1 Gümüş maden ocağından elde edilir, 2 Altını arıtmak için de bir yer vardır.

2 Demir topraktan çıkarılır, 2 Bakırsa taştan.

3 İnsan karanlığa son verir, 2 Koyu karanlığın, ölüm gölgesinin taşlarını 2 Son sınırına kadar araştırır.

4 Maden kuyusunu insanların oturduğu yerden uzakta açar, 2 İnsan ayağının unuttuğu yerlerde, 2 Herkesten uzak iplere sarılıp sallanır.

5 Ekmek topraktan çıkar, 2 Toprağın altı ise yanmış, altüst olmuştur.

6 Kayalarından laciverttaşı çıkar, 2 Yüzeyi altın tozunu andırır.

7 Yırtıcı kuş yolu bilmez, 2 Doğanın gözü onu görmemiştir.

8 Güçlü hayvanlar oraya ayak basmamış, 2 Aslan oradan geçmemiştir.

9 Madenci elini çakmak taşına uzatır, 2 Dağları kökünden altüst eder.

10 Kayaların içinden tüneller açar, 2 Gözleri değerli ne varsa görür.

11 Irmakların kaynağını tıkar, 2 Gizli olanı ışığa çıkarır.

12 Ama bilgelik nerede bulunur? 2 Aklın yeri neresi?

13 İnsan onun değerini bilmez, 2 Yaşayanlar diyarında ona rastlanmaz.

14 Engin, ‹‹Bende değil›› der, 2 Deniz, ‹‹Yanımda değil.››

15 Onun bedeli saf altınla ödenmez, 2 Değeri gümüşle ölçülmez.

16 Ona Ofir altınıyla, değerli oniksle, 2 Laciverttaşıyla değer biçilmez.

17 Ne altın ne cam onunla karşılaştırılabilir, 2 Saf altın kaplara değişilmez.

18 Yanında mercanla billurun sözü edilmez, 2 Bilgeliğin değeri mücevherden üstündür.

19 Kûş topazı onunla denk sayılmaz, 2 Saf altınla ona değer biçilmez.

20 Öyleyse bilgelik nereden geliyor? 2 Aklın yeri neresi?

21 O bütün canlıların gözünden uzaktır, 2 Gökte uçan kuşlardan bile saklıdır.

22 Yıkımla Ölüm: 2 ‹‹Kulaklarımız ancak fısıltısını duydu›› der.

23 Onun yolunu Tanrı anlar, 2 Yerini bilen Odur.

24 Çünkü O yeryüzünün uçlarına kadar bakar, 2 Göklerin altındaki her şeyi görür.

25 Rüzgara güç verdiği, 2 Suları ölçtüğü,

26 Yağmura kural koyduğu, 2 Yıldırıma yol açtığı zaman,

27 Bilgeliği görüp değerini biçti, 2 Onu onaylayıp araştırdı.

28 İnsana, ‹‹İşte Rab korkusu, bilgelik budur›› dedi, 2 ‹‹Kötülükten kaçınmak akıllılıktır.››

1 La arĝento havas lokon, kie oni ĝin elakiras; Kaj la oro havas lokon, kie oni ĝin fandas.

2 La fero estas ricevata el polvo, Kaj el ŝtono oni fandas la kupron.

3 Oni faras finon al la mallumo, Kaj rezulte oni trovas la ŝtonojn el grandega mallumo.

4 Oni fosas kavon tie, kie oni loĝas; Kaj tie, kie paŝas neniu piedo, ili laboras pendante, forgesitaj de homoj.

5 La tero, el kiu devenas pano, Estas trafosata sube kvazaŭ per fajro.

6 Ĝiaj ŝtonoj estas loko de safiroj, Kaj terbuloj enhavas oron.

7 La vojon ne konas rabobirdo, Kaj la okulo de falko ĝin ne vidis.

8 Ne paŝis sur ĝi sovaĝaj bestoj, Ne iris sur ĝi leono.

9 Sur rokon oni metas sian manon, Oni renversas montojn de ilia bazo.

10 En rokoj oni elhakas riverojn, Kaj ĉion grandvaloran vidis la okulo de homo.

11 Oni haltigas la fluon de riveroj, Kaj kaŝitaĵon oni eltiras al la lumo.

12 Sed kie oni trovas la saĝon? Kaj kie estas la loko de prudento?

13 La homo ne scias ĝian prezon; Kaj ĝi ne estas trovata sur la tero de vivantoj.

14 La abismo diras:Ne en mi ĝi estas; La maro diras:Ĝi ne troviĝas ĉe mi.

15 Oni ne povas doni por ĝi plej bonan oron, Oni ne pesas arĝenton page por ĝi.

16 Oni ne taksas ĝin per oro Ofira, Nek per multekosta onikso kaj safiro.

17 Ne valoregalas al ĝi oro kaj vitro; Kaj oni ne povas ŝanĝi ĝin kontraŭ vazoj el pura oro.

18 Koraloj kaj kristalo ne estas atentataj; Kaj posedo de saĝo estas pli valora ol perloj.

19 Ne valoregalas al ĝi topazo el Etiopujo; Pura oro ne povas esti ĝia prezo.

20 De kie venas la saĝo? Kaj kie estas la loko de prudento?

21 Kaŝita ĝi estas antaŭ la okuloj de ĉio vivanta, Nevidebla por la birdoj de la ĉielo.

22 La abismo kaj la morto diras: Per niaj oreloj ni aŭdis nur famon pri ĝi.

23 Dio komprenas ĝian vojon, Kaj Li scias ĝian lokon;

24 Ĉar Li rigardas ĝis la fino de la tero, Li vidas sub la tuta ĉielo.

25 Kiam Li donis pezon al la vento Kaj aranĝis la akvon laŭmezure,

26 Kiam Li starigis leĝon por la pluvo Kaj vojon por la fulmo kaj tondro:

27 Tiam Li vidis ĝin kaj anoncis ĝin, Pretigis ĝin kaj esploris ĝin;

28 Kaj Li diris al la homoj: Vidu, timo antaŭ Dio estas saĝo, Kaj evitado de malbono estas prudento.