1 En tiu tempo Ĥizkija morte malsaniĝis; kaj venis al li la profeto Jesaja, filo de Amoc, kaj diris al li:Tiele diras la Eternulo:Faru testamenton pri via domo, ĉar vi mortos kaj ne vivos.

2 Tiam Ĥizkija turnis sian vizaĝon al la muro, kaj ekpreĝis al la Eternulo,

3 kaj diris:Mi petas, ho Eternulo, rememoru, ke mi iradis antaŭ Vi kun vero kaj koro fidela, kaj mi faradis tion, kio plaĉas al Vi. Kaj Ĥizkija laŭte ekploris.

4 Tiam aperis la vorto de la Eternulo al Jesaja jene:

5 Iru, kaj diru al Ĥizkija:Tiele diras la Eternulo, Dio de via patro David:Mi aŭdis vian preĝon, Mi vidis viajn larmojn; jen Mi aldonos al via vivo dek kvin jarojn.

6 Kaj kontraŭ la mano de la reĝo de Asirio Mi savos vin kaj ĉi tiun urbon, kaj Mi defendos ĉi tiun urbon.

7 Kaj jen estas por vi la pruvosigno de la Eternulo, ke la Eternulo plenumos tion, kion Li diris:

8 jen la hormontran ombron, kiu malsupriĝis sur la suna hormontrilo de Aĥaz, Mi retiros malantaŭen je dek gradoj. Kaj la suno retiriĝis je dek gradoj laŭ la gradaro, laŭ kiu ĝi malsupriĝis.

9 Jen estas la skribo de Ĥizkija, reĝo de Judujo, kiam li malsaniĝis kaj eliris viva el sia malsano:

10 Mi pensis, ke en la mezo de mia vivo mi malsupreniros en la pordegon de Ŝeol, Ke mi estos senigita je la resto de miaj jaroj;

11 Mi pensis, ke mi ne plu vidos Dion, la Eternulon, sur la tero de la vivantoj, Ke mi ne plu rigardos homon inter la loĝantoj de la vantejo;

12 Ke mia estado demoviĝas, kaj forportiĝas de mi kiel tendo de paŝtisto; Ke mi finteksis mian vivon kiel teksisto, kaj Li detranĉos min de la teksbazo; Ke antaŭ ol la tago cedos al la nokto, Vi faros al mi finon.

13 Mi atendis ĝis mateno, ke simile al leono Li frakasos ĉiujn miajn ostojn, Ke antaŭ ol la tago cedos al la nokto, Vi faros al mi finon.

14 Kiel hirundo plendanta mi plorpepis, mi ĝemis kiel kolombo; Miaj okuloj estis direktitaj malsupren: Ho Eternulo, mi suferas, protektu min!

15 Kion mi diru? Li promesis ja al mi, kaj Li faris. Nun mi pasigos ĉiujn miajn jarojn, memorante la premitecon de mia animo.

16 Ho Sinjoro, per tio vivas la homoj, Kaj en ĉio ĉi tio estas la vivo de mia spirito: Vi resanigis min, kaj konservis al mi la vivon.

17 Jen en bonon aliformiĝis mia sufero; Vi ame eltiris mian animon el pereo, Ĉar Vi ĵetis malantaŭ Vin ĉiujn miajn pekojn.

18 Ĉar ne Ŝeol Vin gloros, ne la morto Vin laŭdos; La irantaj en la terinternon ne esperos Vian verecon.

19 La vivanto, nur la vivanto Vin gloros, kiel mi hodiaŭ; Patro al la filoj konigos Vian verecon.

20 La Eternulo min helpas; Kaj miajn kantojn ni kantados Dum nia tuta vivo en la domo de la Eternulo.

21 Kaj Jesaja diris:Oni alportu dispremitan figon kaj metu sur la ŝvelaĵon, kaj li estos sanigita.

22 Kaj Ĥizkija diris:Kia estas la signo, ke mi iros en la domon de la Eternulo?

1 In those days hath Hezekiah been sick unto death, and come in unto him doth Isaiah son of Amoz, the prophet, and saith unto him, `Thus said Jehovah: Give a charge to thy house, for thou [art] dying, and dost not live.`

2 And Hezekiah turneth round his face unto the wall, and prayeth unto Jehovah,

3 and saith, `I pray thee, O Jehovah, remember, I pray Thee, how I have walked habitually before Thee in truth, and with a perfect heart, and that which [is] good in thine eyes I have done;` and Hezekiah weepeth -- a great weeping.

4 And a word of Jehovah is unto Isaiah, saying,

5 Go, and thou hast said to Hezekiah, Thus said Jehovah, God of David thy father, `I have heard thy prayer, I have seen thy tear, lo, I am adding to thy days fifteen years,

6 and out of the hand of the king of Asshur I deliver thee and this city, and have covered over this city.

7 And this [is] to thee the sign from Jehovah, that Jehovah doth this thing that He hath spoken.

8 Lo, I am bringing back the shadow of the degrees that it hath gone down on the degrees of Ahaz, by the sun, backward ten degrees:` and the sun turneth back ten degrees in the degrees that it had gone down.

9 A writing of Hezekiah king of Judah concerning his being sick, when he reviveth from his sickness:

10 `I -- I said in the cutting off of my days, I go in to the gates of Sheol, I have numbered the remnant of mine years.

11 I said, I do not see Jah -- Jah! In the land of the living, I do not behold man any more, With the inhabitants of the world.

12 My sojourning hath departed, And been removed from me as a shepherd`s tent, I have drawn together, as a weaver, my life, By weakness it cutteth me off, From day unto night Thou dost end me.

13 I have set [Him] till morning as a lion, So doth He break all my bones, From day unto night Thou dost end me.

14 As a crane -- a swallow -- so I chatter, I mourn as a dove, Drawn up have been mine eyes on high, O Jehovah, oppression [is] on me, be my surety.

15 -- What do I say? seeing He said to me, And He Himself hath wrought, I go softly all my years for the bitterness of my soul.

16 Lord, by these do [men] live, And by all in them [is] the life of my spirit, And Thou savest me, make me also to live,

17 Lo, to peace He changed for me bitterness, And Thou hast delighted in my soul without corruption, For Thou hast cast behind Thy back all my sins.

18 For Sheol doth not confess Thee, Death doth not praise Thee, Those going down to the pit hope not for Thy truth.

19 The living, the living, he doth confess Thee.

20 Like myself to-day -- a father to sons Doth make known of Thy faithfulness, O Jehovah -- to save me: And my songs we sing all days of our lives In the house of Jehovah.`

21 And Isaiah saith, `Let them take a bunch of figs, and plaster over the ulcer, and he liveth.`

22 And Hezekiah saith, `What [is] the sign that I go up to the house of Jehovah!`