1 Süleymanın Ezgiler Ezgisi.

2 Beni dudaklarıyla öptükçe öpsün! 2 Çünkü aşkın şaraptan daha tatlı.

3 Ne güzel kokuyor sürdüğün esans, 2 Dökülmüş esans sanki adın, 2 Kızlar bu yüzden seviyor seni.

4 Al götür beni, haydi koşalım! Kral beni odasına götürsün. Seninle coşup seviniriz, 2 Aşkını şaraptan çok överiz. Ne kadar haklılar seni sevmekte!

5 Esmerim ben, ama güzelim, 2 Ey Yeruşalim kızları! 2 Kedarın çadırları gibi, 2 Süleymanın çadır bezleri gibi kara.

6 Bakmayın esmer olduğuma, 2 Güneş kararttı beni. 2 Çünkü kızdılar bana erkek kardeşlerim, 2 Bağlara bakmakla görevlendirdiler. 2 Ama kendi bağıma bakmadım.

7 Ey sevgilim, söyle bana, sürünü nerede otlatıyorsun, 2 Öğleyin nerede yatırıyorsun? 2 Neden arkadaşlarının sürüleri yanında 2 Yüzünü örten bir kadın durumuna düşeyim? gösterirdi.

8 Ey güzeller güzeli, 2 Bilmiyorsan, 2 Sürünün izine çık, 2 Çobanların çadırları yanında 2 Oğlaklarını otlat.

9 Firavunun arabalarına koşulu kısrağa benzetiyorum seni, aşkım benim!

10 Yanakların süslerle, 2 Boynun gerdanlıklarla ne güzel!

11 Sana gümüş düğmelerle altın süsler yapacağız.

12 Kral divandayken, 2 Hintsümbülümün güzel kokusu yayıldı.

13 Memelerim arasında yatan 2 Mür dolu bir kesedir benim için sevgilim;

14 Eyn-Gedi bağlarında 2 Bir demet kına çiçeğidir benim için sevgilim.

15 Ah, ne güzelsin, aşkım, ah, ne güzel! 2 Gözlerin tıpkı birer güvercin!

16 Ne yakışıklısın, sevgilim, ah, ne çekici! 2 Yeşilliktir yatağımız.

17 Sedir ağaçlarıdır evimizin kirişleri, 2 Tavanımızın tahtaları ardıçlar.

1 Il Cantico de’ Cantici di Salomone.

2 Mi baci egli de’ baci della sua bocca!… poiché le tue carezze son migliori del vino.

3 I tuoi profumi hanno un odore soave; il tuo nome è un profumo che si spande; perciò t’aman le fanciulle!

4 Attirami a te! Noi ti correremo dietro! Il re m’ha condotta ne’ suoi appartamenti; noi gioiremo, ci rallegreremo a motivo di te; noi celebreremo le tue carezze più del vino! A ragione sei amato!

5 Io son nera ma son bella, o figliuole di Gerusalemme, come le tende di Chedar, come i padiglioni di alomone.

6 Non guardate se son nera; è il sole che m’ha bruciata; i figliuoli di mia madre si sono adirati contro di me; m’hanno fatta guardiana delle vigne, ma io, la mia vigna, non l’ho guardata.

7 O tu che il mio cuore ama, dimmi dove meni a pascere il tuo gregge, e dove lo fai riposare sul mezzogiorno. Poiché, perché sarei io come una donna sperduta, presso i greggi de’ tuoi compagni?

8 Se non lo sai, o la più bella delle donne, esci e segui le tracce delle pecore, e fa’ pascere i tuoi capretti presso alle tende de’ pastori.

9 Amica mia io t’assomiglio alla mia cavalla che s’attacca ai carri di Faraone.

10 Le tue guance son belle in mezzo alle collane, e il tuo collo è bello tra i filari di perle.

11 Noi ti faremo delle collane d’oro con de’ punti d’argento.

12 Mentre il re è nel suo convito, il mio nardo esala il suo profumo.

13 Il mio amico m’è un sacchetto di mirra, che passa la notte sul mio seno.

14 Il mio amico m’è un grappolo di cipro delle vigne d’En-Ghedi.

15 Come sei bella, amica mia, come sei bella! I tuoi occhi son come quelli dei colombi.

16 Come sei bello, amico mio, come sei amabile! Anche il nostro letto è verdeggiante.

17 Le travi delle nostre case sono cedri, i nostri soffitti sono di cipresso.