1 Bilgelik çağırıyor, 2 Akıl sesini yükseltiyor.
2 Yol kenarındaki tepelerin başında, 2 Yolların birleştiği yerde duruyor o.
3 Kentin girişinde, kapıların yanında, 2 Sesini yükseltiyor:
4 ‹‹Ey insanlar, size sesleniyorum, 2 Çağrım insan soyunadır!
5 Ey bön kişiler, ihtiyatlı olmayı öğrenin; 2 Sağduyulu olmayı öğrenin, ey akılsızlar!
6 Söylediğim yetkin sözleri dinleyin, 2 Ağzımı doğruları söylemek için açarım.
7 Ağzım gerçeği duyurur, 2 Çünkü dudaklarım kötülükten iğrenir.
8 Ağzımdan çıkan her söz doğrudur, 2 Yoktur eğri ya da sapık olanı.
9 Apaçıktır hepsi anlayana, 2 Bilgiye erişen, doğruluğunu bilir onların.
10 Gümüş yerine terbiyeyi, 2 Saf altın yerine bilgiyi edinin.
11 Çünkü bilgelik mücevherden değerlidir, 2 Dilediğin hiçbir şey onunla kıyaslanamaz.
12 Ben bilgelik olarak ihtiyatı kendime konut edindim. 2 Bilgi ve sağgörü bendedir.
13 RABden korkmak kötülükten nefret etmek demektir. 2 Kibirden, küstahlıktan, 2 Kötü yoldan, sapık ağızdan nefret ederim.
14 Öğüt ve sağlam karar bana özgüdür. 2 Akıl ve güç kaynağı benim.
15 Krallar sayemde egemenlik sürer, 2 Hükümdarlar adil kurallar koyar.
16 Önderler, adaletle yöneten soylular 2 Sayemde yönetirler.
17 Beni sevenleri ben de severim, 2 Gayretle arayan beni bulur.
18 Zenginlik ve onur, 2 Kalıcı değerler ve bolluk bendedir.
19 Meyvem altından, saf altından, 2 Ürünüm seçme gümüşten daha iyidir.
20 Doğruluk yolunda, 2 Adaletin izinden yürürüm.
21 Böylelikle, beni sevenleri servet sahibi yapar, 2 Hazinelerini doldururum.
22 RAB yaratma işine başladığında 2 İlk beni yarattı,
23 Dünya var olmadan önce, 2 Ta başlangıçta, öncesizlikte yerimi aldım.
24 Enginler yokken, 2 Suları bol pınarlar yokken doğdum ben.
25 Dağlar daha oluşmadan, 2 Tepeler belirmeden, 2 RAB dünyayı, kırları 2 Ve dünyadaki toprağın zerresini yaratmadan doğdum.
27 RAB gökleri yerine koyduğunda oradaydım, 2 Engin denizleri ufukla çevirdiğinde,
28 Bulutları oluşturduğunda, 2 Denizin kaynaklarını güçlendirdiğinde,
29 Sular buyruğundan öte geçmesinler diye 2 Denize sınır çizdiğinde, 2 Dünyanın temellerini pekiştirdiğinde,
30 Baş mimar olarak Onun yanındaydım. 2 Gün be gün sevinçle dolup taştım, 2 Huzurunda hep coştum.
31 Onun dünyası mutluluğum, 2 İnsanları sevincimdi.
32 Çocuklarım, şimdi beni dinleyin: 2 Yolumu izleyenlere ne mutlu!
33 Uyarılarımı dinleyin ve bilge kişiler olun, 2 Görmezlikten gelmeyin onları.
34 Beni dinleyen, 2 Her gün kapımı gözleyen, 2 Kapımın eşiğinden ayrılmayan kişiye ne mutlu!
35 Çünkü beni bulan yaşam bulur 2 Ve RABbin beğenisini kazanır.
36 Beni gözardı edense kendine zarar verir, 2 Benden nefret eden, ölümü seviyor demektir.››
1 Ĉu ne vokas la saĝo? Kaj ĉu la prudento ne aŭdigas sian voĉon?
2 Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.
3 Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:
4 Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:
5 Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.
6 Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.
7 Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.
8 Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.
9 Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.
10 Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.
11 Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.
12 Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.
13 Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.
14 De mi venas konsilo kaj bonaranĝo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.
15 Per mi reĝas la reĝoj, Kaj la estroj donas leĝojn de justeco.
16 Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj ĉiuj juĝantoj sur la tero.
17 Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj serĉantoj min trovos.
18 Riĉo kaj gloro estas ĉe mi, Daŭra havo kaj justo.
19 Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita arĝento.
20 Laŭ la vojo de vero mi iras, Laŭ la vojstreko de la justo;
21 Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.
22 La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaŭ Siaj kreitaĵoj, tre antikve.
23 Antaŭ eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaŭ la kreo de la tero.
24 Kiam ankoraŭ ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraŭ ne ekzistis fontoj, ŝprucigantaj akvon.
25 Antaŭ ol la montoj estis starigitaj, Antaŭ la altaĵoj mi estis kreita;
26 Kiam la tero ankoraŭ ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.
27 Dum Li firmigis la ĉielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la supraĵo de la abismo,
28 Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,
29 Dum Li donis Sian leĝon al la maro, Por ke la akvoj ne transpaŝu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:
30 Tiam mi estis ĉe Li kiel konstruanto; Mi estis la ĝojo de ĉiuj tagoj, Ludante antaŭ Li ĉiutempe.
31 Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia ĝojo estas inter la homidoj.
32 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min; Kaj feliĉaj estos tiuj, kiuj iras laŭ miaj vojoj.
33 Aŭskultu instruon kaj saĝiĝu, Kaj ne forĵetu ĝin.
34 Feliĉa estas la homo, kiu min aŭskultas, Kiu maldormas ĉiutage ĉe miaj pordoj, Kiu staras garde ĉe la fostoj de miaj pordegoj.
35 Ĉar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.
36 Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; Ĉiuj, kiuj min malamas, amas la morton.