1 ‹‹Sen İsrail önderleri için şu ağıtı yak

2 ve de ki, ‹‹ ‹Annen neydi? Aslanlar arasında dişi bir aslan! 2 Genç aslanlar arasında yatar, 2 Yavrularını beslerdi.

3 Büyüttüğü yavrulardan biri 2 Genç bir aslan oldu. 2 Avını kapıp parçalamayı öğrendi, 2 İnsan yiyen bir aslan oldu.

4 Haberi uluslar arasında duyuldu. 2 Kurdukları tuzağa düştü, 2 Onu çengellerle Mısıra sürüklediler.

5 Dişi aslan bekledi, umudunun boşa çıktığını görünce, 2 Yavrularından başka birini alıp 2 Genç bir aslan olarak yetiştirdi.

6 Yavru aslanlar arasında dolaşmaya başladı, 2 Genç bir aslan oldu. 2 Avını kapıp parçalamayı öğrendi, 2 İnsan yiyen bir aslan oldu.

7 Onların kalelerini yıktı, 2 Kentlerini viraneye çevirdi. 2 Ülkede yaşayan herkes 2 Onun kükreyişinden dehşete düştü. kadınlarını tanıdı››.

8 Çevredeki uluslar üzerine geldiler, 2 Ağlarını gerdiler, 2 Onu tuzağa düşürdüler.

9 Çengel takıp onu kafese koydular 2 Ve Babil Kralına götürdüler. 2 İsrail dağlarında kükreyişi bir daha duyulmasın diye 2 Onu gözetim altında tuttular.

10 ‹‹ ‹Annen su kıyısındaki bağında 2 Dikilmiş bir asma gibiydi. 2 Bol su sayesinde dal budak saldı, 2 Ürün verdi.

11 Dalları kral asası olacak kadar güçlendi. 2 Asma boy attı, 2 Bulutlara dek yükseldi. 2 Yüksekliği ve dallarının çokluğu 2 Herkesçe görüldü.

12 Ama onu öfkeyle kökünden söküp yere attılar. 2 Doğu rüzgarı ürününü kuruttu. 2 Güçlü dalları koparılıp kurudu, 2 Ateş onları yakıp yok etti.

13 Şimdi çöle, 2 Kurak, susuz bir yere dikildi.

14 Gövdesi ateş aldı, 2 Filizini, ürününü yakıp yok etti. 2 Kral asası olacak kadar güçlü dalı kalmadı.› 2 Bu bir ağıttır ve ağıt olarak kalacaktır.››

1 E tu pronunzia una lamentazione sui principi d’Israele, e di’:

2 Che cos’era tua madre? Una leonessa. Fra i leoni stava accovacciata; in mezzo ai leoncelli, allevava i suoi piccini.

3 Allevò uno de’ suoi piccini, il quale divenne un leoncello, imparò a sbranar la preda, e divorò gli uomini.

4 Ma le nazioni ne sentiron parlare, ed ei fu preso nella lor fossa; lo menaron, con de’ raffi alle mascelle, nel paese d’Egitto.

5 E quando ella vide che aspettava invano e la sua speranza era delusa, prese un altro de’ suoi piccini, e ne fece un leoncello.

6 Questo andava e veniva fra i leoni, e divenne un leoncello; imparò a sbranar la preda, e divorò gli uomini.

7 Devastò i loro palazzi, desolò le loro città; il paese, con tutto quello che conteneva, fu atterrito al rumore dei suoi ruggiti.

8 Ma da tutte le provincie all’intorno le nazioni gli diedero addosso, gli tesero contro le loro reti, e fu preso nella loro fossa.

9 Lo misero in una gabbia con dei raffi alle mascelle e lo menarono al re di Babilonia; lo menarono in una fortezza, perché la sua voce non fosse più udita sui monti d’Israele.

10 Tua madre era, come te, simile a una vigna, piantata presso alle acque; era feconda, ricca di tralci, per l’abbondanza dell’acque.

11 aveva de’ rami forti, da servire di scettri a sovrani; s’ergeva nella sua sublimità, fra il folto dei tralci; ra appariscente per la sua elevatezza, per la moltitudine de’ suoi sarmenti.

12 Ma è stata divelta con furore, e gettata a terra; il vento orientale ne ha seccato il frutto, i rami forti ne sono stati rotti e seccati, il fuoco li ha divorati.

13 Ed ora è piantata nel deserto in un suolo arido ed assetato;

14 un fuoco è uscito dal suo ramo fronzuto, e ne ha divorato il frutto, sì che non v’è in essa più ramo forte né scettro per governare". Questa la lamentazione, ch’è diventata una lamentazione.