1 Yunus balığın karnından Tanrısı RABbe şöyle dua etti:

2 ‹‹Ya RAB, sıkıntı içinde sana yakardım, 2 Yanıtladın beni. 2 Yardım istedim ölüler diyarının bağrından, 2 Kulak verdin sesime.

3 Beni engine, denizin ta dibine fırlattın. 2 Sular sardı çevremi. 2 Azgın dalgalar geçti üzerimden.

4 ‹Huzurundan kovuldum› dedim, 2 ‹Yine de göreceğim kutsal tapınağını.› kutsal tapınağını nasıl göreceğim?››

5 Sular boğacak kadar kuşattı beni, 2 Çevremi enginler sardı, 2 Yosunlar dolaştı başıma.

6 Dağların köklerine kadar battım, 2 Dünya sonsuza dek sürgülendi arkamdan; 2 Ama, ya RAB, Tanrım, 2 Canımı sen kurtardın çukurdan.

7 Soluğum tükenince seni andım, ya RAB, 2 Duam sana, kutsal tapınağına erişti.

8 Değersiz putlara tapanlar, 2 Vefasızlık etmiş olurlar.

9 Ama şükranla kurban sunacağım sana, 2 Adağımı yerine getireceğim. 2 Kurtuluş senden gelir, ya RAB!››

10 RAB balığa buyruk verdi ve balık Yunus'u karaya kustu.

1 (2:2) E Giona pregò l’Eterno, il suo Dio, nel ventre del pesce, e disse:

2 (2:3) Io ho gridato all’Eterno dal fondo della mia distretta, ed egli m’ha risposto; dalle viscere del soggiorno dei morti ho gridato, e tu hai udito la mia voce.

3 (2:4) Tu m’hai gettato nell’abisso, nel cuore del mare; la corrente mi ha circondato e tutte le tue onde e tutti i tuoi flutti mi son passati sopra.

4 (2:5) E io dicevo: Io son cacciato via lungi dal tuo sguardo! Come vedrei io ancora il tuo tempio santo?

5 (2:6) Le acque m’hanno attorniato fino all’anima; l’abisso m’ha avvolto; le alghe mi si son attorcigliate al capo.

6 (2:7) Io son disceso fino alle radici dei monti; la terra con le sue sbarre mi ha rinchiuso per sempre; ma tu hai fatto risalir la mia vita dalla fossa, o Eterno, Dio mio!

7 (2:8) Quando l’anima mia veniva meno in me, io mi son ricordato dell’Eterno, e la mia preghiera è giunta fino a te, nel tuo tempio santo.

8 (2:9) Quelli che onorano le vanità bugiarde abbandonano la fonte della loro grazia;

9 (2:10) ma io t’offrirò sacrifizi, con canti di lode; adempirò i voti che ho fatto. La salvezza appartiene all’Eterno.

10 (2:11) E l’Eterno diè l’ordine al pesce, e il pesce vomitò Giona sull’asciutto.