1 RABbin gazap değneği altında acı çeken adam benim.

2 Beni güttü, 2 Işıkta değil karanlıkta yürüttü.

3 Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.

4 Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.

5 Beni kuşattı, 2 Acı ve zahmetle sardı çevremi.

6 Çoktan ölmüş ölüler gibi 2 Beni karanlıkta yaşattı.

7 Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, 2 Zincirimi ağırlaştırdı.

8 Feryat edip yardım isteyince de 2 Duama set çekiyor.

9 Yontma taşlarla yollarımı kesti, 2 Dolaştırdı yollarımı.

10 Benim için O pusuya yatmış bir ayı, 2 Gizlenmiş bir aslandır.

11 Yollarımı saptırdı, paraladı, 2 Mahvetti beni.

12 Yayını gerdi, okunu savurmak için 2 Beni nişangah olarak dikti.

13 Oklarını böbreklerime sapladı.

14 Halkımın önünde gülünç düştüm, 2 Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.

15 Beni acıya doyurdu, 2 Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.

16 Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, 2 Kül içinde diz çöktürdü bana.

17 Esenlik yüzü görmedi canım, 2 Mutluluğu unuttum.

18 Bu yüzden diyorum ki, 2 ‹‹Dermanım tükendi, 2 RABden umudum kesildi.››

19 Acımı, başıboşluğumu, 2 Pelinotuyla ödü anımsa!

20 Hâlâ onları düşünmekte 2 Ve sıkılmaktayım.

21 Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:

22 RABbin sevgisi hiç tükenmez, 2 Merhameti asla son bulmaz; sayesinde yok olmadık.››

23 Her sabah tazelenir onlar, 2 Sadakatin büyüktür.

24 ‹‹Benim payıma düşen RABdir›› diyor canım, 2 ‹‹Bu yüzden Ona umut bağlıyorum.››

25 RAB kendisini bekleyenler, 2 Onu arayan canlar için iyidir.

26 RABbin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.

27 İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.

28 RAB insana boyunduruk takınca, 2 İnsan tek başına oturup susmalı;

29 Umudunu kesmeden yere kapanmalı,

30 Kendisine vurana yanağını dönüp 2 Utanca doymalı;

31 Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.

32 Dert verse de, 2 Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;

33 Çünkü isteyerek acı çektirmez, 2 İnsanları üzmez.

34 Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,

35 Yüceler Yücesinin huzurunda insan hakkını saptırmayı,

36 Davasında insana haksızlık etmeyi 2 Rab doğru görmez.

37 Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?

38 İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesinin ağzından çıkmıyor mu?

39 İnsan, yaşayan insan 2 Niçin günahlarının cezasından yakınır?

40 Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, 2 Yine RABbe dönelim.

41 Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrıya açalım:

42 ‹‹Biz karşı çıkıp başkaldırdık, 2 Sen bağışlamadın.

43 Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, 2 Acımadan öldürdün.

44 Dualar sana erişmesin diye 2 Bulutları örtündün.

45 Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.

46 Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.

47 Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.››

48 Kırılan halkım yüzünden 2 Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.

49 Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,

50 RAB göklerden bakıp görünceye dek.

51 Kentimdeki kızların halini gördükçe 2 Yüreğim sızlıyor.

52 Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.

53 Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, 2 Üzerime taş attılar.

54 Sular başımdan aştı, ‹‹Tükendim›› dedim.

55 Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;

56 Sesimi, ‹‹Ahıma, çağrıma kulağını kapama!›› dediğimi duydun.

57 Seni çağırınca yaklaşıp, ‹‹Korkma!›› dedin.

58 Davamı sen savundun, ya Rab, 2 Canımı kurtardın.

59 Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, 2 Davamı sen gör.

60 Benden nasıl öç aldıklarını, 2 Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.

61 Aşağılamalarını, ya RAB, 2 Çevirdikleri bütün dolapları, 2 Bana saldıranların dediklerini, 2 Gün boyu söylendiklerini duydun.

63 Oturup kalkışlarına bak, 2 Alay konusu oldum türkülerine.

64 Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.

65 İnat etmelerini sağla, 2 Lanetin üzerlerinden eksilmesin.

66 Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.

1 YO soy el hombre que ha visto aflicción en la vara de su enojo.

2 Guióme y llevóme en tinieblas, mas no en luz.

3 Ciertamente contra mí volvió y revolvió su mano todo el día.

4 Hizo envejecer mi carne y mi piel; quebrantó mis huesos.

5 Edificó contra mí, y cercóme de tósigo y de trabajo.

6 Asentóme en oscuridades, como los ya muertos de mucho tiempo.

7 Cercóme por todos lados, y no puedo salir; agravó mis grillos.

8 Aun cuando clamé y dí voces, cerro los oídos a mi oración.

9 Cercó mis caminos con piedra tajada, torció mis senderos.

10 Como oso que acecha fué para mí, como león en escondrijos.

11 Torció mis caminos, y depedazóme; tornóme asolado.

12 Su arco entesó, y púsome como blanco a la saeta.

13 Hizo entrar en mis riñones las saetas de su aljaba.

14 Fuí escarnio á todo mi pueblo, canción de ellos todos los días.

15 Hartóme de amarguras, embriagóme de ajenjos.

16 Quebróme los dientes con cascajo, cubrióme de ceniza.

17 Y mi alma se alejó de la paz, olvidéme del bien.

18 Y dije: Pereció mi fortaleza, y mi esperanza de Jehová.

19 Acuérdate de mi aflicción y de mi abatimiento, del ajenjo y de la hiel.

20 Tendrálo aún en memoria mi alma, porque en mí está humillada.

21 Esto reduciré á mi corazón, por lo cual esperaré.

22 Es por la misericordia de Jehová que no somos consumidos, porque nunca decayeron sus misericordias.

23 Nuevas son cada mañana; grande es tu fidelidad.

24 Mi parte es Jehová, dijo mi alma; por tanto en él esperaré.

25 Bueno es Jehová á los que en él esperan, al alma que le buscare.

26 Bueno es esperar callando en la salud de Jehová.

27 Bueno es al hombre, si llevare el yugo desde su mocedad.

28 Sentaráse solo, y callará, porque lo llevó sobre sí.

29 Pondrá su boca en el polvo, por si quizá hay esperanza.

30 Dará la mejilla al que le hiriere; hartaráse de afrenta.

31 Porque el Señor no desechará para siempre:

32 Antes si afligiere, también se compadecerá según la multitud de sus misericordias.

33 Porque no aflige ni congoja de su corazón á los hijos de los hombres.

34 Desmenuzar bajo de sus pies todos los encarcelados de la tierra,

35 Hacer apartar el derecho del hombre ante la presencia del Altísimo,

36 Trastornar al hombre en su causa, el Señor no lo sabe.

37 ¿Quién será aquel que diga, que vino algo que el Señor no mandó?

38 ¿De la boca del Altísimo no saldrá malo y bueno?

39 ¿Por qué murmura el hombre viviente, el hombre en su pecado?

40 Escudriñemos nuestros caminos, y busquemos, y volvámonos a Jehová.

41 Levantemos nuestros corazones con las manos a Dios en los cielos.

42 Nosotros nos hemos rebelado, y fuimos desleales; tú no perdonaste.

43 Desplegaste la ira, y nos perseguiste; mataste, no perdonaste.

44 Te cubriste de nube, porque no pasase la oración nuestra.

45 Raedura y abominación nos tornaste en medio de los pueblos.

46 Todos nuestros enemigos abrieron sobre nosotros su boca.

47 Temor y lazo fué para nosotros, asolamiento y quebrantamiento.

48 Ríos de aguas echan mis ojos, por el quebrantamiento de la hija de mi pueblo.

49 Mis ojos destilan, y no cesan, porque no hay alivio,

50 Hasta que Jehová mire y vea desde los cielos.

51 Mis ojos contristaron mi alma, por todas las hijas de mi ciudad.

52 Mis enemigos me dieron caza como á ave, sin por qué.

53 Ataron mi vida en mazmorra, pusieron piedra sobre mí.

54 Aguas de avenida vinieron sobre mi cabeza; yo dije: Muerto soy.

55 Invoqué tu nombre, oh Jehová, desde la cárcel profunda.

56 Oiste mi voz; no escondas tu oído á mi clamor, para mi respiro

57 Acercástete el día que te invoqué: dijiste: No temas.

58 Abogaste, Señor, la causa de mi alma; redimiste mi vida.

59 Tú has visto, oh Jehová, mi agravio; defiende mi causa.

60 Tú has visto toda su venganza; todos sus pensamientos contra mí.

61 Tú has oído el oprobio de ellos, oh Jehová, todas sus maquinaciones contra mí;

62 Los dichos de los que contra mí se levantaron, y su designio contra mí todo el día.

63 Su sentarse, y su levantarse mira: yo soy su canción.

64 Dales el pago, oh Jehová, según la obra de sus manos.

65 Dales ansia de corazón, tu maldición á ellos.

66 Persíguelos en tu furor, y quebrántalos de debajo de los cielos, oh Jehová.