1 RAB diyor ki, 2 ‹‹İşte Babile ve Lev-Kamayda yaşayanlara karşı 2 Yok edici bir rüzgar çıkaracağım. ülkesini simgeleyen şifreli bir söz.
2 Tahıl savuranları göndereceğim Babile; 2 Onu savurup ayıklasınlar, 2 Ülkesini boşaltsınlar diye. 2 Yıkım günü her yandan saldıracaklar ona.
3 Okçu yayını germesin, 2 Zırhını kuşanmasın. 2 Onun gençlerini esirgemeyin! 2 Ordusunu tümüyle yok edin.
4 Kildan ülkesinde ölüler, 2 Babil sokaklarında yaralılar serilecek yere.
5 İsrailin Kutsalına karşı 2 Ülkeleri suçla dolu olmasına karşın, 2 Tanrıları Her Şeye Egemen RAB 2 İsrail ve Yahuda halklarını bırakmadı.
6 Babilden kaçın! 2 Herkes canını kurtarsın! 2 Babilin suçu yüzünden yok olmayın! 2 Çünkü RABbin öç alma zamanıdır, 2 Ona hakkettiğini verecek.
7 Babil RABbin elinde bir altın kâseydi, 2 Bütün dünyayı sarhoş etti. 2 Uluslar şarabını içtiler, 2 Bu yüzden çıldırdılar.
8 Ansızın düşüp paramparça olacak Babil, 2 Yas tutun onun için! 2 Yarasına merhem sürün, belki iyileşir.
9 ‹Babili iyileştirmek istedik, ama iyileşmedi. 2 Bırakalım onu, 2 Hepimiz kendi ülkemize dönelim. 2 Çünkü onun yargısı göklere erişiyor, 2 Bulutlara kadar yükseliyor.
10 ‹‹ ‹RAB haklı olduğumuzu gösterdi, 2 Gelin, Tanrımız RABbin neler yaptığını 2 Siyonda anlatalım.›
11 ‹‹Okları bileyin, 2 Ok kılıflarını doldurun! 2 RAB Med krallarını harekete geçirdi, 2 Amacı Babili yok etmek. 2 RAB öcünü, tapınağının öcünü alacak.
12 Babil surlarına karşı sancak kaldırın! 2 Muhafızları pekiştirin, 2 Nöbetçileri yerleştirin, 2 Pusu kurun! 2 Çünkü RAB Babil halkı için söylediklerini 2 Hem tasarladı hem de yerine getirdi.
13 Ey sizler, akarsuların kıyısında yaşayan, 2 Hazinesi bol olanlar, 2 Sonunuz geldi, zamanınız doldu.
14 Her Şeye Egemen RAB varlığı hakkı için ant içti: 2 Seni çekirge sürüsüyle doldurur gibi 2 Askerlerle dolduracağım. 2 Sana karşı zafer çığlıkları atacaklar.››
15 ‹‹Gücüyle yeryüzünü yaratan, 2 Bilgeliğiyle dünyayı kuran, 2 Aklıyla gökleri yayan RABdir.
16 O gürleyince gökteki sular çağıldar, 2 Yeryüzünün dört bucağından bulutlar yükseltir, 2 Yağmur için şimşek çaktırır, 2 Ambarlarından rüzgar estirir.
17 Hepsi budala, bilgisiz. 2 Her kuyumcu yaptığı puttan utanacak. 2 O putlar yapmacıktır, 2 Soluk yoktur onlarda.
18 Yararsız, alay edilesi nesnelerdir, 2 Cezalandırılınca yok olacaklar.
19 Yakupun Payı onlara benzemez. 2 Mirası olan oymak dahil 2 Her şeye biçim veren Odur, 2 Her Şeye Egemen RABdir adı.
20 ‹‹Sen benim savaş çomağım, 2 Savaş silahımsın. 2 Ulusları parçalayacak, 2 Krallıkları yok edeceğim seninle.
21 Seninle atlarla binicilerini, 2 Savaş arabalarıyla sürücülerini kırıp ezeceğim.
22 Erkeklerle kadınları, 2 Gençlerle yaşlıları, 2 Delikanlılarla genç kızları,
23 Çobanla sürüsünü, 2 Çiftçiyle öküzlerini, 2 Valilerle yardımcılarını darmadağın edeceğim.
24 ‹‹Babilde ve Kildan ülkesinde yaşayanlara 2 Siyonda yaptıkları bütün kötülüğün karşılığını 2 Gözlerinizin önünde ödeteceğim›› diyor RAB.
25 ‹‹Ey yıkıcı dağ, sana karşıyım, 2 Ey bütün dünyayı yıkan›› diyor RAB, 2 ‹‹Elimi sana karşı kaldırıp 2 Seni uçuruma yuvarlayacak, 2 Yanık bir dağa çevireceğim.
26 Senden köşe taşı, temel taşı olmayacak, 2 Çünkü sonsuza dek viran kalacaksın›› diyor RAB.
27 ‹‹Ülkeye sancak dikin! 2 Uluslar arasında boru çalın! 2 Ulusları Babille savaşmaya hazırlayın. 2 Ararat, Minni, Aşkenaz krallıklarını 2 Ona karşı toplayın. 2 Ona karşı bir komutan atayın, 2 Çekirge sürüsü kadar at gönderin üzerine.
28 Ulusları -Med krallarını, valilerini, 2 Bütün yardımcılarını, 2 Yönetimi altındaki bütün ülkeleri- 2 Onunla savaşmaya hazırlayın.
29 Ülke titreyip kıvranıyor! 2 Çünkü RABbin Babil diyarını 2 Issız bir viraneye çevirme amacı 2 Yerine gelmeli.
30 Babil yiğitleri savaştan vazgeçti, 2 Kalelerinde oturuyorlar. 2 Güçleri tükendi, 2 Ürkek kadınlara döndüler. 2 Oturdukları yerler ateşe verildi, 2 Kapı sürgüleri kırıldı.
31 Babil Kralına ulak üstüne ulak, 2 Haberci üstüne haberci geldi. 2 ‹Kent bütünüyle düştü, 2 Irmak geçitleri tutuldu, 2 Bataklıklar ateşe verildi, 2 Askerler dehşete kapıldı› diye haber verdiler.››
33 İsrailin Tanrısı, Her Şeye Egemen RAB diyor ki, 2 ‹‹Zamanı gelince harman yeri nasıl çiğnenirse, 2 Babil kızı da öyle olacak. 2 Kısa süre sonra onun da 2 Biçim zamanı gelecek.››
34 Siyon halkı, ‹‹Babil Kralı Nebukadnessar yuttu bizi, ezdi, 2 Boş bir kaba çevirdi›› diyecek, 2 ‹‹Canavar gibi yuttu bizi, 2 Güzel yemeklerimizle karnını doyurdu, 2 Sonra bizi kustu. 2 Bize ve yurttaşlarımıza yapılan zorbalık 2 Babilin başına gelsin.›› 2 Yeruşalim, ‹‹Dökülen kanımızın hesabı 2 Kildanilerden sorulsun›› diyecek.
36 Bunun için RAB diyor ki, 2 ‹‹İşte davanızı ben savunacağım, 2 Öcünüzü ben alacağım; 2 Onun ırmağını kurutacak, 2 Kaynağını keseceğim.
37 Babil taş yığınına, çakal yuvasına dönecek, 2 Dehşet ve alay konusu olacak. 2 Kimse yaşamayacak orada.
38 Halkı genç aslanlar gibi kükreyecek, 2 Aslan yavruları gibi homurdanacak.
39 Ama kızıştıklarında onlara şölen verip 2 Hepsini sarhoş edeceğim; 2 Keyiflensinler, 2 Uyanmayacakları sonsuz bir uykuya 2 Dalsınlar diye›› diyor RAB.
40 ‹‹Onları kuzu gibi, koç ve teke gibi 2 Boğazlanmaya götüreceğim.››
41 ‹‹Şeşak nasıl alındı! 2 Bütün dünyanın övünç kaynağı nasıl ele geçirildi! 2 Uluslar arasında Babil nasıl dehşet oldu!
42 Deniz basacak Babili, 2 Kabaran dalgalar örtecek.
43 Kentleri viran olacak, 2 Toprakları kimsenin yaşamadığı, geçmediği 2 Kurak bir çöle dönecek.
44 Babil ilahı Beli orada cezalandıracak, 2 Yuttuğunu ona kusturacağım. 2 Artık akın akın uluslar gelmeyecek ona. 2 Babil surları yıkılacak.
45 ‹‹Oradan çık, ey halkım! 2 Hepiniz canınızı kurtarın! 2 Kaçın RABbin kızgın öfkesinden!
46 Ülkede duyacağınız söylentiler yüzünden 2 Cesaretinizi yitirmeyin, korkmayın. 2 Bir yıl bir söylenti duyulur, ertesi yıl bir başkası; 2 Ülkedeki zorbalıkla, 2 Önderin öndere karşı çıktığıyla 2 İlgili söylentiler yayılır.
47 İşte bu yüzden Babilin putlarını 2 Cezalandıracağım günler geliyor. 2 Bütün ülke utandırılacak, 2 Öldürülenler ülkenin ortasında yere serilecek.
48 O zaman yer, gök ve onlardaki her şey 2 Babilin başına gelenlere sevinecek. 2 Çünkü kuzeyden gelen yok ediciler 2 Saldıracaklar ona›› diyor RAB.
49 Yeremya şöyle diyor: 2 ‹‹İsrailin öldürülenleri yüzünden düşmelidir Babil. 2 Yeryüzünde öldürülen herkes Babil yüzünden düştü.
50 Ey sizler, kılıçtan kurtulanlar, 2 Kaçın, oyalanmayın! 2 RABbi anın uzaktan, 2 Yeruşalimi düşünün!››
51 ‹‹Rezil olduk, çünkü aşağılandık, 2 Yüzümüz utanç içinde. 2 Çünkü yabancılar RABbin Tapınağının 2 Kutsal yerlerine girmişler.››
52 ‹‹Bu yüzden›› diyor RAB, 2 ‹‹Putlarını cezalandıracağım günler geliyor, 2 Yaralılar inleyecek bütün ülkede.
53 Babil göklere çıksa, 2 Yüksekteki kalesini pekiştirse de, 2 Yok edicileri göndereceğim üzerine›› diyor RAB.
54 ‹‹Babilden çığlık, 2 Kildan ülkesinden büyük yıkım sesi duyuluyor.
55 Çünkü RAB Babili yıkıma uğratıyor; 2 Şamatasını susturuyor. 2 Düşman engin sular gibi kükrüyor, 2 Seslerinin gürültüsü yankılanıyor.
56 Çünkü Babile karşı bir yok edici çıkacak; 2 Yiğitleri tutsak olacak, 2 Yayları paramparça edilecek. 2 Çünkü RAB karşılık veren bir Tanrıdır, 2 Her şeyin tam karşılığını verir.
57 Babil önderlerini, bilgelerini, valilerini, 2 Yardımcılarını, yiğitlerini öyle sarhoş edeceğim ki, 2 Sonsuz bir uykuya dalacak, hiç uyanmayacaklar›› 2 Diyor adı Her Şeye Egemen RAB olan Kral.
58 Her Şeye Egemen RAB diyor ki, 2 ‹‹Babilin kalın surları yerle bir edilecek, 2 Yüksek kapıları ateşe verilecek. 2 Halkların çektiği emek boşuna, 2 Ulusların didinmesi ateşe yarayacak.››
59 Yahuda Kralı Sidkiyanın krallığının dördüncü yılında, baş görevli Mahseya oğlu Neriya oğlu Seraya Sidkiyayla birlikte Babile gittiğinde Peygamber Yeremya ona şu buyruğu verdi.
60 Yeremya Babilin başına gelecek bütün felaketleri, Babile ilişkin bütün bu sözleri bir tomara yazmıştı.
61 Yeremya Serayaya şöyle dedi: ‹‹Babile varır varmaz bütün bu sözleri okumayı unutma.
62 De ki, ‹Ya RAB, burayı yıkacağını, içinde insan da hayvan da yaşamayacağını, ülkenin sonsuza dek viran kalacağını söyledin.›
63 Okumayı bitirince tomarı bir taşa bağlayıp Fırata fırlat.
64 Sonra de ki, ‹Babil başına getireceğim felaket yüzünden batacak, bir daha kalkamayacak. Bitkin düşecekler.› ›› Yeremya'nın sözleri burada son buluyor.
1 Assim diz o Senhor: Eis que levantarei um vento destruidor contra Babilônia, e contra os que habitam na Caldéia.
2 E enviarei padejadores contra Babilônia, que a padejarão, e esvaziarão a sua terra, quando vierem contra ela em redor no dia da calamidade.
3 Não arme o flecheiro o seu arco, nem se levante o que estiver armado da sua couraça; não perdoeis aos seus jovens; destruí completamente todo o seu exército.
4 Cairão mortos na terra dos caldeus, e feridos nas ruas dela.
5 Pois Israel e Judá não foram abandonados do seu Deus, o Senhor dos exércitos, ainda que a terra deles esteja cheia de culpas contra o Santo de Israel.
6 Fugi do meio de Babilônia, e livre cada um a sua vida; não sejais exterminados na sua punição; pois este é o tempo da vingança do Senhor; ele lhe dará o pago.
7 Na mão do Senhor a Babilônia era um copo de ouro, o qual embriagava a toda a terra; do seu vinho beberam as nações; por isso as nações estão fora de si.
8 Repentinamente caiu Babilônia, e ficou arruinada; uivai sobre ela; tomai bálsamo para a sua dor, talvez sare.
9 Queríamos sarar Babilônia, ela, porém, não sarou; abandonai-a, e vamo-nos, cada qual para a sua terra; pois o seu julgamento chega até o céu, e se eleva até as mais altas nuvens.
10 O Senhor trouxe à luz a nossa justiça; vinde e anunciemos em Sião a obra do Senhor nosso Deus.
11 Aguçai as flechas, preparei os escudos; o Senhor despertou o espírito dos reis dos medos; porque o seu intento contra Babilônia é para a destruir; pois esta é a vingança do Senhor, a vingança do seu templo.
12 Arvorai um estandarte sobre os muros de Babilônia, reforçai a guarda, colocai sentinelas, preparai as emboscadas; porque o Senhor tanto intentou como efetuou o que tinha dito acerca dos moradores de Babilônia.
13 Ó tu, que habitas sobre muitas águas, rica de tesouros! é chegado o teu fim, a medida da tua ganância.
14 Jurou o Senhor dos exércitos por si mesmo, dizendo: Certamente te encherei de homens, como de locustas; e eles levantarão o grito de vitória sobre ti.
15 É ele quem fez a terra com o seu poder, estabeleceu o mundo com a sua sabedoria, e estendeu os céus com o seu entendimento.
16 À sua voz, há grande tumulto de águas nas céus, e ele faz subir os vapores desde as extremidades da terra; faz os relâmpagos para a chuva, e tira o vento dos seus tesouros.
17 Embruteceu-se todo homem, de modo que não tem conhecimento; todo ourives é envergonhado pelas suas imagens esculpidas; pois as suas imagens de fundição são mentira, e não há espírito em nenhuma delas.
18 Vaidade são, obra de enganos; no tempo em que eu as visitar perecerão.
19 Não é semelhante a estes a porção de Jacó; porque ele é o que forma todas as coisas; e Israel é a tribo da sua herança; o Senhor dos exércitos é o seu nome.
20 Tu me serves de martelo e de armas de guerra; contigo despedaçarei nações, e contigo destruirei os reis;
21 contigo despedaçarei o cavalo e o seu cavaleiro; contigo despedaçarei e carro e o que nele vai;
22 contigo despedaçarei o homem e a mulher; contigo despedaçarei o velho e o moço; contigo despedaçarei o mancebo e a donzela;
23 contigo despedaçarei o pastor e o seu rebanho; contigo despedaçarei o lavrador e a sua junta de bois; e contigo despedaçarei governadores e magistrados.
24 Ante os vossos olhos pagarei a Babilônia, e a todos os moradores da Caldéia, toda a sua maldade que fizeram em Sião, diz o Senhor.
25 Eis-me aqui contra ti, ó monte destruidor, diz o Senhor, que destróis toda a terra; estenderei a minha mão contra ti, e te revolverei dos penhascos abaixo, e farei de ti um monte incendiado.
26 E não tomarão de ti pedra para esquina, nem pedra para fundamentos; mas desolada ficarás perpetuamente, diz o Senhor.
27 Arvorai um estandarte na terra, tocai a trombeta entre as nações, preparai as nações contra ela, convocai contra ela os reinos de Arará, Mini, e Asquenaz; ponde sobre ela um capitão, fazei subir cavalos, como locustas eriçadas.
28 Preparai contra ela as nações, os reis dos medos, os seus governadores e magistrados, e toda a terra do seu domínio.
29 E a terra estremece e está angustiada; porque os desígnios do Senhor estão firmes contra Babilônia, para fazer da terra de Babilônia uma desolação, sem habitantes.
30 Os valentes de Babilônia cessaram de pelejar, ficam nas fortalezas, desfaleceu a sua força, tornaram-se como mulheres; incendiadas são as suas moradas, quebrados os seus ferrolhos.
31 Um correio corre ao encontro de outro correio, e um mensageiro ao encontro de outro mensageiro, para anunciar ao rei de Babilônia que a sua cidade está tomada de todos os lados.
32 E os vaus estão ocupados, os canaviais queimados a fogo, e os homens de guerra assombrados.
33 Pois assim diz o Senhor dos exércitos, o Deus de Israel: A filha de Babilônia é como a eira no tempo da debulha; ainda um pouco, e o tempo da sega lhe virá.
34 Nabucodonosor, rei de Babilônia, devorou-me, esmagou-me, fez de mim um vaso vazio, qual monstro tragou-me, encheu o seu ventre do que eu tinha de delicioso; lançou-me fora.
35 A violência que se me fez a mim e à minha carne venha sobre Babilônia, diga a moradora de Sião. O meu sangue caia sobre os moradores de Caldéia, diga Jerusalém.
36 Pelo que assim diz o Senhor: Eis que defenderei a tua causa, e te vingarei; e secarei o seu mar, e farei que se esgote a sua fonte:
37 E Babilônia se tornará em montões, morada de chacais, objeto de espanto e assobio, sem habitante.
38 Juntos rugirão como leões novos, bramarão como cachorros de leões.
39 Estando eles excitados, preparar-lhes-ei um banquete, e os embriagarei, para que se regozijem, e durmam um perpétuo sono, e não despertem, diz o Senhor.
40 Fá-los-ei descer como cordeiros ao matadouro, como carneiros e bodes.
41 Como foi tomada Sesaque, e apanhada de surpresa a glória de toda a terra! como se tornou Babilônia um espetáculo horrendo entre as nações!
42 O mar subiu sobre Babilônia; coberta está com a multidão das suas ondas.
43 Tornaram-se as suas cidades em ruínas, terra seca e deserta, terra em que ninguém habita, nem passa por ela filho de homem.
44 E castigarei a Bel em Babilônia, e tirarei da sua boca o que ele tragou; e nunca mais concorrerão a ele as nações; o muro de Babilônia está caído.
45 Saí do meio dela, ó povo meu, e salve cada um a sua vida do ardor da ira do Senhor.
46 Não desfaleça o vosso coração, nem temais pelo rumor que se ouvir na terra; pois virá num ano um rumor, e depois noutro ano outro rumor; e haverá violência na terra, dominador contra dominador.
47 Portanto eis que vêm os dias em que executarei juízo sobre as imagens esculpidas de Babilônia; e toda a sua terra ficará envergonhada; e todos os seus traspassados cairão no meio dela.
48 Então o céu e a terra, com tudo quanto neles há, jubilarão sobre Babilônia; pois do norte lhe virão os destruidores, diz o Senhor.
49 Babilônia há de cair pelos mortos de Israel, assim como por Babilônia têm caído os mortos de toda a terra.
50 Vós, que escapastes da espada, ide-vos, não pareis; desde terras longínquas lembrai-vos do Senhor, e suba Jerusalém à vossa mente.
51 Envergonhados estamos, porque ouvimos opróbrio; a confusão nos cobriu o rosto; pois entraram estrangeiros nos santuários da casa do Senhor.
52 Portanto, eis que vêm os dias, diz o Senhor, em que executarei juízo sobre as suas imagens esculpidas; e em toda a sua terra gemerão os feridos.
53 Ainda que Babilônia subisse ao céu, e ainda que fortificasse a altura da sua fortaleza, contudo de mim viriam destruidores sobre ela, diz o Senhor.
54 Eis um clamor de Babilônia! de grande destruição da terra dos caldeus!
55 Pois o Senhor está despojando a Babilônia, e emudecendo a sua poderosa voz. Bramam as ondas do inimigo como muitas águas; ouve-se o arruído da sua voz.
56 Porque o destruidor veio sobre ela, sobre Babilônia, e os seus valentes estão presos; já estão despedaçados os seus arcos; pois o Senhor é Deus das recompensas, ele certamente retribuirá.
57 Embriagarei os seus príncipes e os seus sábios, os seus governadores, os seus magistrados, e os seus valentes; e dormirão um sono perpétuo, e jamais acordarão, diz o Rei, cujo nome é o Senhor dos exércitos.
58 Assim diz o Senhor dos exércitos: O largo muro de Babilônia será de todo derribado, e as suas portas altas serão abrasadas pelo fogo; e trabalharão os povos em vão, e as nações se cansarão só para o fogo.
59 A palavra que Jeremias, o profeta, mandou a Seraías, filho de Nerias, filho de Maséias, quando ia com Zedequias, rei de Judá, a Babilônia, no quarto ano do seu reinado. Ora, Seraías era o camareiro-mor.
60 Escreveu, pois, Jeremias num livro todo o mal que havia de vir sobre Babilônia, a saber, todas estas palavras que estão escritas acerca de Babilônia.
61 E disse Jeremias a Seraías: Quando chegares a Babilônia, vê que leias todas estas palavras;
62 e dirás: Tu, Senhor, falaste a respeito deste lugar, que o havias de desarraigar, até não ficar nele morador algum, nem homem nem animal, mas que se tornaria em perpétua desolação.
63 E acabando tu de ler este livro, atar-lhe-ás uma pedra e o lançarás no meio do Eufrates;
64 e dirás: Assim será submergida Babilônia, e não se levantará, por causa do mal que vou trazer sobre ela; e eles se cansarão.