1 RABbin Tapınağının baş görevlisi İmmer oğlu Kâhin Paşhur, Yeremyanın böyle peygamberlik ettiğini duyunca,

2 onun dövülüp RABbin Tapınağının Yukarı Benyamin Kapısındaki tomruğa vurulmasını buyurdu.

3 Ertesi gün Paşhur kendisini tomruktan salıverince, Yeremya ona, ‹‹RAB sana Paşhur değil, Magor-Missaviv adını verdi›› dedi,

4 ‹‹RAB diyor ki, ‹Seni de dostlarını da yıldıracağım. Dostlarının düşman kılıcıyla düştüğünü gözlerinle göreceksin. Bütün Yahudayı Babil Kralının eline teslim edeceğim; onları Babile sürecek ya da kılıçtan geçirecek.

5 Bu kentin bütün zenginliğini -ürününü, değerli eşyalarını, Yahuda krallarının hazinelerini- düşmanlarının eline vereceğim. Hepsini yağmalayıp Babile götürecekler.

6 Sana gelince, ey Paşhur, sen de evinde yaşayanların hepsi de Babile sürüleceksiniz. Sen de kendilerine yalan peygamberlik ettiğin bütün dostların da orada ölüp gömüleceksiniz.› ›› gelir. Aynı ifade 20:10da da geçer.

7 Beni kandırdın, ya RAB, 2 Ben de kandım. 2 Bana üstün geldin, beni yendin. 2 Bütün gün alay konusu oluyorum, 2 Herkes benimle eğleniyor.

8 Çünkü konuştukça feryat ediyor, 2 Şiddet diye, yıkım diye haykırıyorum. 2 RABbin sözü yüzünden bütün gün yeriliyor, 2 Gülünç duruma düşüyorum.

9 ‹‹Bir daha onu anmayacak, 2 Onun adına konuşmayacağım›› desem, 2 Sözü kemiklerimin içine hapsedilmiş, 2 Yüreğimde yanan bir ateş sanki. 2 Onu içimde tutmaktan yoruldum, 2 Yapamıyorum artık.

10 Birçoğunun, ‹‹Her yer dehşet içinde! 2 Suçlayın! Suçlayalım onu!›› diye fısıldaştığını duydum. 2 Bütün güvendiğim insanlar düşmemi gözlüyor, 2 ‹‹Belki kanar, onu yeneriz, 2 Sonra da öcümüzü alırız›› diyorlar.

11 Ama RAB güçlü bir savaşçı gibi benimledir. 2 Bu yüzden bana eziyet edenler tökezleyecek, 2 Üstün gelemeyecek, 2 Başarısızlığa uğrayıp büyük utanca düşecekler; 2 Onursuzlukları sonsuza dek unutulmayacak.

12 Ey doğru kişiyi sınayan, 2 Yüreği ve düşünceyi gören Her Şeye Egemen RAB! 2 Davamı senin eline bırakıyorum. 2 Onlardan alacağın öcü göreyim!

13 Ezgiler okuyun RABbe! 2 Övün RABbi! 2 Çünkü yoksulun canını kötülerin elinden O kurtardı.

14 Lanet olsun doğduğum güne! 2 Kutlu olmasın annemin beni doğurduğu gün!

15 ‹‹Bir oğlun oldu!›› diyerek babama haber getiren, 2 Onu sevince boğan adama lanet olsun!

16 RABbin acımadan yerle bir ettiği 2 Kentler gibi olsun o adam! 2 Sabah feryatlar, 2 Öğlen savaş naraları duysun!

17 Çünkü beni annemin rahminde öldürmedi; 2 Annem mezarım olur, 2 Rahmi hep gebe kalırdı.

18 Neden ana rahminden çıktım? 2 Dert, üzüntü görmek, 2 Ömrümü utanç içinde geçirmek için mi?

1 Ora Pasur, filho de Imer, o sacerdote, que era superintendente da casa do Senhor, ouviu Jeremias profetizar estas coisas.

2 Então feriu Pasur ao profeta Jeremias, e o meteu no cepo que está na porta superior de Benjamim, na casa do Senhor.

3 No dia seguinte, quando Pasur o tirou do cepo Jeremias lhe disse: O Senhor não te chama Pasur, mas Magor-Missabibe.

4 Porque assim diz o Senhor: Eis que farei de ti um terror para ti mesmo, e para todos os teus amigos. Eles cairão à espada de seus inimigos, e teus olhos o verão. Entregarei Judá todo na mão do rei de Babilônia; ele os levará cativos para Babilônia, e matá-los-á à espada.

5 Também entregarei todas as riquezas desta cidade, todos os seus lucros, e todas as suas coisas preciosas, sim, todos os tesouros dos reis de Judá na mão de seus inimigos, que os saquearão e, tomando-os, os levarão a Babilônia.

6 E tu, Pasur, e todos os moradores da tua casa ireis para o cativeiro; e virás para Babilônia, e ali morrerás, e ali serás sepultado, tu, e todos os teus amigos, aos quais profetizaste falsamente.

7 Seduziste-me, ó Senhor, e deixei-me seduzir; mais forte foste do que eu, e prevaleceste; sirvo de escárnio o dia todo; cada um deles zomba de mim.

8 Pois sempre que falo, grito, clamo: Violência e destruição; porque se tornou a palavra do Senhor um opróbrio para mim, e um ludíbrio o dia todo.

9 Se eu disser: Não farei menção dele, e não falarei mais no seu nome, então há no meu coração um como fogo ardente, encerrado nos meus ossos, e estou fatigado de contê-lo, e não posso mais.

10 Pois ouço a difamação de muitos, terror por todos os lados! Denunciai-o! Denunciemo-lo! dizem todos os meus íntimos amigos, aguardando o meu manquejar; bem pode ser que se deixe enganar; então prevaleceremos contra ele e nos vingaremos dele.

11 Mas o Senhor está comigo como um guerreiro valente; por isso tropeçarão os meus perseguidores, e não prevalecerão; ficarão muito confundidos, porque não alcançarão êxito, sim, terão uma confusão perpétua que nunca será esquecida.

12 Tu pois, ó Senhor dos exércitos, que provas o justo, e vês os pensamentos e o coração, permite que eu veja a tua vingança sobre eles; porque te confiei a minha causa.

13 Cantai ao Senhor, louvai ao Senhor; pois livrou a alma do necessitado da mão dos malfeitores.

14 Maldito o dia em que nasci; não seja bendito o dia em que minha mãe me deu à luz.

15 Maldito o homem que deu as novas a meu pai, dizendo: Nasceu-te um filho, alegrando-o com isso grandemente.

16 E seja esse homem como as cidades que o senhor destruiu sem piedade; e ouça ele um clamor pela manhã, e um alarido ao meio-dia.

17 Por que não me matou na madre? assim minha mãe teria sido a minha sepultura, e teria ficado grávida perpetuamente!

18 Por que saí da madre, para ver trabalho e tristeza, e para que se consumam na vergonha os meus dias?