1 Ölü sinekler attarın ıtırını kokutur. 2 Biraz aptallık da bilgeliği ve saygınlığı bastırır.
2 Bilgenin yüreği hep doğruya eğilimlidir, 2 Akılsızın ise, hep yanlışa.
3 Yolda yürürken bile akılsızın aklı kıttır, 2 Akılsız olduğunu herkese gösterir.
4 Yöneticinin öfkesi sana karşı alevlenirse, 2 Yerinden ayrılma; 2 Çünkü serinkanlılık büyük yanlışları bastırır.
5 Güneşin altında gördüğüm bir haksızlık var, 2 Yöneticiden kaynaklanan bir yanlışı andırıyor:
6 Zenginler düşük makamlarda otururken, 2 Aptallar yüksek makamlara atanıyor.
7 Köleleri at sırtında, 2 Önderleri yerde köleler gibi yürürken gördüm.
8 Çukur kazan içine kendi düşer, 2 Duvarda gedik açanı yılan sokar.
9 Taş çıkaran taştan incinir, 2 Odun yaran tehlikeye girer.
10 Balta körse, ağzı bilenmemişse, 2 Daha çok güç gerektirir; 2 Ama bilgelik başarı doğurur.
11 Yılan büyü yapılmadan önce sokarsa, 2 Büyücünün yararı olmaz.
12 Bilgenin ağzından çıkan sözler benimsenir, 2 Oysa akılsız kendi ağzıyla yıkımına yol açar.
13 Sözünün başı aptallık, 2 Sonu zırdeliliktir.
14 Akılsız konuştukça konuşur. Kimse ne olacağını bilmez. 2 Kim ona kendisinden sonra ne olacağını bildirebilir?
15 Akılsızın emeği kendini öylesine yıpratır ki, 2 Kente bile nasıl gideceğini bilemez.
16 Kralın bir çocuksafç, 2 Önderlerin sabah şölen veriyorsa, vay sana, ey ülke!
17 Kralın soyluysa, 2 Önderlerin sarhoşluk için değil 2 Güçlenmek için vaktinde yemek yiyorsa, ne mutlu sana, ey ülke!
18 Tembellikten dam çöker, 2 Miskinlikten çatı akar.
19 Şölen eğlenmek için yapılır, 2 Şarap yaşama sevinç katar, 2 Paraysa her ihtiyacı karşılar.
20 İçinden bile krala sövme, 2 Yatak odanda zengine lanet etme, 2 Çünkü gökte uçan kuşlar haber taşır, 2 Kanatlı varlıklar söylediğini aktarır.
1 Uma mosca morta infeta e corrompe o azeite perfumado; um pouco de loucura é suficiente para corromper a sabedoria.
2 O coração do sábio está à sua direita: o coração do insensato à sua esquerda.
3 No meio da estrada, quando caminha o tolo, falta-lhe o bom senso, e todos dizem: É um louco.
4 Se a ira do príncipe se inflama contra ti, não abandones teu lugar, porque a calma previne grandes erros.
5 Vi debaixo do sol um mal: uma falha da parte do soberano:
6 o insensato ocupa os mais altos cargos, enquanto que os homens de valor estão colocados em empregos inferiores.
7 Vi escravos montarem a cavalo, e príncipes andarem a pé como escravos.
8 Quem cava uma fossa, pode nela cair, e que derruba um muro pode ser picado por uma serpente.
9 Quem lavra a pedra pode machucar-se; quem fende achas de lenha arrisca a ferir-se.
10 Se o ferro está embotado, e não for afiado o gume, é preciso redobrar de esforços; mas afiá-lo é uma vantagem que a sabedoria proporciona.
11 Se a serpente morde por erro de encantamento, não vale a pena ser encantador.
12 As palavras de um sábio alcançam-lhe o favor, mas os lábios dos insensatos causam a sua perda.
13 O começo de suas palavras é uma estultícia, e o fim de seu discurso é uma perigosa insânia.
14 E o insensato multiplica as palavras. O homem não conhece o futuro. Quem lhe poderia dizer o que há de acontecer em seguida?
15 O trabalho do insensato o fatiga: ele que nem sequer sabe ir à cidade.
16 Ai de ti, país, cujo rei é um menino e cujos príncipes comem desde a manhã.
17 Feliz de ti, país, cujo rei é de família nobre, e cujos príncipes comem à hora conveniente, não por devassidão, mas para sua própria refeição.
18 Por causa do desleixo ir-se-á abaixando o madeiramento, e quando as mãos são inativas, choverá dentro da casa.
19 Faz-se festa para se divertir; o vinho alegra a vida, e o dinheiro serve para tudo.
20 Não digas mal do rei, nem mesmo em pensamento; mesmo dentro de teu quarto, não digas mal do poderoso. Porque um passarinho do céu poderia levar tua palavra e as aves repetirem tuas frases.