1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
1 Вспомни, Господи, что над нами совершилось; призри и посмотри на поругание наше.
2 Наследие наше перешло к чужим, домы наши – к иноплеменным;
3 мы сделались сиротами, без отца; матери наши – как вдовы.
4 Воду свою пьем за серебро, дрова наши достаются нам за деньги.
5 Нас погоняют в шею, мы работаем, [и] не имеем отдыха.
6 Протягиваем руку к Египтянам, к Ассириянам, чтобы насытиться хлебом.
7 Отцы наши грешили: их уже нет, а мы несем наказание за беззакония их.
8 Рабы господствуют над нами, и некому избавить от руки их.
9 С опасностью жизни от меча, в пустыне достаем хлеб себе.
10 Кожа наша почернела, как печь, от жгучего голода.
11 Жен бесчестят на Сионе, девиц – в городах Иудейских.
12 Князья повешены руками их, лица старцев не уважены.
13 Юношей берут к жерновам, и отроки падают под ношами дров.
14 Старцы уже не сидят у ворот; юноши не поют.
15 Прекратилась радость сердца нашего; хороводы наши обратились в сетование.
16 Упал венец с головы нашей; горе нам, что мы согрешили!
17 От сего–то изнывает сердце наше; от сего померкли глаза наши.
18 От того, что опустела гора Сион, лисицы ходят по ней.
19 Ты, Господи, пребываешь во веки; престол Твой – в род и род.
20 Для чего совсем забываешь нас, оставляешь нас на долгое время?
21 Обрати нас к Тебе, Господи, и мы обратимся; обнови дни наши, как древле.
22 Неужели Ты совсем отверг нас, прогневался на нас безмерно?