1 Bilge kişi terbiye edilmeyi sever, 2 Alaycı kişi azarlansa da aldırmaz.

2 İyi insan ağzından çıkan sözler için ödüllendirilir, 2 Ama hainlerin soluduğu zorbalıktır.

3 Dilini tutan canını korur, 2 Ama boşboğazın sonu yıkımdır.

4 Tembel canının çektiğini elde edemez, 2 Çalışkanın istekleriyse tümüyle yerine gelir.

5 Doğru kişi yalandan nefret eder, 2 Kötünün sözleriyse iğrençtir, yüzkarasıdır.

6 Doğruluk dürüst yaşayanı korur, 2 Kötülük günahkârı yıkar.

7 Kimi hiçbir şeyi yokken kendini zengin gösterir, 2 Kimi serveti çokken kendini yoksul gösterir.

8 Kişinin serveti gün gelir canına fidye olur, 2 Oysa yoksul kişi tehdide aldırmaz.

9 Doğruların ışığı parlak yanar, 2 Kötülerin çırası söner.

10 Kibirden ancak kavga çıkar, 2 Öğüt dinleyense bilgedir.

11 Havadan kazanılan para yok olur, 2 Azar azar biriktirenin serveti çok olur.

12 Ertelenen umut hayal kırıklığına uğratır, 2 Yerine gelen dilekse yaşam verir.

13 Uyarılara kulak asmayan bedelini öder, 2 Buyruklara saygılı olansa ödülünü alır.

14 Bilgelerin öğrettikleri yaşam kaynağıdır, 2 İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.

15 Sağduyulu davranış saygınlık kazandırır, 2 Hainlerin yoluysa yıkıma götürür. Masoretik metin ‹‹Sürer›› ya da ‹‹Çetindir››.

16 İhtiyatlı kişi işini bilerek yapar, 2 Akılsız kişiyse ahmaklığını sergiler.

17 Kötü ulak belaya düşer, 2 Güvenilir elçiyse şifa getirir.

18 Terbiye edilmeye yanaşmayanı 2 Yokluk ve utanç bekliyor, 2 Ama azara kulak veren onurlandırılır.

19 Yerine getirilen dilek mutluluk verir. 2 Akılsız kötülükten uzak kalamaz.

20 Bilgelerle oturup kalkan bilge olur, 2 Akılsızlarla dost olansa zarar görür.

21 Günahkârın peşini felaket bırakmaz, 2 Doğruların ödülüyse gönençtir.

22 İyi kişi torunlarına miras bırakır, 2 Günahkârın servetiyse doğru kişiye kalır.

23 Yoksulun tarlası bol ürün verebilir, 2 Ama haksızlık bunu alıp götürür.

24 Oğlundan değneği esirgeyen, onu sevmiyor demektir. 2 Seven baba özenle terbiye eder.

25 Doğru kişinin yeterince yiyeceği vardır, 2 Kötünün karnıysa aç kalır.

1 Il figliuol savio ascolta l’istruzione di suo padre, ma il beffardo non ascolta rimproveri.

2 Per il frutto delle sue labbra uno gode del bene, ma il desiderio dei perfidi è la violenza.

3 Chi custodisce la sua bocca preserva la propria vita; chi apre troppo le labbra va incontro alla rovina.

4 L’anima del pigro desidera, e non ha nulla, ma l’anima dei diligenti sarà soddisfatta appieno.

5 Il giusto odia la menzogna, ma l’empio getta sugli altri vituperio ed onta.

6 La giustizia protegge l’uomo che cammina nella integrità, ma l’empietà atterra il peccatore.

7 C’è chi fa il ricco e non ha nulla; c’è chi fa il povero e ha di gran beni.

8 La ricchezza d’un uomo serve come riscatto della sua vita, ma il povero non ode mai minacce.

9 La luce dei giusti è gaia, ma la lampada degli empi si spegne.

10 Dall’orgoglio non vien che contesa, ma la sapienza è con chi dà retta ai consigli.

11 La ricchezza male acquistata va scemando, ma chi accumula a poco a poco l’aumenta.

12 La speranza differita fa languire il cuore, ma il desiderio adempiuto è un albero di vita.

13 Chi sprezza la parola si costituisce, di fronte ad essa, debitore, ma chi rispetta il comandamento sarà ricompensato.

14 L’insegnamento del savio è una fonte di vita per schivare le insidie della morte.

15 Buon senno procura favore, ma il procedere dei perfidi è duro.

16 Ogni uomo accorto agisce con conoscenza, ma l’insensato fa sfoggio di follia.

17 Il messo malvagio cade in sciagure, ma l’ambasciatore fedele reca guarigione.

18 Miseria e vergogna a chi rigetta la correzione, ma chi dà retta alla riprensione è onorato.

19 Il desiderio adempiuto è dolce all’anima, ma agl’insensati fa orrore l’evitare il male.

20 Chi va coi savi diventa savio, ma il compagno degl’insensati diventa cattivo.

21 Il male perseguita i peccatori ma il giusto è ricompensato col bene.

22 L’uomo buono lascia una eredità ai figli de’ suoi figli, ma la ricchezza del peccatore è riserbata al giusto.

23 Il campo lavorato dal povero dà cibo in abbondanza, ma v’è chi perisce per mancanza di equità.

24 Chi risparmia la verga odia il suo figliuolo, ma chi l’ama, lo corregge per tempo.

25 Il giusto ha di che mangiare a sazietà, ma il ventre degli empi manca di cibo.