1 Al la homo apartenas la projektoj de la koro; Sed de la Eternulo venas la vortoj de la lango.
2 Ĉiuj vojoj de la homo estas puraj en liaj okuloj; Sed la Eternulo esploras la spiritojn.
3 Transdonu al la Eternulo viajn farojn; Tiam viaj entreprenoj staros forte.
4 Ĉiu faro de la Eternulo havas sian celon; Eĉ malvirtulo estas farita por tago de malbono.
5 Ĉiu malhumilulo estas abomenaĵo por la Eternulo; Kaj li certe ne restos ne punita.
6 Per bono kaj vero pardoniĝas peko; Kaj per timo antaŭ la Eternulo oni evitas malbonon.
7 Kiam al la Eternulo plaĉas la vojoj de homo, Li eĉ liajn malamikojn pacigas kun li.
8 Pli bona estas malmulto, sed kun justeco, Ol granda profito, sed maljusta.
9 La koro de homo pripensas sian vojon; Sed la Eternulo direktas lian iradon.
10 Sorĉo estas sur la lipoj de reĝo; Lia buŝo ne peku ĉe la juĝo.
11 Ĝusta pesilo kaj ĝustaj pesiltasoj estas de la Eternulo; Ĉiuj pezilŝtonoj en la sako estas Lia faro.
12 Abomenaĵo por reĝoj estas fari maljustaĵon; Ĉar per justeco staras fortike la trono.
13 Al la reĝoj plaĉas lipoj veramaj; Kaj ili amas tiun, kiu parolas la veron.
14 Kolero de reĝo estas kuriero de morto; Sed homo saĝa igas ĝin pardoni.
15 Luma vizaĝo de reĝo estas vivo; Kaj lia favoro estas kiel nubo kun printempa pluvo.
16 Akiro de saĝeco estas multe pli bona ol oro; Kaj akiro de prudento estas preferinda ol arĝento.
17 La vojo de virtuloj evitas malbonon; Kiu gardas sian vojon, tiu konservas sian animon.
18 Antaŭ la pereo iras fiereco; Kaj antaŭ la falo iras malhumileco.
19 Pli bone estas esti humila kun malriĉuloj, Ol dividi akiron kun fieruloj.
20 Kiu prudente kondukas aferon, tiu trovos bonon; Kaj kiu fidas la Eternulon, tiu estas feliĉa.
21 Kiu havas prudentan koron, tiu estas nomata saĝulo; Kaj agrablaj paroloj plivalorigas la instruon.
22 Saĝo estas fonto de vivo por sia posedanto; Sed la instruo de malsaĝuloj estas malsaĝeco.
23 La koro de saĝulo prudentigas lian buŝon, Kaj en lia buŝo plivaloriĝas la instruo.
24 Agrabla parolo estas freŝa mielo, Dolĉa por la animo kaj saniga por la ostoj.
25 Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.
26 Kiu laboras, tiu laboras por si mem; Ĉar lin devigas lia buŝo.
27 Malbona homo kaŭzas malbonon; Kaj sur liaj lipoj estas kvazaŭ brulanta fajro.
28 Malica homo disvastigas malpacon; Kaj kalumnianto disigas amikojn.
29 Rabemulo forlogas sian proksimulon Kaj kondukas lin sur vojo malbona.
30 Kiu faras signojn per la okuloj, tiu intencas malicon; Kiu faras signojn per la lipoj, tiu plenumas malbonon.
31 Krono de gloro estas la grizeco; Sur la vojo de justeco ĝi estas trovata.
32 Pacienculo estas pli bona ol fortulo; Kaj kiu regas sian spiriton, tiu estas pli bona ol militakiranto de urbo.
33 Sur la baskon oni ĵetas loton; Sed ĝia tuta decido estas de la Eternulo.
1 Человеку [принадлежат] предположения сердца, но от Господа ответ языка.
2 Все пути человека чисты в его глазах, но Господь взвешивает души.
3 Предай Господу дела твои, и предприятия твои совершатся.
4 Все сделал Господь ради Себя; и даже нечестивого [блюдет] на день бедствия.
5 Мерзость пред Господом всякий надменный сердцем; можно поручиться, что он не останется ненаказанным.
6 Милосердием и правдою очищается грех, и страх Господень отводит от зла.
7 Когда Господу угодны пути человека, Он и врагов его примиряет с ним.
8 Лучше немногое с правдою, нежели множество прибытков с неправдою.
9 Сердце человека обдумывает свой путь, но Господь управляет шествием его.
10 В устах царя – слово вдохновенное; уста его не должны погрешать на суде.
11 Верные весы и весовые чаши – от Господа; от Него же все гири в суме.
12 Мерзость для царей – дело беззаконное, потому что правдою утверждается престол.
13 Приятны царю уста правдивые, и говорящего истину он любит.
14 Царский гнев – вестник смерти; но мудрый человек умилостивит его.
15 В светлом взоре царя – жизнь, и благоволение его – как облако с поздним дождем.
16 Приобретение мудрости гораздо лучше золота, и приобретение разума предпочтительнее отборного серебра.
17 Путь праведных – уклонение от зла: тот бережет душу свою, кто хранит путь свой.
18 Погибели предшествует гордость, и падению – надменность.
19 Лучше смиряться духом с кроткими, нежели разделять добычу с гордыми.
20 Кто ведет дело разумно, тот найдет благо, и кто надеется на Господа, тот блажен.
21 Мудрый сердцем прозовется благоразумным, и сладкая речь прибавит к учению.
22 Разум для имеющих его – источник жизни, а ученость глупых – глупость.
23 Сердце мудрого делает язык его мудрым и умножает знание в устах его.
24 Приятная речь – сотовый мед, сладка для души и целебна для костей.
25 Есть пути, которые кажутся человеку прямыми, но конец их путь к смерти.
26 Трудящийся трудится для себя, потому что понуждает его [к] [тому] рот его.
27 Человек лукавый замышляет зло, и на устах его как бы огонь палящий.
28 Человек коварный сеет раздор, и наушник разлучает друзей.
29 Человек неблагонамеренный развращает ближнего своего и ведет его на путь недобрый;
30 прищуривает глаза свои, чтобы придумать коварство; закусывая себе губы, совершает злодейство.
31 Венец славы – седина, которая находится на пути правды.
32 Долготерпеливый лучше храброго, и владеющий собою [лучше] завоевателя города.
33 В полу бросается жребий, но все решение его – от Господа.