1 Geçimsiz kişi kendi çıkarı peşindedir, 2 İyi öğüde hep karşı çıkar.

2 Akılsız kişi bir şey anlamaktan çok 2 Kendi düşüncelerini açmaktan hoşlanır.

3 Kötülüğü aşağılanma, 2 Ayıbı utanç izler.

4 Bilge kişinin ağzından çıkan sözler derin sular gibidir, 2 Bilgelik pınarı da coşkun bir akarsu.

5 Kötüyü kayırmak da, 2 Suçsuzdan adaleti esirgemek de iyi değildir.

6 Akılsızın dudakları çekişmeye yol açar, 2 Ağzı da dayağı davet eder.

7 Akılsızın ağzı kendisini mahveder, 2 Dudakları da canına tuzaktır.

8 Dedikodu tatlı lokma gibidir, 2 İnsanın ta içine işler.

9 İşini savsaklayan kişi 2 Yıkıcıya kardeştir.

10 RABbin adı güçlü kuledir, 2 Ona sığınan doğru kişi için korunaktır.

11 Zengin servetini bir kale, 2 Aşılmaz bir sur sanır.

12 Yürekteki gururu düşüş, 2 Alçakgönüllülüğü ise onur izler.

13 Dinlemeden yanıt vermek 2 Ahmaklık ve utançtır.

14 İnsanın ruhu hastalıkta ona destektir. 2 Ama ezik ruh nasıl dayanabilir?

15 Akıllı kişi bilgiyi satın alır, 2 Bilgenin kulağı da bilgi peşindedir.

16 Armağan, verenin yolunu açar 2 Ve kendisini büyüklerin önüne çıkartır.

17 Duruşmada ilk konuşan haklı görünür, 2 Başkası çıkıp onu sorgulayana dek.

18 Kura çekişmeleri sona erdirir, 2 Güçlü rakipleri uzlaştırır.

19 Gücenmiş kardeş surlu kentten daha zor elde edilir. 2 Çekişme sürgülü kale kapısı gibidir.

20 İnsanın karnı ağzının meyvesiyle, 2 Dudaklarının ürünüyle doyar.

21 Dil ölüme de götürebilir, yaşama da; 2 Konuşmayı seven, dilin meyvesine katlanmak zorundadır.

22 İyi bir eş bulan iyilik bulur 2 Ve RABbin lütfuna erer.

23 Yoksul acınma dilenir, 2 Zenginin yanıtıysa serttir.

24 Yıkıma götüren dostlar vardır, 2 Ama öyle dost var ki, kardeşten yakındır insana. yıkıma gider››.

1 Chi si separa dagli altri cerca la propria soddisfazione e s’arrabbia contro tutto ciò ch’è profittevole.

2 Lo stolto prende piacere, non nella prudenza, ma soltanto nel manifestare ciò che ha nel cuore.

3 Quando viene l’empio, viene anche lo sprezzo; e, con la vergogna, viene l’obbrobrio.

4 Le parole della bocca d’un uomo sono acque profonde; la fonte di sapienza è un rivo che scorre perenne.

5 Non è bene aver per l’empio de’ riguardi personali, per far torto al giusto nel giudizio.

6 Le labbra dello stolto menano alle liti, e la sua bocca chiama le percosse.

7 La bocca dello stolto è la sua rovina, e le sue labbra sono un laccio per l’anima sua.

8 Le parole del maldicente son come ghiottonerie, e penetrano fino nell’intimo delle viscere.

9 Anche colui ch’è infingardo nel suo lavoro è fratello del dissipatore.

10 Il nome dell’Eterno è una forte torre; il giusto vi corre, e vi trova un alto rifugio.

11 I beni del ricco son la sua città forte; son come un’alta muraglia… nella sua immaginazione.

12 Prima della rovina, il cuor dell’uomo s’innalza, ma l’umiltà precede la gloria.

13 Chi risponde prima d’aver ascoltato, mostra la sua follia, e rimane confuso.

14 Lo spirito dell’uomo lo sostiene quand’egli è infermo; ma lo spirito abbattuto chi lo solleverà?

15 Il cuore dell’uomo intelligente acquista la scienza, e l’orecchio dei savi la cerca.

16 I regali che uno fa gli apron la strada e gli dànno adito ai grandi.

17 Il primo a perorare la propria causa par che abbia ragione; ma vien l’altra parte, e scruta quello a fondo.

18 La sorte fa cessare le liti e decide fra i grandi.

19 Un fratello offeso è più inespugnabile d’una città forte; e le liti tra fratelli son come le sbarre d’un castello.

20 Col frutto della sua bocca l’uomo sazia il corpo; si sazia col provento delle sue labbra.

21 Morte e vita sono in potere della lingua; chi l’ama ne mangerà i frutti.

22 Chi ha trovato moglie ha trovato un bene e ha ottenuto un favore dall’Eterno.

23 Il povero parla supplicando, il ricco risponde con durezza.

24 Chi ha molti amici li ha per sua disgrazia; ma v’è tale amico, ch’è più affezionato d’un fratello.