1 Bilge kadın evini yapar, 2 Ahmak kadın evini kendi eliyle yıkar.

2 Doğru yolda yürüyen, RABden korkar, 2 Yoldan sapan, RABbi hor görür.

3 Ahmağın sözleri sırtına kötektir, 2 Ama bilgenin dudakları kendisini korur.

4 Öküz yoksa yemlik boş kalır, 2 Çünkü bol ürünü sağlayan öküzün gücüdür.

5 Güvenilir tanık yalan söylemez, 2 Yalancı tanıksa yalan solur.

6 Alaycı bilgeliği arasa da bulamaz, 2 Akıllı içinse bilgi edinmek kolaydır.

7 Akılsız kişiden uzak dur, 2 Çünkü sana öğretecek bir şeyi yok.

8 İhtiyatlı kişinin bilgeliği, ne yapacağını bilmektir, 2 Akılsızların ahmaklığıysa aldanmaktır.

9 Ahmaklar suç sunusuyla alay eder, 2 Dürüstler ise iyi niyetlidir.

10 Yürek kendi acısını bilir, 2 Sevinciniyse kimse paylaşmaz.

11 Kötü kişinin evi yerle bir edilecek, 2 Doğru kişinin konutuysa bayındır olacak.

12 Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür, 2 Ama sonu ölümdür.

13 Gülerken bile yürek sızlayabilir, 2 Sevinç bitince acı yine görünebilir.

14 Yüreği dönek olan tuttuğu yolun, 2 İyi kişi de yaptıklarının ödülünü alacaktır.

15 Saf kişi her söze inanır, 2 İhtiyatlı olansa attığı her adımı hesaplar.

16 Bilge kişi korktuğu için kötülükten uzaklaşır, 2 Akılsızsa büyüklük taslayıp kendine güvenir.

17 Çabuk öfkelenen ahmakça davranır, 2 Düzenbazdan herkes nefret eder.

18 Saf kişilerin mirası akılsızlıktır, 2 İhtiyatlı kişilerin tacı ise bilgidir.

19 Alçaklar iyilerin önünde, 2 Kötüler doğruların kapısında eğilirler.

20 Komşusu bile yoksulu sevmez, 2 Oysa zenginin dostu çoktur.

21 Komşuyu hor görmek günahtır, 2 Ne mutlu mazluma lütfedene!

22 Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? 2 Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır.

23 Her emek kazanç getirir, 2 Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür.

24 Bilgelerin tacı servetleridir, 2 Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır. ‹‹Akılsızların çelengiyse ahmaklıktır››.

25 Dürüst tanık can kurtarır, 2 Yalancı tanık aldatıcıdır.

26 RABden korkan tam güvenliktedir, 2 RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır.

27 RAB korkusu yaşam kaynağıdır, 2 İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.

28 Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, 2 Halk yok olursa hükümdar da mahvolur.

29 Geç öfkelenen akıllıdır, 2 Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir.

30 Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, 2 Hırs ise insanı için için yer bitirir.

31 Muhtacı ezen, Yaradanını hor görüyor demektir. 2 Yoksula acıyansa Yaradanı yüceltir.

32 Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, 2 Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var.

33 Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, 2 Akılsızlar arasında bile kendini belli eder.

34 Doğruluk bir ulusu yüceltir, 2 Oysa günah herhangi bir halk için utançtır.

35 Kral sağduyulu kulunu beğenir, 2 Utanç getirene öfkelenir.

1 La donna savia edifica la sua casa, ma la stolta l’abbatte con le proprie mani.

2 Chi cammina nella rettitudine teme l’Eterno, ma chi è pervertito nelle sue vie lo sprezza.

3 Nella bocca dello stolto germoglia la superbia, ma le labbra dei savi son la loro custodia.

4 Dove mancano i buoi è vuoto il granaio, ma l’abbondanza della raccolta sta nella forza del bove.

5 Il testimonio fedele non mentisce, ma il testimonio falso spaccia menzogne.

6 Il beffardo cerca la sapienza e non la trova, ma per l’uomo intelligente la scienza è cosa facile.

7 Vattene lungi dallo stolto; sulle sue labbra certo non hai trovato scienza.

8 La sapienza dell’uomo accorto sta nel discernere la propria strada, ma la follia degli stolti non è che inganno.

9 Gli insensati si burlano delle colpe commesse, ma il favore dell’Eterno sta fra gli uomini retti.

10 Il cuore conosce la sua propria amarezza, e alla sua gioia non può prender parte un estraneo.

11 La casa degli empi sarà distrutta, ma la tenda degli uomini retti fiorirà.

12 V’è tal via che all’uomo par diritta, ma finisce col menare alla morte.

13 Anche ridendo, il cuore può esser triste; e l’allegrezza può finire in dolore.

14 Lo sviato di cuore avrà la ricompensa dal suo modo di vivere, e l’uomo dabbene, quella delle opere sue.

15 Lo scemo crede tutto quel che si dice, ma l’uomo prudente bada ai suoi passi.

16 Il savio teme, ed evita il male; ma lo stolto è arrogante e presuntuoso.

17 Chi è pronto all’ira commette follie, e l’uomo pien di malizia diventa odioso.

18 Gli scemi ereditano stoltezza, ma i prudenti s’incoronano di scienza.

19 I malvagi si chinano dinanzi ai buoni, e gli empi alle porte de’ giusti.

20 Il povero è odiato anche dal suo compagno, ma gli amici del ricco son molti.

21 Chi sprezza il prossimo pecca, ma beato chi ha pietà dei miseri!

22 Quelli che meditano il male non son forse traviati? ma quelli che meditano il bene trovan grazia e fedeltà.

23 In ogni fatica v’è profitto, ma il chiacchierare mena all’indigenza.

24 La corona de’ savi è la loro ricchezza, ma la follia degli stolti non è che follia.

25 Il testimonio verace salva delle vite, ma chi spaccia bugie non fa che ingannare.

26 V’è una gran sicurezza nel timor dell’Eterno; Egli sarà un rifugio per i figli di chi lo teme.

27 Il timor dell’Eterno è fonte di vita e fa schivare le insidie della morte.

28 La moltitudine del popolo è la gloria del re, ma la scarsezza de’ sudditi è la rovina del principe.

29 Chi è lento all’ira ha un gran buon senso, ma chi è pronto ad andare in collera mostra la sua follia.

30 Un cuor calmo è la vita del corpo, ma l’invidia è la carie dell’ossa.

31 Chi opprime il povero oltraggia Colui che l’ha fatto, ma chi ha pietà del bisognoso, l’onora.

32 L’empio è travolto dalla sua sventura, ma il giusto spera anche nella morte.

33 La sapienza riposa nel cuore dell’uomo intelligente, ma in mezzo agli stolti si fa tosto conoscere.

34 La giustizia innalza una nazione, ma il peccato è la vergogna dei popoli.

35 Il favore del re è per il servo prudente, ma la sua ira è per chi gli fa onta.