1 Oğlum, bilgeliğime dikkat et, 2 Akıllıca sözlerime kulak ver.

2 Böylelikle her zaman sağgörülü olur, 2 Dudaklarınla bilgiyi korursun.

3 Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, 2 Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.

4 Ama sonu pelinotu kadar acı, 2 İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

5 Ayakları ölüme gider, 2 Adımları ölüler diyarına ulaşır.

6 Yaşama giden yolu hiç düşünmez, 2 Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.

7 Oğlum, şimdi beni dinle, 2 Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.

8 Öyle kadınlardan uzak dur, 2 Yaklaşma evinin kapısına.

9 Yoksa onurunu başkalarına, 2 Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.

10 Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, 2 Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.

11 Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, 2 Etinle bedenin tükendiğinde.

12 ‹‹Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, 2 Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?›› dersin.

13 ‹‹Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, 2 Beni eğitenlere kulak vermedim.

14 Halkın ve topluluğun arasında 2 Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.››

15 Suyu kendi sarnıcından, 2 Kendi kuyunun kaynağından iç.

16 Pınarların sokakları, 2 Akarsuların meydanları mı sulamalı?

17 Yalnız senin olsun onlar, 2 Paylaşma yabancılarla.

18 Çeşmen bereketli olsun 2 Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.

19 Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, 2 Hep seni doyursun memeleri. 2 Aşkıyla sürekli coş.

20 Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, 2 Neden başka birinin karısını koynuna alasın?

21 RAB insanın tuttuğu yolu gözler, 2 Attığı her adımı denetler.

22 Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, 2 Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.

23 Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, 2 Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.

1 Figliuol mio, sta’ attento alla mia sapienza, inclina l’orecchio alla mia intelligenza,

2 affinché tu conservi l’accorgimento, e le tue labbra ritengano la scienza.

3 Poiché le labbra dell’adultera stillano miele, e la sua bocca è più morbida dell’olio;

4 ma la fine cui mena è amara come l’assenzio, è acuta come una spada a due tagli.

5 I suoi piedi scendono alla morte, i suoi passi fan capo al soggiorno dei defunti.

6 Lungi dal prendere il sentiero della vita, le sue vie sono erranti, e non sa dove va.

7 Or dunque, figliuoli, ascoltatemi, e non vi dipartite dalle parole della mia bocca.

8 Tieni lontana da lei la tua via, e non t’accostare alla porta della sua casa,

9 per non dare ad altri il fiore della tua gioventù, e i tuoi anni al tiranno crudele;

10 perché degli stranieri non si sazino de’ tuoi beni, e le tue fatiche non vadano in casa d’altri;

11 perché tu non abbia a gemere quando verrà la tua fine, quando la tua carne e il tuo corpo saran consumati,

12 e tu non dica: "Come ho fatto a odiare la correzione, come ha potuto il cuor mio sprezzare la riprensione?

13 come ho fatto a non ascoltare la voce di chi m’ammaestrava, e a non porger l’orecchio a chi m’insegnava?

14 poco mancò che non mi trovassi immerso in ogni male, in mezzo al popolo ed all’assemblea".

15 Bevi l’acqua della tua cisterna, l’acqua viva del tuo pozzo

16 Le tue fonti debbon esse spargersi al di fuori? e i tuoi rivi debbon essi scorrer per le strade?

17 Siano per te solo, e non per degli stranieri con te.

18 Sia benedetta la tua fonte, e vivi lieto con la sposa della tua gioventù.

19 Cerva d’amore, cavriola di grazia, le sue carezze t’inebrino in ogni tempo, e sii del continuo rapito nell’affetto suo.

20 E perché, figliuol mio, t’invaghiresti d’un’estranea, e abbracceresti il seno della donna altrui?

21 Ché le vie dell’uomo stan davanti agli occhi dell’Eterno, il quale osserva tutti i sentieri di lui.

22 L’empio sarà preso nelle proprie iniquità, e tenuto stretto dalle funi del suo peccato.

23 Egli morrà per mancanza di correzione, andrà vacillando per la grandezza della sua follia.