1 Oğlum, bilgeliğime dikkat et, 2 Akıllıca sözlerime kulak ver.
2 Böylelikle her zaman sağgörülü olur, 2 Dudaklarınla bilgiyi korursun.
3 Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, 2 Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.
4 Ama sonu pelinotu kadar acı, 2 İki ağızlı kılıç kadar keskindir.
5 Ayakları ölüme gider, 2 Adımları ölüler diyarına ulaşır.
6 Yaşama giden yolu hiç düşünmez, 2 Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.
7 Oğlum, şimdi beni dinle, 2 Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.
8 Öyle kadınlardan uzak dur, 2 Yaklaşma evinin kapısına.
9 Yoksa onurunu başkalarına, 2 Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.
10 Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, 2 Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.
11 Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, 2 Etinle bedenin tükendiğinde.
12 ‹‹Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, 2 Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?›› dersin.
13 ‹‹Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, 2 Beni eğitenlere kulak vermedim.
14 Halkın ve topluluğun arasında 2 Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.››
15 Suyu kendi sarnıcından, 2 Kendi kuyunun kaynağından iç.
16 Pınarların sokakları, 2 Akarsuların meydanları mı sulamalı?
17 Yalnız senin olsun onlar, 2 Paylaşma yabancılarla.
18 Çeşmen bereketli olsun 2 Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.
19 Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, 2 Hep seni doyursun memeleri. 2 Aşkıyla sürekli coş.
20 Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, 2 Neden başka birinin karısını koynuna alasın?
21 RAB insanın tuttuğu yolu gözler, 2 Attığı her adımı denetler.
22 Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, 2 Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.
23 Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, 2 Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.
1 Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,
2 Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.
3 Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.
4 Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.
5 Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.
6 Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.
7 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.
8 Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,
9 Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,
10 Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,
11 Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,
12 Kaj vi diros:Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!
13 Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.
14 Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.
15 Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.
16 Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.
17 Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.
18 Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.
19 Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.
20 Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?
21 Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.
22 Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.
23 Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.