנה וקנין לשלל שלל גדול  {ס}

14 יד לכן הנבא בן אדם ואמרת לגוג כה אמר אדני יהוה  הלוא ביום ההוא בשבת עמי ישראל לבטח--תדע

15 טו ובאת ממקומך מירכתי צפון--אתה ועמים רבים אתך  רכבי סוסים כלם קהל גדול וחיל רב

16 טז ועלית על עמי ישראל כענן לכסות הארץ באחרית הימים תהיה והבאותיך על ארצי למען דעת הגוים אתי בהקדשי בך לעיניהם גוג  {ס}

17 יז כה אמר אדני יהוה האתה הוא אשר דברתי בימים קדמונים ביד עבדי נביאי ישראל הנבאים בימים ההם שנים--להביא אתך עליהם  {ס}

18 יח והיה ביום ההוא ביום בוא גוג על אדמת ישראל--נאם אדני יהוה  תעלה חמתי באפי

19 יט ובקנאתי באש עברתי דברתי  אם לא ביום ההוא יהיה רעש גדול על אדמת ישראל

20 כ ורעשו מפני דגי הים ועוף השמים וחית השדה וכל הרמש הרמש על האדמה וכל האדם אשר על פני האדמה ונהרסו ההרים ונפלו המדרגות וכל חומה לארץ תפול

21 כא וקראתי עליו לכל הרי חרב נאם אדני יהוה  חרב איש באחיו תהיה

22 כב ונשפטתי אתו בדבר ובדם וגשם שוטף ואבני אלגביש אש וגפרית אמטיר עליו ועל אגפיו ועל עמים רבים אשר אתו

23 כג והתגדלתי והתקדשתי ונודעתי לעיני גוים רבים וידעו כי אני יהוה  {ס}

1 Veio a mim a palavra de Jeová, dizendo:

2 Filho do homem, vira o teu rosto para Gogue, da terra de Magogue, príncipe de Rôs, Meseque e Tubal, e profetiza contra ele,

3 e dize: Assim diz o Senhor Jeová: Eis que sou contra ti, Gogue, príncipe de Rôs, Meseque e Tubal.

4 Far-te-ei voltar, porei anzóis nos teus queixos, e te tirarei para fora a ti, e a todo o teu exército, cavalos e cavaleiros, todos eles vestidos de armadura completa, uma grande companhia com pavês e escudo empunhando todos espadas;

5 Pérsia, Cus e Pute com eles, todos com escudo e capacetes;

6 Gômer, e todas as suas tropas; a casa de Togarma nos últimos confins do norte, e todas as suas tropas, sim muitos povos contigo.

7 Prepara-te e dispõe-te, tu e todas as tuas companhias que se têm ajuntado a ti, e serve-lhes de guarda.

8 Depois de muitos dias serás visitado. Nos últimos anos virás à terra que foi retirada da espada, e que foi congregada dentre muitos povos sobre os montes de Israel, que têm estado há muito desertos, porém ela foi tirada dentre os povos, e os seus moradores estarão todos seguros.

9 Subirás, virás com uma tempestade, e tornar-te-ás como uma nuvem para cobrir a terra, tu, e todas as tuas tropas, e muitos povos contigo.

10 Assim diz o Senhor Jeová: Naquele dia entrarão na tua mente certos projetos, e maquinarás um mau desígnio;

11 e dirás: Subirei à terra de aldeias sem muros; irei contra os que estão em repouso, que habitam seguros, habitando todos sem terem muros, e não tendo nem ferrolhos nem portas;

12 para saqueares o despojo e te lançares sobre a presa; para tornares a tua mão contra os lugares desertos que se acham presentemente habitados, e contra o povo que foi congregado dentre as nações, o qual adquiriu gado e bens, e habita no meio da terra.

13 Sabá, e Dedã, e os negociantes de Társis, com os seus leões novos, te dirão: És vindo para saqueares os despojos? ajuntaste a tua companhia para te lançares sobre a presa? para levares a prata e o ouro, para tirares o gado e os bens, para saqueares grande despojo?

14 Portanto, filho do homem, profetiza e dize a Gogue: Assim diz o Senhor Jeová: Acaso naquele dia, quando o meu povo de Israel habitar seguro, não o saberás tu?

15 Virás do teu lugar lá dos últimos confins do norte, tu, e muitos povos contigo, montados todos a cavalo, uma grande companhia e um exército pujante:

16 e subirás contra o meu povo de Israel, como uma nuvem para cobrir a terra. Nos últimos dias te trarei contra a minha terra, para que me conheçam as nações, quando eu for santificado em ti, ó Gogue, diante dos seus olhos.

17 Assim diz o Senhor Jeová: És tu aquele de quem, nos tempos antigos por meio dos meus servos, os profetas de Israel, que naqueles dias profetizaram durante muitos anos, falei que eu te faria vir sobre eles?

18 Naquele dia quando Gogue vier contra a terra de Israel, diz o Senhor Jeová, a minha indignação subirá às minhas narinas.

19 Pois no meu zelo e no ardor da minha ira falei: Certamente naquele dia haverá um grande tremor na terra de Israel,

20 de sorte que os peixes do mar, e as aves do céu, e os animais do campo, e todos os répteis que se arrastam sobre a terra, e todos os homens que há sobre a face da terra, tremerão diante da minha presença, e os montes serão deitados abaixo, e os precipícios cairão, e todos os muros cairão por terra.

21 Chamarei a espada contra ele para que venha sobre todos os meus montes, diz o Senhor Jeová; a espada de cada um se voltará contra o seu irmão.

22 Contenderei com ele pela peste e pelo sangue; farei chover sobre ele, sobre as suas tropas e sobre os muitos povos que estão com ele, uma chuva inundante, grandes pedras de saraiva, fogo e enxofre.

23 Eu me engrandecerei, e me santificarei, e me darei a conhecer aos olhos de muitas nações; e saberão que eu sou Jeová.