1 RAB bana şöyle seslendi:

2 ‹‹Git, şunları Yeruşalim halkına duyur. RAB diyor ki, ‹‹ ‹Gençliğindeki bağlılığını, 2 Gelinliğindeki sevgini, 2 Çölde, ekilmemiş toprakta 2 Beni nasıl izlediğini anımsıyorum.

3 İsrail RAB için kutsal bir halk, 2 Hasadının ilk ürünüydü. 2 Onu yeren herkes suçlu sayılır, 2 Başına felaket gelirdi› ›› diyor RAB.

4 RABbin sözünü dinleyin, 2 Ey Yakup soyu, 2 İsrailin bütün boyları!

5 RAB diyor ki, 2 ‹‹Atalarınız bende ne haksızlık buldular da 2 Benden uzaklaştılar? 2 Değersiz putları izleyerek 2 Kendileri de değersiz oldular.

6 ‹Mısırdan bizi çıkaran, 2 Çölde, çukurlarla dolu çorak toprakta, 2 Koyu karanlıkta kalan kurak toprakta, 2 Kimsenin geçmediği, 2 Kimsenin yaşamadığı toprakta 2 Bize yol gösteren RAB nerede?› diye sormadılar.

7 Meyvesini, en iyi ürününü yiyesiniz diye 2 Sizi verimli bir ülkeye getirdim. 2 Oysa siz gelir gelmez ülkemi kirlettiniz, 2 Mülkümü iğrenç bir yere çevirdiniz.

8 Kâhinler, ‹RAB nerede?› diye sormadılar, 2 Kutsal Yasa uzmanları beni tanımadılar, 2 Yöneticiler bana başkaldırdılar; 2 Peygamberler Baal adına peygamberlik edip 2 İşe yaramaz putların ardınca gittiler.

9 ‹‹Bu yüzden sizden yine davacı olacağım›› diyor RAB, 2 ‹‹Torunlarınızdan da davacı olacağım.

10 Gidin de Kittim kıyılarına bakın! 2 Kedarfç ülkesine adam gönderip iyice inceleyin, 2 Hiç böyle bir şey oldu mu, olmadı mı görün. ülkeleri temsil ediyor.

11 Hiçbir ulus ilahlarını değiştirdi mi? 2 -Ki onlar zaten tanrı değildirler- 2 Ama benim halkım görkemini 2 İşe yaramaz putlara değişti. ‹‹Görkemimi››.

12 Ey gökler, şaşın buna, 2 Tir tir titreyin, şaşakalın›› diyor RAB.

13 ‹‹Çünkü halkım iki kötülük yaptı: 2 Beni, diri suların pınarını bıraktı, 2 Kendilerine sarnıçlar, 2 Su tutmayan çatlak sarnıçlar kazdılar.

14 İsrail uşak mı? 2 Köle olarak mı doğdu? 2 Öyleyse neden gümbür gümbür kükreyen 2 Genç aslanlara av oldu? 2 Ülkeyi viraneye çevirdiler, 2 Kentler yerle bir edildi, kimsesiz bırakıldı!

16 Nof ve Tahpanhes halkı 2 Kafanı kırdı.

17 Seni yolda yürüten Tanrın RABbi bırakmakla 2 Başına bunları getirdin.

18 Şimdi Şihor suyundan içmek için 2 Mısıra gitmek size yarar sağlar mı? 2 Fırat suyundan içmek için 2 Asura gitmek size ne sağlar?

19 Seni kendi kötülüğün yola getirecek, 2 Dönekliğin seni paylayacak. 2 Tanrın RABbi bırakmanın, 2 Benden korkmamanın 2 Ne kadar kötü, ne kadar acı olduğunu gör de anla.›› 2 Her Şeye Egemen Egemen RAB böyle diyor.

20 ‹‹Boyunduruğunu çok önce kırdın, 2 Bağlarını kopardın. 2 ‹Kulluk etmeyeceğim› dedin. 2 Gerçekten de her yüksek tepede, 2 Her bol yapraklı ağacın altında 2 Fahişe gibi yatıp kalktın.

21 Oysa ben seni en iyi cinsten 2 Seçme bir asma olarak dikmiştim. 2 Nasıl oldu da yozlaşıp yabanıl asmaya döndün?

22 Çamaşır sodasıyla yıkansan, 2 Bol kül suyu kullansan bile, 2 Suçun önümde yine leke gibi duruyor›› 2 Diyor Egemen RAB.

23 ‹‹Öyleyken nasıl, ‹Ben kirlenmedim, 2 Baalları izlemedim› diyebilirsin? 2 Vadide nasıl davrandığına bak da 2 Ne yaptığını anla. 2 Sen orada burada dolaşan 2 Ayağı tez bir dişi devesin.

24 Kösnüyüp havayı koklayan 2 Kıra alışkın yaban eşeğisin. 2 Azgınken kim tutabilir onu? 2 Peşine düşenlerin yorulması gerekmez, 2 Çiftleşme zamanı gelince onu bulurlar.

25 Yalınayak koşmaktan sakın, 2 Susuzluktan boğazını koru. 2 Ama sen, ‹Boş ver! 2 Ben başka ilahları seviyorum, 2 Onları izleyeceğim› dedin.

26 ‹‹Hırsız yakalandığında nasıl utanırsa, 2 İsrailin halkı, kralları, önderleri, 2 Kâhinleri, peygamberleri de öyle utanacak.

27 Onlar ağaca, ‹Babamsın›, 2 Taşa, ‹Bizi sen doğurdun› derler. 2 Çünkü bana yüzlerini değil, 2 Sırtlarını çevirdiler. 2 Ama felakete uğrayınca, 2 ‹Kalk da bizi kurtar› diye yakarırlar.

28 Hani nerede kendiniz için yaptığınız ilahlar? 2 Felakete uğradığınızda kurtarabiliyorlarsa, 2 Kalkıp gelsinler. 2 Kentlerinin sayısı kadar 2 İlahların var, ey Yahuda halkı.››

29 ‹‹Neden bana dava açıyorsunuz? 2 Hepiniz bana başkaldırdınız›› diyor RAB.

30 ‹‹Halkınızı boşuna cezalandırdım, yola gelmediler. 2 Kılıcınız yırtıcı aslan gibi öldürdü peygamberlerinizi.

31 ‹‹Ey siz, bu kuşağın çocukları, 2 RABbin sözünü anlayın! 2 Ben İsrail için bir çöl, 2 Kapkaranlık bir ülke mi oldum? 2 Öyleyse halkım neden, ‹Başımıza buyruğuz, 2 Artık sana dönmeyeceğiz› diyor?

32 Erden kız takılarını, 2 Gelin çeyizini unutabilir mi? 2 Ama halkım sayısız günlerce unuttu beni.

33 Aşkı kovalamakta 2 Ne kadar beceriklisin! 2 Kötü kadınlara bile kendi yöntemlerini öğretebildin.

34 Eteğin suçsuz yoksulların kanıyla lekelenmiş, 2 Oysa ev soyarken yakalamadın onları. 2 Bütün bunlara karşın,

35 ‹Ben suçsuzum, 2 Kuşkusuz RABbin bana öfkesi dindi› diyorsun. 2 Ama ‹Günah işlemedim› dediğin için 2 Yargılayacağım seni.

36 Neden boyuna döneklik yapıp duruyorsun? 2 Asurda düşkırıklığına uğradığın gibi, 2 Mısırda da düşkırıklığına uğrayacaksın.

37 Oradan da ellerin başında çıkacaksın, 2 Çünkü RAB senin güvendiklerini reddetti; 2 Onlardan yarar sağlamayacaksın.››

1 Veio a mim a palavra do Senhor, dizendo:

2 Vai, e clama aos ouvidos de Jerusalém, dizendo: Assim diz o Senhor: Lembro-me, a favor de ti, da devoção da tua mocidade, do amor dos teus desposórios, de como me seguiste no deserto, numa terra não semeada.

3 Então Israel era santo para o Senhor, primícias da sua novidade; todos os que o devoravam eram tidos por culpados; o mal vinha sobre eles, diz o Senhor.

4 Ouvi a palavra do Senhor, ó casa de Jacó, e todas as famílias da casa de Israel;

5 assim diz o Senhor: Que injustiça acharam em mim vossos pais, para se afastarem de mim, indo após a vaidade, e tornando-se levianos?

6 Eles não perguntaram: Onde está o Senhor, que nos fez subir da terra do Egito? que nos enviou através do deserto, por uma terra de charnecas e de covas, por uma terra de sequidão e densas trevas, por uma terra em que ninguém transitava, nem morava?

7 E eu vos introduzi numa terra fértil, para comerdes o seu fruto e o seu bem; mas quando nela entrastes, contaminastes a minha terra, e da minha herança fizestes uma abominação.

8 Os sacerdotes não disseram: Onde está o Senhor? E os que tratavam da lei não me conheceram, e os governadores prevaricaram contra mim, e os profetas profetizaram por Baal, e andaram após o que é de nenhum proveito.

9 Portanto ainda contenderei convosco, diz o Senhor; e até com os filhos de vossos filhos contenderei.

10 Pois passai às ilhas de Quitim, e vede; enviai a Quedar, e atentai bem; vede se jamais sucedeu coisa semelhante.

11 Acaso trocou alguma nação os seus deuses, que contudo não são deuses? Mas o meu povo trocou a sua glória por aquilo que é de nenhum proveito.

12 Espantai-vos disto, ó céus, e horrorizai-vos! ficai verdadeiramente desolados, diz o Senhor.

13 Porque o meu povo fez duas maldades: a mim me deixaram, o manancial de águas vivas, e cavaram para si cisternas, cisternas rotas, que não retêm as águas.

14 Acaso é Israel um servo? E ele um escravo nascido em casa? Por que, pois, veio a ser presa?

15 Os leões novos rugiram sobre ele, e levantaram a sua voz; e fizeram da terra dele uma desolação; as suas cidades se queimaram, e ninguém habita nelas.

16 Até os filhos de Mênfis e de Tapanes te quebraram o alto da cabeça.

17 Porventura não trouxeste isso sobre ti mesmo, deixando o Senhor teu Deus no tempo em que ele te guiava pelo caminho?

18 Agora, pois, que te importa a ti o caminho do Egito, para beberes as águas do Nilo? e que te importa a ti o caminho da Assíria, para beberes as águas do Eufrates?

19 A tua malícia te castigará, e as tuas apostasias te repreenderão; sabe, pois, e vê, que má e amarga coisa é o teres deixado o Senhor teu Deus, e o não haver em ti o temor de mim, diz o Senhor Deus dos exércitos.

20 Já há muito quebraste o teu jugo, e rompeste as tuas ataduras, e disseste: Não servirei: Pois em todo outeiro alto e debaixo de toda árvore frondosa te deitaste, fazendo-te prostituta.

21 Todavia eu mesmo te plantei como vide excelente, uma semente inteiramente fiel; como, pois, te tornaste para mim uma planta degenerada, de vida estranha?

22 Pelo que, ainda que te laves com salitre, e uses muito sabão, a mancha da tua iniqüidade está diante de mim, diz o Senhor Deus.

23 Como dizes logo: Não estou contaminada nem andei após Baal? Vê o teu caminho no vale, conhece o que fizeste; dromedária ligeira és, que anda torcendo os seus caminhos;

24 asna selvagem acostumada ao deserto e que no ardor do cio sorve o vento; quem lhe pode impedir o desejo? Dos que a buscarem, nenhum precisa cansar-se; pois no mês dela, achá-la-ão.

25 Evita que o teu pé ande descalço, e que a tua garganta tenha sede. Mas tu dizes: Não há esperança; porque tenho amado os estranhos, e após eles andarei.

26 Como fica confundido o ladrão quando o apanham, assim se confundem os da casa de Israel; eles, os seus reis, os seus príncipes, e os seus sacerdotes, e os seus profetas,

27 que dizem ao pau: Tu és meu pai; e à pedra: Tu me geraste. Porque me viraram as costas, e não o rosto; mas no tempo do seu aperto dir-me-ão: Levanta-te, e salvamos.

28 Mas onde estão os teus deuses que fizeste para ti? Que se levantem eles, se te podem livrar no tempo da tua tribulação; porque os teus deuses, ó Judá, são tão numerosos como as tuas cidades.

29 Por que disputais comigo? Todos vós transgredistes contra mim diz o Senhor.

30 Em vão castiguei os vossos filhos; eles não aceitaram a correção; a vossa espada devorou os vossos profetas como um leão destruidor.

31 Ó geração, considerai vós a palavra do Senhor: Porventura tenho eu sido para Israel um deserto? ou uma terra de espessa escuridão? Por que pois diz o meu povo: Andamos à vontade; não tornaremos mais a ti?

32 Porventura esquece-se a virgem dos seus enfeites, ou a esposa dos seus cendais? todavia o meu povo se esqueceu de mim por inumeráveis dias.

33 Como ornamentas o teu caminho, para buscares o amor! de sorte que até às malignas ensinaste os teus caminhos.

34 Até nas orlas dos teus vestidos se achou o sangue dos pobres inocentes; e não foi no lugar do arrombamento que os achaste; mas apesar de todas estas coisas,

35 ainda dizes: Eu sou inocente; certamente a sua ira se desviou de mim. Eis que entrarei em juízo contigo, porquanto dizes: Não pequei.

36 Por que te desvias tanto, mudando o teu caminho? Também pelo Egito serás envergonhada, como já foste envergonhada pela Assíria.

37 Também daquele sairás com as mães sobre a tua cabeça; porque o Senhor rejeitou as tuas confianças, e não prosperarás com elas.