1 Keşke kardeşim olsaydın, 2 Annemin memelerinden süt emmiş. 2 Dışarıda görünce öperdim seni, 2 Kimse de kınamazdı beni.

2 Önüne düşer, 2 Beni eğiten 2 Annemin evine götürürdüm seni; 2 Sana baharatlı şarapla 2 Kendi narlarımın suyundan içirirdim.

3 Sol eli başımın altında, 2 Sağ eli sarsın beni.

4 Ant içiriyorum size, ey Yeruşalim kızları! 2 Aşkımı ayıltmayasınız, uyandırmayasınız diye, 2 Gönlü hoş olana dek.

5 Kim bu, 2 Sevgilisine yaslanarak çölden çıkan? Elma ağacı altında uyandırdım seni, 2 Orada doğum sancıları çekti annen, 2 Orada doğum sancıları çekip doğurdu seni.

6 Beni yüreğinin üzerine bir mühür gibi, 2 Kolunun üzerine bir mühür gibi yerleştir. 2 Çünkü sevgi ölüm kadar güçlü, 2 Tutku ölüler diyarı kadar katıdır. 2 Alev alev yanar, 2 Yakıp bitiren ateş gibi.

7 Sevgiyi engin sular söndüremez, 2 Irmaklar süpürüp götüremez. 2 İnsan varını yoğunu sevgi uğruna verse bile, 2 Yine de hor görülür!

8 Küçük bir kızkardeşimiz var, 2 Daha memeleri çıkmadı. 2 Ne yapacağız kızkardeşimiz için, 2 Söz kesileceği gün?

9 Eğer o bir sursa, 2 Üzerine gümüş mazgallı siper yaparız; 2 Eğer bir kapıysa, 2 Sedir tahtalarıyla onu kaplarız.

10 Ben bir surum, memelerim de kuleler gibi, 2 Böylece hoşnut eden biri oldum onun gözünde.

11 Süleymanın bağı vardı Baal-Hamonda, 2 Kiraya verdi bağını; 2 Her biri bin gümüş öderdi ürünü için.

12 Benim bağım kendi emrimde, 2 Bin gümüş senin olsun, ey Süleyman, 2 İki yüz gümüş de ürününe bakan kiracıların.

13 Ey sen, bahçelerde oturan kadın, 2 Arkadaşlar kulak veriyor sesine, 2 Bana da duyur onu.

14 Koş, sevgilim, 2 Mis kokulu dağların üzerinde bir ceylan gibi, 2 Geyik yavrusu gibi ol!

1 Oh perché non sei tu come un mio fratello, allattato dalle mammelle di mia madre! Trovandoti fuori, ti bacerei, e nessuno mi sprezzerebbe.

2 Ti condurrei, t’introdurrei in casa di mia madre, tu mi ammaestreresti, e io ti darei a bere del vino aromatico, del succo del mio melagrano.

3 La sua sinistra sia sotto il mio capo, e la sua destra m’abbracci!

4 O figliuole di Gerusalemme, io vi scongiuro, non svegliate, non svegliate l’amor mio, finch’essa non lo desideri!

5 Chi è colei che sale dal deserto appoggiata all’amico suo? Io t’ho svegliata sotto il melo, dove tua madre t’ha partorito, dove quella che t’ha partorito, s’è sgravata di te.

6 Mettimi come un sigillo sul tuo cuore, come un sigillo sul tuo braccio; perché l’amore è forte come la morte, la gelosia è dura come il soggiorno de’ morti. I suoi ardori sono ardori di fuoco, fiamma dell’Eterno.

7 Le grandi acque non potrebbero spegnere l’amore, e de’ fiumi non potrebbero sommergerlo. Se uno desse tutti i beni di casa sua in cambio dell’amore, sarebbe del tutto disprezzato.

8 Noi abbiamo una piccola sorella, che non ha ancora mammelle; che farem noi della nostra sorella, quando si tratterà di lei?

9 S’ella è un muro, costruiremo su lei una torretta d’argento; se ella è un uscio, la chiuderemo con una tavola di cedro.

10 Io sono un muro, e le mie mammelle sono come torri; io sono stata ai suoi occhi come colei che ha trovato pace.

11 Salomone aveva una vigna a Baal-Hamon; egli affidò la vigna a de’ guardiani, ognun de’ quali portava, come frutto, mille sicli d’argento.

12 La mia vigna, ch’è mia, la guardo da me; tu, Salomone, tienti pure i tuoi mille sicli, e se n’abbian duecento quei che guardano il frutto della tua!

13 O tu che dimori ne’ giardini, de’ compagni stanno intenti alla tua voce! Fammela udire!

14 Fuggi, amico mio, come una gazzella od un cerbiatto, sui monti degli aromi!