Lucas 22 - Bíblia Online

Jam alproksimiĝis la festo de macoj, kiu estas nomata la Pasko. 
Kaj la ĉefpastroj kaj la skribistoj serĉis, kiamaniere ili povu mortigi lin, ĉar ili timis la popolon. 
Kaj Satano eniris en Judason, nomatan Iskariota, kiu estis el la nombro de la dek du. 
Kaj li foriris kaj interparolis kun la ĉefpastroj kaj kapitanoj, kiamaniere transdoni lin al ili. 
Kaj ili ĝojis, kaj konsentis doni al li monon. 
Kaj li promesis, kaj serĉis okazon transdoni lin al ili, for de la homamaso. 
Kaj venis la tago de macoj, kiam oni devis buĉi la Paskon. 
Kaj li sendis Petron kaj Johanon, dirante:Iru kaj pretigu por ni la Paskon, por ke ni ĝin manĝu. 
Kaj ili diris al li:Kie vi volas, ke ni pretigu? 
Kaj li diris al ili:Jen kiam vi estos enirintaj en la urbon, vin renkontos viro, portanta kruĉon da akvo; lin sekvu en la domon, en kiun li eniros. 
Kaj vi diros al la domomastro:La Majstro diras:Kie estas la gastoĉambro, en kiu mi manĝos la Paskon kun miaj disĉiploj? 
Kaj li montros al vi grandan supran ĉambron aranĝitan; tie pretigu. 
Kaj ili iris kaj trovis tiel, kiel li diris al ili; kaj ili pretigis la Paskon. 
Kaj kiam alvenis la horo, li sidiĝis, kaj la apostoloj kun li. 
Kaj li diris al ili:Kun deziro mi deziris manĝi ĉi tiun Paskon kun vi, antaŭ ol mi suferos; 
ĉar mi diras al vi:Mi ne manĝos ĝin, antaŭ ol ĝi plenumiĝos en la regno de Dio. 
Kaj ricevinte kalikon, kaj doninte dankon, li diris:Ĉi tion prenu kaj dividu inter vi; 
ĉar mi diras al vi:De nun mi ne trinkos el la frukto de la vinberarbo, ĝis venos la regno de Dio. 
Kaj li prenis panon, kaj doninte dankon, li ĝin dispecigis kaj donis al ili, dirante:Ĉi tio estas mia korpo, kiu estas donita por vi; ĉi tion faru por memorigo pri mi. 
Sammaniere ankaŭ la kalikon post la vespermanĝo, dirante:Ĉi tiu kaliko estas la nova interligo en mia sango, kiu estas elverŝata por vi. 
Sed jen la mano de tiu, kiu min perfidas, estas apud mi sur la tablo. 
Ĉar la Filo de homo ja iros, laŭ la antaŭdecido; sed ve al tiu viro, de kiu li estos perfidata! 
Kaj ili komencis diskuti inter si:kiu el ili faros tion. 
Kaj fariĝis ankaŭ inter ili disputo:kiun el ili oni opinias la plej granda. 
Kaj li diris al ili:La reĝoj de la nacianoj faras sin sinjoroj super ili; kaj tiujn, kiuj potencas inter ili, oni nomas Bonfarantoj. 
Sed vi ne estu tiaj; sed kiu estas la pli granda el vi, tiu fariĝu kiel la pli juna; kaj tiu, kiu estas ĉefa, kiel la servanto. 
Ĉar kiu estas la pli granda, la sidanto ĉe manĝo, aŭ la servanto? ĉu ne la sidanto ĉe manĝo? sed mi estas meze de vi kiel la servanto. 
Sed vi estas tiuj, kiuj restadis apud mi en miaj tentoj; 
kaj mi difinas por vi regnon, kiel mia Patro difinis por mi; 
por ke vi manĝu kaj trinku ĉe mia tablo en mia regno, kaj sidu sur tronoj, juĝante la dek du tribojn de Izrael. 
Simon, Simon, jen Satano postulis vin ĉiujn, por kribri kiel tritikon; 
sed mi preĝis por vi, ke via fido ne ŝanceliĝu; kaj vi, kiam vi konvertiĝos, firmigu viajn fratojn. 
Kaj li diris al li:Sinjoro, vin mi estas preta akompani eĉ al malliberejo kaj al morto. 
Kaj li diris:Mi diras al vi, Petro, koko ne krios hodiaŭ, antaŭ ol vi trifoje malkonfesos, ke vi min konas. 
Kaj li diris al ili:Kiam mi vin elsendis sen monujo kaj sako kaj ŝuoj, ĉu io mankis al vi? 
Kaj ili diris:Nenio. Kaj li diris al ili:Sed nun kiu havas monujon, tiu prenu ĝin, kaj ankaŭ sakon; kaj kiu ne havas, tiu vendu sian mantelon kaj aĉetu glavon. 
Ĉar mi diras al vi, ke tio, kio estas skribita, devas plenumiĝi pri mi:Kaj li estis alkalkulita al krimuloj; ĉar tio, kio rilatas al mi, havas sian finon. 
Kaj ili diris:Sinjoro, jen estas du glavoj; kaj li diris al ili:Sufiĉas. 
Kaj elirinte, li iris laŭ sia kutimo al la monto Olivarba, kaj la disĉiploj lin sekvis. 
Kaj veninte al la loko, li diris al ili:Preĝu, ke vi ne eniru en tenton. 
Kaj li iris for de ili proksimume ŝtonĵeton, kaj li genuis, kaj preĝis, 
dirante:Patro, se Vi volas, formetu de mi ĉi tiun kalikon; tamen plenumiĝu ne mia volo, sed Via. 
Kaj aperis antaŭ li anĝelo el la ĉielo, fortigante lin. 
Kaj estante en agonio, li preĝis pli fervore, kaj lia ŝvito fariĝis kiel gutoj da sango, defalantaj sur la teron. 
Kaj leviĝinte post la preĝo, li venis al la disĉiploj kaj trovis ilin dormantaj de malĝojo, 
kaj diris al ili:Kial vi dormas? leviĝu kaj preĝu, ke vi ne eniru en tenton. 
Dum li ankoraŭ parolis, jen homamaso; kaj tiu, kiu estis nomata Judas, unu el la dek du, iris antaŭ ili, kaj alproksimiĝis al Jesuo, por kisi lin. 
Sed Jesuo diris al li:Judas, ĉu vi perfidas per kiso la Filon de homo? 
Kaj kiam tiuj, kiuj ĉirkaŭis lin, vidis, kio sekvos, ili diris:Sinjoro, ĉu ni frapu per glavo? 
Kaj unu el ili frapis la sklavon de la ĉefpastro, kaj detranĉis lian dekstran orelon. 
Sed Jesuo responde diris:Permesu tiom. Kaj li tuŝis lian orelon kaj sanigis lin. 
Kaj Jesuo diris al la ĉefpastroj kaj kapitanoj de la templo kaj pliaĝuloj, kiuj venis kontraŭ lin:Ĉu vi elvenis kun glavoj kaj bastonoj, kvazaŭ kontraŭ rabiston? 
Kiam mi estis ĉiutage inter vi en la templo, vi ne etendis kontraŭ min viajn manojn; sed ĉi tiu estas via horo, kaj la potenco de mallumo. 
Kaj ili kaptis lin, kaj forkondukinte, venigis lin en la domon de la ĉefpastro. Sed Petro sekvis malproksime. 
Kaj kiam oni ekbruligis fajron meze de la korto kaj sidis kune, Petro sidiĝis meze de ili. 
Kaj unu servantino, vidante lin sidantan en la fajrolumo, kaj fikse rigardinte lin, diris: 
Ĉi tiu ankaŭ estis kun li. Sed li malkonfesis, dirante:Virino, mi lin ne konas. 
Kaj post iom da tempo alia vidis lin, kaj diris:Vi ankaŭ estas el ili. Sed Petro diris:Viro, mi ne estas. 
Kaj post la daŭro de unu horo proksimume, alia asertis persiste, dirante:Vere, ĉi tiu ankaŭ estis kun li, ĉar li estas Galileano. 
Sed Petro diris:Viro, mi ne scias, kion vi diras. Kaj tuj, dum li ankoraŭ parolis, la koko kriis. 
Kaj la Sinjoro sin turnis, kaj alrigardis Petron. Kaj Petro ekmemoris la vorton de la Sinjoro, ke li diris al li:Antaŭ ol koko krios hodiaŭ, vi trifoje min malkonfesos. 
Kaj li eliris, kaj maldolĉe ploris. 
Kaj tiuj, kiuj gardis Jesuon, lin mokis kaj batis. 
Kaj ili ĉirkaŭkovris lin, kaj demandis lin, dirante:Profetu, kiu vin frapis? 
Kaj per multaj aliaj insultoj ili parolis kontraŭ li. 
Kaj tuj kiam tagiĝis la pliaĝularo de la popolo kunvenis, kaj ĉefpastroj kaj skribistoj, kaj ili forkondukis lin antaŭ sian sinedrion, kaj diris: 
Se vi estas la Kristo, diru al ni. Sed li diris al ili:Se mi diros al vi, vi ne kredos; 
kaj se mi demandos, vi ne respondos. 
Tamen, de nun la Filo de homo sidos dekstre de la Potenco de Dio. 
Kaj ili ĉiuj demandis:Ĉu vi do estas la Filo de Dio? Kaj li respondis:Vi diras, ke mi estas. 
Kaj ili diris:Pro kio ni bezonas pluan atestadon? ĉar ni mem aŭdis el lia propra buŝo. 

And the feast of the unleavened food was coming nigh, that is called Passover, 
and the chief priests and the scribes were seeking how they may take him up, for they were afraid of the people. 
And the Adversary entered into Judas, who is surnamed Iscariot, being of the number of the twelve, 
and he, having gone away, spake with the chief priests and the magistrates, how he might deliver him up to them, 
and they rejoiced, and covenanted to give him money, 
and he agreed, and was seeking a favourable season to deliver him up to them without tumult. 
And the day of the unleavened food came, in which it was behoving the passover to be sacrificed, 
and he sent Peter and John, saying, `Having gone on, prepare to us the passover, that we may eat;` 
and they said to him, `Where wilt thou that we might prepare?` 
And he said to them, `Lo, in your entering into the city, there shall meet you a man, bearing a pitcher of water, follow him to the house where he doth go in, 
and ye shall say to the master of the house, The Teacher saith to thee, Where is the guest-chamber where the passover with my disciples I may eat? 
and he shall show you a large upper room furnished, there make ready;` 
and they, having gone away, found as he hath said to them, and they made ready the passover. 
And when the hour come, he reclined (at meat), and the twelve apostles with him, 
and he said unto them, `With desire I did desire to eat this passover with you before my suffering, 
for I say to you, that no more may I eat of it till it may be fulfilled in the reign of God.` 
And having taken a cup, having given thanks, he said, `Take this and divide to yourselves, 
for I say to you that I may not drink of the produce of the vine till the reign of God may come.` 
And having taken bread, having given thanks, he brake and gave to them, saying, `This is my body, that for you is being given, this do ye -- to remembrance of me.` 
In like manner, also, the cup after the supping, saying, `This cup [is] the new covenant in my blood, that for you is being poured forth. 
`But, lo, the hand of him delivering me up [is] with me on the table, 
and indeed the Son of Man doth go according to what hath been determined; but wo to that man through whom he is being delivered up.` 
And they began to reason among themselves, who then of them it may be, who is about to do this thing. 
And there happened also a strife among them -- who of them is accounted to be greater. 
And he said to them, `The kings of the nations do exercise lordship over them, and those exercising authority upon them are called benefactors; 
but ye [are] not so, but he who is greater among you -- let him be as the younger; and he who is leading, as he who is ministering; 
for who is greater? he who is reclining (at meat), or he who is ministering? is it not he who is reclining (at meat)? and I -- I am in your midst as he who is ministering. 
`And ye -- ye are those who have remained with me in my temptations, 
and I appoint to you, as my Father did appoint to me, a kingdom, 
that ye may eat and may drink at my table, in my kingdom, and may sit on thrones, judging the twelve tribes of Israel.` 
And the Lord said, `Simon, Simon, lo, the Adversary did ask you for himself to sift as the wheat, 
and I besought for thee, that thy faith may not fail; and thou, when thou didst turn, strengthen thy brethren.` 
And he said to him, `Sir, with thee I am ready both to prison and to death to go;` 
and he said, `I say to thee, Peter, a cock shall not crow to-day, before thrice thou mayest disown knowing me.` 
And he said to them, `When I sent you without bag, and scrip, and sandals, did ye lack anything?` and they said, `Nothing.` 
Then said he to them, `But, now, he who is having a bag, let him take [it] up, and in like manner also a scrip; and he who is not having, let him sell his garment, and buy a sword, 
for I say to you, that yet this that hath been written it behoveth to be fulfilled in me: And with lawless ones he was reckoned, for also the things concerning me have an end.` 
And they said, `Sir, lo, here [are] two swords;` and he said to them, `It is sufficient.` 
And having gone forth, he went on, according to custom, to the mount of the Olives, and his disciples also followed him, 
and having come to the place, he said to them, `Pray ye not to enter into temptation.` 
And he was withdrawn from them, as it were a stone`s cast, and having fallen on the knees he was praying, 
saying, `Father, if Thou be counselling to make this cup pass from me --; but, not my will, but Thine be done.` -- 
And there appeared to him a messenger from heaven strengthening him; 
and having been in agony, he was more earnestly praying, and his sweat became, as it were, great drops of blood falling upon the ground. 
And having risen up from the prayer, having come unto the disciples, he found them sleeping from the sorrow, 
and he said to them, `Why do ye sleep? having risen, pray that ye may not enter into temptation.` 
And while he is speaking, lo, a multitude, and he who is called Judas, one of the twelve, was coming before them, and he came nigh to Jesus to kiss him, 
and Jesus said to him, `Judas, with a kiss the Son of Man dost thou deliver up?` 
And those about him, having seen what was about to be, said to him, `Sir, shall we smite with a sword?` 
And a certain one of them smote the servant of the chief priest, and took off his right ear, 
and Jesus answering said, `Suffer ye thus far,` and having touched his ear, he healed him. 
And Jesus said to those having come upon him -- chief priests, and magistrates of the temple, and elders -- `As upon a robber have ye come forth, with swords and sticks? 
while daily I was with you in the temple, ye did stretch forth no hands against me; but this is your hour and the power of the darkness.` 
And having taken him, they led and brought him to the house of the chief priest. And Peter was following afar off, 
and they having kindled a fire in the midst of the court, and having sat down together, Peter was sitting in the midst of them, 
and a certain maid having seen him sitting at the light, and having earnestly looked at him, she said, `And this one was with him!` 
and he disowned him, saying, `Woman, I have not known him.` 
And after a little, another having seen him, said, `And thou art of them!` and Peter said, `Man, I am not.` 
And one hour, as it were, having intervened, a certain other was confidently affirming, saying, `Of a truth this one also was with him, for he is also a Galilean;` 
and Peter said, `Man, I have not known what thou sayest;` and presently, while he is speaking, a cock crew. 
And the Lord having turned did look on Peter, and Peter remembered the word of the Lord, how he said to him -- `Before a cock shall crow, thou mayest disown me thrice;` 
and Peter having gone without, wept bitterly. 
And the men who were holding Jesus were mocking him, beating [him]; 
and having blindfolded him, they were striking him on the face, and were questioning him, saying, `Prophesy who he is who smote thee?` 
and many other things, speaking evilly, they spake in regard to him. 
And when it became day there was gathered together the eldership of the people, chief priests also, and scribes, and they led him up to their own sanhedrim, 
saying, `If thou be the Christ, tell us.` And he said to them, `If I may tell you, ye will not believe; 
and if I also question [you], ye will not answer me or send me away; 
henceforth, there shall be the Son of Man sitting on the right hand of the power of God.` 
And they all said, `Thou, then, art the Son of God?` and he said unto them, `Ye say [it], because I am;` 
and they said, `What need yet have we of testimony? for we ourselves did hear [it] from his mouth.` 

Lucas 23

Veja também

Como ser um líder cristão que inspira mudanças positivas?

O que a Bíblia diz sobre os “Falsos Profetas”?