1 Rogo-vos, pois, eu, o preso do Senhor, que andeis como é digno da vocação com que fostes chamados, 2 com toda a humildade e mansidão, com longanimidade, suportando-vos uns aos outros em amor, 3 procurando guardar a unidade do Espírito pelo vínculo da paz: 4 há um só corpo e um só Espírito, como também fostes chamados em uma só esperança da vossa vocação; 5 um só Senhor, uma só fé, um só batismo; 6 um só Deus e Pai de todos, o qual é sobre todos, e por todos, e em todos.
7 Mas a graça foi dada a cada um de nós segundo a medida do dom de Cristo. 8 Pelo que diz: Subindo ao alto, levou cativo o cativeiro e deu dons aos homens.
9 Ora, isto — ele subiu — que é, senão que também, antes, tinha descido às partes mais baixas da terra? 10 Aquele que desceu é também o mesmo que subiu acima de todos os céus, para cumprir todas as coisas. 11 E ele mesmo deu uns para apóstolos, e outros para profetas, e outros para evangelistas, e outros para pastores e doutores, 12 querendo o aperfeiçoamento dos santos, para a obra do ministério, para edificação do corpo de Cristo, 13 até que todos cheguemos à unidade da fé e ao conhecimento do Filho de Deus, a varão perfeito, à medida da estatura completa de Cristo, 14 para que não sejamos mais meninos inconstantes, levados em roda por todo vento de doutrina, pelo engano dos homens que, com astúcia, enganam fraudulosamente. 15 Antes, seguindo a verdade em amor, cresçamos em tudo naquele que é a cabeça, Cristo, 16 do qual todo o corpo, bem-ajustado e ligado pelo auxílio de todas as juntas, segundo a justa operação de cada parte, faz o aumento do corpo, para sua edificação em amor.
17 E digo isto e testifico no Senhor, para que não andeis mais como andam também os outros gentios, na vaidade do seu sentido, 18 entenebrecidos no entendimento, separados da vida de Deus, pela ignorância que há neles, pela dureza do seu coração, 19 os quais, havendo perdido todo o sentimento, se entregaram à dissolução, para, com avidez, cometerem toda impureza. 20 Mas vós não aprendestes assim a Cristo, 21 se é que o tendes ouvido e nele fostes ensinados, como está a verdade em Jesus, 22 que, quanto ao trato passado, vos despojeis do velho homem, que se corrompe pelas concupiscências do engano, 23 e vos renoveis no espírito do vosso sentido, 24 e vos revistais do novo homem, que, segundo Deus, é criado em verdadeira justiça e santidade.
25 Pelo que deixai a mentira e falai a verdade cada um com o seu próximo; porque somos membros uns dos outros. 26 Irai-vos e não pequeis; não se ponha o sol sobre a vossa ira. 27 Não deis lugar ao diabo. 28 Aquele que furtava não furte mais; antes, trabalhe, fazendo com as mãos o que é bom, para que tenha o que repartir com o que tiver necessidade. 29 Não saia da vossa boca nenhuma palavra torpe, mas só a que for boa para promover a edificação, para que dê graça aos que a ouvem. 30 E não entristeçais o Espírito Santo de Deus, no qual estais selados para o Dia da redenção. 31 Toda amargura, e ira, e cólera, e gritaria, e blasfêmias, e toda malícia seja tirada de entre vós. 32 Antes, sede uns para com os outros benignos, misericordiosos, perdoando-vos uns aos outros, como também Deus vos perdoou em Cristo.
1 So vumahn i(ich) äich etze, i(ich), dr Gfangeni in däm Herrn, daß ihr dr Bruefig wert läbä, mit der ra(ihr) bruefe sin,
2 in alli Demuet un Sanftmuet, in Geduld. Ertrage eina d andere in Lebi (Liebe)
3 un sin druf üs, z wahre des Eins si im Geischt durch des Band vum Friede:
4 EI Leib (Ranze) un EI Geischt, we ihr au bruefe sin zue EINA Hoffnig äira Bruefig;
5 EI Herr, EI Glaube, EI Daufi;
6 EI Gott un Vada (Babbe) vu allene, der do isch iba alles un durch alli un in allem.
7 Jeda aba vu uns(us) isch de Gnade ge nohch rem Maß dr Gabe Chrischti.
8 Drum heißt`s (Psalm 68,19): "Er isch ufgfahre zue d Hechi un het Gfangeni mit sich gfihrt un het d Mensche Gabe ge."
9 Daß sa(er) aba ufgfahre isch, was heißt des andres, als daß sa(er) au nabgfahre isch in de Defi vu d Erde?
10 Der nabgfahre isch, des isch sella, der ufgfahre isch iba alli Himmel, dmit da(er) alles erfillt.
11 Un na(er) het ä baar als Aposchtel igsetzt, ä baar als Prophete, ä baar als Evangelischte, ä baar als Schäfa (Hirte) un Lehra,
12 dmit de Heilige zuegrischtet wäre zum Schaffe am Denscht. Dodurch soll dr Leib (Ranze) Chrischti bäut wäre,
13 bis ma(mir) alli higlange zue dem Eins si im Glaube un s Wisse vum Bue Gottes, zum ganze Ma, zum volle Maß dr Filli Chrischti,
14 dmit ma(mir) nimi klei sin un uns(us) vu jedem Wind eina Lehri bwegä un rummtribe losse durch falschi Spielele vu d Mensche, mit däm sie uns(us) lischtig vufihre.
15 Len uns(us) aba wohr si in dr Lebi (Liebe) un wachse in alli Schtickli zue dem hi, der d Kopf isch, Chrischtus,
16 vu dem üs dr ganze Leib (Ranze) zsämmegfegt isch un ei Glied am andere hängt durch alli Glenk, wodurch jedes Glied des andere undaschtitzt nohch däm Maß vu sinere Kraft un macht, daß dr Leib (Ranze) wachst un sich selbscht ufbäut in dr Lebi (Liebe).
17 So sag i(ich) etze un beziig in däm Herrn, daß ihr nimi läbä derfe, we de Heide läbä fir Nix un wieda Nix.
18 Ihr Vuschtand isch dunkel, un sie sin ganz fremd däm Läbä, des üs Gott isch, durch de Bledheit, de in nene isch, un durch de Vuschtockig in ihrem Herz.
19 Sie sin abgschtumpft un hän sich dr Uswiichs hige, um allaläi dräckigi Sach z tribä in Habgier.
20 Ihr aba hän Chrischtus nit so kenneglernt;
21 ihr hän doch vu nem ghärt un sin in nem undawiese, we d Wohret in Jesus isch.
22 Lege vu äich wäg d alte Mensch mit sinem frehere Wandel, der sich durch trigarischi Luscht zgrund richtet.
23 Wäre naj(nai) aba in äirem Geischt un Sinn
24 un zehn d näje(naie) Mensch a, der nohch Gott gschaffe isch in echte Grechtigkeit un Heiligkeit.
25 Drum den des Lege ab un schwätze d Wohret, jeda mit sinem Nechschte, wel ma(mir) undaänanda Glieda sin.
26 Zirne ihr, so sindige nit; len de Sunne nit iba äirem Zorn (Wuet) undagoh,
27 un gän nit Platz däm Deufel.
28 Wer gschtohle het, der stiehlt nimi, sundern schafft un schafft mit d eigene Händ(Pfode) des netige a(Guet), dmit da(er) däm Bedirftige was abge ka.
29 Len kei füles Gschwätz üs äirem Mul (Gosch) go, sundern schwätze, was guet isch, was ufbäut un was notwendig isch, dmit`s Sege bringt däne, de`s härä.
30 Un mache nit d heilige Geischt Gottes trurig, mit däm ihr vusieglet sin fir d Dag dr Erlesig.
31 Alles Bittere un Grimm un Zorn (Wuet) un Gschrei (Geblär) un Läschtereie sin wiet vu äich samt allem Bese.
32 Sin aba undaänanda fründlig un herze änanda un vugen eina däm andere, we au Gott äich vuge het in Chrischtus.