1 Bilge kişi terbiye edilmeyi sever, 2 Alaycı kişi azarlansa da aldırmaz.

2 İyi insan ağzından çıkan sözler için ödüllendirilir, 2 Ama hainlerin soluduğu zorbalıktır.

3 Dilini tutan canını korur, 2 Ama boşboğazın sonu yıkımdır.

4 Tembel canının çektiğini elde edemez, 2 Çalışkanın istekleriyse tümüyle yerine gelir.

5 Doğru kişi yalandan nefret eder, 2 Kötünün sözleriyse iğrençtir, yüzkarasıdır.

6 Doğruluk dürüst yaşayanı korur, 2 Kötülük günahkârı yıkar.

7 Kimi hiçbir şeyi yokken kendini zengin gösterir, 2 Kimi serveti çokken kendini yoksul gösterir.

8 Kişinin serveti gün gelir canına fidye olur, 2 Oysa yoksul kişi tehdide aldırmaz.

9 Doğruların ışığı parlak yanar, 2 Kötülerin çırası söner.

10 Kibirden ancak kavga çıkar, 2 Öğüt dinleyense bilgedir.

11 Havadan kazanılan para yok olur, 2 Azar azar biriktirenin serveti çok olur.

12 Ertelenen umut hayal kırıklığına uğratır, 2 Yerine gelen dilekse yaşam verir.

13 Uyarılara kulak asmayan bedelini öder, 2 Buyruklara saygılı olansa ödülünü alır.

14 Bilgelerin öğrettikleri yaşam kaynağıdır, 2 İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.

15 Sağduyulu davranış saygınlık kazandırır, 2 Hainlerin yoluysa yıkıma götürür. Masoretik metin ‹‹Sürer›› ya da ‹‹Çetindir››.

16 İhtiyatlı kişi işini bilerek yapar, 2 Akılsız kişiyse ahmaklığını sergiler.

17 Kötü ulak belaya düşer, 2 Güvenilir elçiyse şifa getirir.

18 Terbiye edilmeye yanaşmayanı 2 Yokluk ve utanç bekliyor, 2 Ama azara kulak veren onurlandırılır.

19 Yerine getirilen dilek mutluluk verir. 2 Akılsız kötülükten uzak kalamaz.

20 Bilgelerle oturup kalkan bilge olur, 2 Akılsızlarla dost olansa zarar görür.

21 Günahkârın peşini felaket bırakmaz, 2 Doğruların ödülüyse gönençtir.

22 İyi kişi torunlarına miras bırakır, 2 Günahkârın servetiyse doğru kişiye kalır.

23 Yoksulun tarlası bol ürün verebilir, 2 Ama haksızlık bunu alıp götürür.

24 Oğlundan değneği esirgeyen, onu sevmiyor demektir. 2 Seven baba özenle terbiye eder.

25 Doğru kişinin yeterince yiyeceği vardır, 2 Kötünün karnıysa aç kalır.

1 EL hijo sabio toma el consejo del padre: Mas el burlador no escucha las reprensiones.

2 Del fruto de su boca el hombre comerá bien: Mas el alma de los prevaricadores hallará mal.

3 El que guarda su boca guarda su alma: Mas el que mucho abre sus labios tendrá calamidad.

4 Desea, y nada alcanza el alma del perezoso: Mas el alma de los diligentes será engordada.

5 El justo aborrece la palabra de mentira: Mas el impío se hace odioso é infame.

6 La justicia guarda al de perfecto camino: Mas la impiedad trastornará al pecador.

7 Hay quienes se hacen ricos, y no tienen nada: Y hay quienes se hacen pobres, y tienen muchas riquezas.

8 La redención de la vida del hombre son sus riquezas: Pero el pobre no oye censuras.

9 La luz de los justos se alegrará: Mas apagaráse la lámpara de los impíos.

10 Ciertamente la soberbia parirá contienda: Mas con los avisados es la sabiduría.

11 Disminuiránse las riquezas de vanidad: Empero multiplicará el que allega con su mano.

12 La esperanza que se prolonga, es tormento del corazón: Mas árbol de vida es el deseo cumplido.

13 El que menosprecia la palabra, perecerá por ello: Mas el que teme el mandamiento, será recompensado.

14 la ley del sabio es manantial de vida, Para apartarse de los lazos de la muerte.

15 El buen entendimiento conciliará gracia: Mas el camino de los prevaricadores es duro.

16 Todo hombre cuerdo obra con sabiduría: Mas el necio manifestará necedad.

17 El mal mensajero caerá en mal: Mas el mensajero fiel es medicina.

18 Pobreza y vergüenza tendrá el que menosprecia el consejo: Mas el que guarda la corrección, será honrado.

19 El deseo cumplido deleita el alma: Pero apartarse del mal es abominación á los necios.

20 El que anda con los sabios, sabio será; Mas el que se allega á los necios, será quebrantado.

21 Mal perseguirá á los pecadores: Mas á los justos les será bien retribuído.

22 El bueno dejará herederos á los hijos de los hijos; Y el haber del pecador, para el justo está guardado.

23 En el barbecho de los pobres hay mucho pan: Mas piérdese por falta de juicio.

24 El que detiene el castigo, á su hijo aborrece: Mas el que lo ama, madruga á castigarlo.

25 El justo come hasta saciar su alma: Mas el vientre de los impíos tendrá necesidad.