1 Kurtar beni, ey Tanrı, 2 Sular boyuma ulaştı.
2 Dipsiz batağa gömülüyorum, 2 Basacak yer yok. 2 Derin sulara battım, 2 Sellere kapıldım.
3 Tükendim feryat etmekten, 2 Boğazım kurudu; 2 Gözlerimin feri sönüyor 2 Tanrımı beklemekten.
4 Yok yere benden nefret edenler 2 Saçlarımdan daha çok. 2 Kalabalıktır canıma kasteden haksız düşmanlarım. 2 Çalmadığım malı nasıl geri verebilirim?
5 Akılsızlığımı biliyorsun, ey Tanrı, 2 Suçlarım senden gizli değil.
6 Ya Rab, Her Şeye Egemen RAB, 2 Utanmasın sana umut bağlayanlar benim yüzümden! 2 Ey İsrailin Tanrısı, 2 Benim yüzümden sana yönelenler rezil olmasın!
7 Senin uğruna hakarete katlandım, 2 Utanç kapladı yüzümü.
8 Kardeşlerime yabancı, 2 Annemin öz oğullarına uzak kaldım.
9 Çünkü evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirdi, 2 Sana edilen hakaretlere ben uğradım.
10 Oruç tutup ağlayınca, 2 Yine hakarete uğradım.
11 Çula büründüğüm zaman 2 Alay konusu oldum.
12 Kent kapısında oturanlar beni çekiştiriyor, 2 Sarhoşların türküsü oldum.
13 Ama benim duam sanadır, ya RAB. 2 Ey Tanrı, sevginin bolluğuyla, 2 Güvenilir kurtarışınla uygun gördüğünde 2 Yanıtla beni.
14 Beni çamurdan kurtar, 2 İzin verme batmama; 2 Benden nefret edenlerden, 2 Derin sulardan kurtulayım.
15 Seller beni sürüklemesin, 2 Engin beni yutmasın, 2 Ölüm çukuru ağzını üstüme kapamasın.
16 Yanıt ver bana, ya RAB, 2 Çünkü sevgin iyidir. 2 Yüzünü çevir bana büyük merhametinle!
17 Kulundan yüzünü gizleme, 2 Çünkü sıkıntıdayım, hemen yanıtla beni!
18 Yaklaş bana, kurtar canımı, 2 Al başımdan düşmanlarımı.
19 Bana nasıl hakaret edildiğini, 2 Utandığımı, rezil olduğumu biliyorsun; 2 Düşmanlarımın hepsi senin önünde.
20 Hakaret kalbimi kırdı, dertliyim, 2 Acılarımı paylaşacak birini bekledim, çıkmadı, 2 Avutacak birini aradım, bulamadım.
21 Yiyeceğime zehir kattılar, 2 Sirke içirdiler susadığımda.
22 Önlerindeki sofra tuzak olsun onlara, 2 Yandaşları için kapan olsun!
23 Gözleri kararsın, göremesinler! 2 Bellerini hep bükük tut!
24 Gazabını yağdır üzerlerine, 2 Öfkenin ateşi yapışsın yakalarına!
25 Issız kalsın konakları, 2 Çadırlarında oturan olmasın!
26 Çünkü senin vurduğun insanlara zulmediyor, 2 Yaraladığın insanların acısını konuşuyorlar.
27 Ceza yağdır başlarına, 2 Senin tarafından aklanmasınlar!
28 Yaşam kitabından silinsin adları, 2 Doğrularla yan yana yazılmasınlar!
29 Bense ezilmiş ve kederliyim, 2 Senin kurtarışın, ey Tanrı, bana bir kale olsun!
30 Tanrının adını ezgilerle öveceğim, 2 Şükranlarımla Onu yücelteceğim.
31 RABbi bir öküzden, 2 Boynuzlu, tırnaklı bir boğadan 2 Daha çok hoşnut eder bu.
32 Mazlumlar bunu görünce sevinsin, 2 Ey Tanrıya yönelen sizler, yüreğiniz canlansın.
33 Çünkü RAB yoksulları işitir, 2 Kendi tutsak halkını hor görmez.
34 Ona övgüler sunun, ey yer, gök, 2 Denizler ve onlardaki bütün canlılar!
35 Çünkü Tanrı Siyonu kurtaracak, 2 Yahuda kentlerini onaracak; 2 Halk oraya yerleşip sahibi olacak.
36 Kullarının çocukları orayı miras alacak, 2 O'nun adını sevenler orada oturacak.
1 Save me, O God; for the waters are come in unto my soul.
2 I sink in deep mire, where there is no standing: I am come into deep waters, where the floods overflow me.
3 I am weary of my crying: my throat is dried: mine eyes fail while I wait for my God.
4 They that hate me without a cause are more than the hairs of mine head: they that would destroy me, being mine enemies wrongfully, are mighty: then I restored that which I took not away.
5 O God, thou knowest my foolishness; and my sins are not hid from thee.
6 Let not them that wait on thee, O Lord GOD of hosts, be ashamed for my sake: let not those that seek thee be confounded for my sake, O God of Israel.
7 Because for thy sake I have borne reproach; shame hath covered my face.
8 I am become a stranger unto my brethren, and an alien unto my mother’s children.
9 For the zeal of thine house hath eaten me up; and the reproaches of them that reproached thee are fallen upon me.
10 When I wept, and chastened my soul with fasting, that was to my reproach.
11 I made sackcloth also my garment; and I became a proverb to them.
12 They that sit in the gate speak against me; and I was the song of the drunkards.
13 But as for me, my prayer is unto thee, O LORD, in an acceptable time: O God, in the multitude of thy mercy hear me, in the truth of thy salvation.
14 Deliver me out of the mire, and let me not sink: let me be delivered from them that hate me, and out of the deep waters.
15 Let not the waterflood overflow me, neither let the deep swallow me up, and let not the pit shut her mouth upon me.
16 Hear me, O LORD; for thy lovingkindness is good: turn unto me according to the multitude of thy tender mercies.
17 And hide not thy face from thy servant; for I am in trouble: hear me speedily.
18 Draw nigh unto my soul, and redeem it: deliver me because of mine enemies.
19 Thou hast known my reproach, and my shame, and my dishonour: mine adversaries are all before thee.
20 Reproach hath broken my heart; and I am full of heaviness: and I looked for some to take pity, but there was none; and for comforters, but I found none.
21 They gave me also gall for my meat; and in my thirst they gave me vinegar to drink.
22 Let their table become a snare before them: and that which should have been for their welfare, let it become a trap.
23 Let their eyes be darkened, that they see not; and make their loins continually to shake.
24 Pour out thine indignation upon them, and let thy wrathful anger take hold of them.
25 Let their habitation be desolate; and let none dwell in their tents.
26 For they persecute him whom thou hast smitten; and they talk to the grief of those whom thou hast wounded.
27 Add iniquity unto their iniquity: and let them not come into thy righteousness.
28 Let them be blotted out of the book of the living, and not be written with the righteous.
29 But I am poor and sorrowful: let thy salvation, O God, set me up on high.
30 I will praise the name of God with a song, and will magnify him with thanksgiving.
31 This also shall please the LORD better than an ox or bullock that hath horns and hoofs.
32 The humble shall see this, and be glad: and your heart shall live that seek God.
33 For the LORD heareth the poor, and despiseth not his prisoners.
34 Let the heaven and earth praise him, the seas, and every thing that moveth therein.
35 For God will save Zion, and will build the cities of Judah: that they may dwell there, and have it in possession.
36 The seed also of his servants shall inherit it: and they that love his name shall dwell therein.