1 Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.
2 Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.
3 Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.
4 Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.
5 Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.
6 En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.
7 Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.
8 Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.
9 Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.
10 Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.
11 Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.
12 Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.
13 En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.
14 Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.
15 Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.
16 Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.
17 Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.
18 Kaj mi diris:Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.
19 La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.
20 Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.
21 Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:
22 Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,
23 Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.
24 Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.
25 La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.
26 Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.
27 Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;
28 Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;
29 Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;
30 Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.
31 Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;
32 Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;
33 Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.
34 Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,
35 Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,
36 Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero-Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?
37 Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?
38 Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?
39 Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.
40 Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;
41 Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.
42 Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.
43 Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.
44 Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.
45 Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.
46 Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.
47 Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.
48 Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.
49 Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,
50 Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.
51 Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.
52 Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;
53 Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.
54 Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris:Mi tute pereis.
55 Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;
56 Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.
57 Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris:Ne timu.
58 Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.
59 Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.
60 Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.
61 Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,
62 La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.
63 Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.
64 Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.
65 Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.
66 Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.
1 Я человек, испытавший горе от жезла гнева Его.
2 Он повел меня и ввел во тьму, а не во свет.
3 Так, Он обратился на меня и весь день обращает руку Свою;
4 измождил плоть мою и кожу мою, сокрушил кости мои;
5 огородил меня и обложил горечью и тяготою;
6 посадил меня в темное место, как давно умерших;
7 окружил меня стеною, чтобы я не вышел, отяготил оковы мои,
8 и когда я взывал и вопиял, задерживал молитву мою;
9 каменьями преградил дороги мои, извратил стези мои.
10 Он стал для меня как бы медведь в засаде, [как бы] лев в скрытном месте;
11 извратил пути мои и растерзал меня, привел меня в ничто;
12 натянул лук Свой и поставил меня как бы целью для стрел;
13 послал в почки мои стрелы из колчана Своего.
14 Я стал посмешищем для всего народа моего, вседневною песнью их.
15 Он пресытил меня горечью, напоил меня полынью.
16 Сокрушил камнями зубы мои, покрыл меня пеплом.
17 И удалился мир от души моей; я забыл о благоденствии,
18 и сказал я: погибла сила моя и надежда моя на Господа.
19 Помысли о моем страдании и бедствии моем, о полыни и желчи.
20 Твердо помнит это душа моя и падает во мне.
21 Вот что я отвечаю сердцу моему и потому уповаю:
22 по милости Господа мы не исчезли, ибо милосердие Его не истощилось.
23 Оно обновляется каждое утро; велика верность Твоя!
24 Господь часть моя, говорит душа моя, итак буду надеяться на Него.
25 Благ Господь к надеющимся на Него, к душе, ищущей Его.
26 Благо тому, кто терпеливо ожидает спасения от Господа.
27 Благо человеку, когда он несет иго в юности своей;
28 сидит уединенно и молчит, ибо Он наложил его на него;
29 полагает уста свои в прах, [помышляя]: "может быть, еще есть надежда";
30 подставляет ланиту свою биющему его, пресыщается поношением,
31 ибо не навек оставляет Господь.
32 Но послал горе, и помилует по великой благости Своей.
33 Ибо Он не по изволению сердца Своего наказывает и огорчает сынов человеческих.
34 Но, когда попирают ногами своими всех узников земли,
35 когда неправедно судят человека пред лицем Всевышнего,
36 когда притесняют человека в деле его: разве не видит Господь?
37 Кто это говорит: "и то бывает, чему Господь не повелел быть"?
38 Не от уст ли Всевышнего происходит бедствие и благополучие?
39 Зачем сетует человек живущий? всякий сетуй на грехи свои.
40 Испытаем и исследуем пути свои, и обратимся к Господу.
41 Вознесем сердце наше и руки к Богу, [сущему] на небесах:
42 мы отпали и упорствовали; Ты не пощадил.
43 Ты покрыл Себя гневом и преследовал нас, умерщвлял, не щадил;
44 Ты закрыл Себя облаком, чтобы не доходила молитва наша;
45 сором и мерзостью Ты сделал нас среди народов.
46 Разинули на нас пасть свою все враги наши.
47 Ужас и яма, опустошение и разорение – доля наша.
48 Потоки вод изливает око мое о гибели дщери народа моего.
49 Око мое изливается и не перестает, ибо нет облегчения,
50 доколе не призрит и не увидит Господь с небес.
51 Око мое опечаливает душу мою ради всех дщерей моего города.
52 Всячески усиливались уловить меня, как птичку, враги мои, без всякой причины;
53 повергли жизнь мою в яму и закидали меня камнями.
54 Воды поднялись до головы моей; я сказал: "погиб я".
55 Я призывал имя Твое, Господи, из ямы глубокой.
56 Ты слышал голос мой; не закрой уха Твоего от воздыхания моего, от вопля моего.
57 Ты приближался, когда я взывал к Тебе, и говорил: "не бойся".
58 Ты защищал, Господи, дело души моей; искуплял жизнь мою.
59 Ты видишь, Господи, обиду мою; рассуди дело мое.
60 Ты видишь всю мстительность их, все замыслы их против меня.
61 Ты слышишь, Господи, ругательство их, все замыслы их против меня,
62 речи восстающих на меня и их ухищрения против меня всякий день.
63 Воззри, сидят ли они, встают ли, я для них – песнь.
64 Воздай им, Господи, по делам рук их;
65 пошли им помрачение сердца и проклятие Твое на них;
66 преследуй их, Господи, гневом, и истреби их из поднебесной.